Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Лука 8 Bible Online

Лука 8 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Лука 8

¹Потоа Он одеше по градовите и селата, проповедајќи го царството Божјо; а со Него беа дванаесетте,

²и некои жени, што беа излекувани од зли духови и болести: Марија, наречена Магдалина, од која беа излегле седум демони;

³и Јоана, жената на Хуза, настојникот Иродов, и Сусана, и многу други, кои Му служеа со своите имоти.

⁴А кога се собра многу народ, и кога жителите од сите градови приоѓаа кај Него, Он ја кажа оваа парабола:

⁵»Излезе сејач на семе; и кога сееше, едно падна покрај патот и беше изгазено, и птиците небески го исколваа;

⁶а друго падна на камен, па штом никна, се исуши, оти немаше влага;

⁷едно, пак, падна меѓу трње; и израсна трњето, па го задуши;

⁸а друго падна на добра земја, и кога изникна, донесе стократен плод.« Откако го рече ова, извика: »Која има уши да слуша, нека чуе!«

⁹А учениците Негови Го прашаа, велејќи: »Што значи таа парабола?«

¹⁰Он рече: »Вам ви е дадено да ги знаете тајните на царството Божјо, а на другите ќе им се зборува во параболи, та гледајќи да не виѓаат, и слушајќи да не разбираат.

¹¹А оваа парабола значи: семето е словото Божјо.

¹²Она, што падна покрај патот, се оние, кои слушаат; но потоа доаѓа ѓаволот и им го зема словото од срцата нивни, за да не поверуваат и да не се спасат;

¹³а она на камен — се оние, кои кога ќе го чујат словото, со радост го примаат; но немаат корен и веруваат некое време, па штом дојдат искушенија, тие се откажуваат;

¹⁴тоа, пак, што падна меѓу трње, се оние, што го слушаат словото, но кога отидат, се подаваат на грижи, богатства и наслади од овој живот и не донесуваат плод;

¹⁵а оние на добрата земја, се тие што го слушаат словото и го пазат во добро и чисто срце, и принесуваат плод со трпение.« Штом го рече тоа, извика: »Кој има уши да слуша, нека чуе!

¹⁶Никој кога запали свеќа, не ја поклопува со сад, ниту ја става под одар, туку ја наместува на свеќник, за да ја гледаат светлината оние што влегуваат.

¹⁷Оти нема тајно, што не ќе стане јавно, ниту, пак, сокриено, што не ќе се разбере и излезе на видело.

¹⁸Па, пазете како слушате; зашто, кој има, ќе му се даде; а кој нема, ќе му се одземе и она, што мисли дека го има.«

¹⁹Дојдоа кај Него мајка Му и браќата Негови, и не можеа да се приближат до Него поради народот.

²⁰И Му јавија, велејќи: »Мајка Ти и браќата Твои стојат надвор и сакаат да Те видат.«

²¹А Он им одговори и рече: »Мојата мајка и Моите браќа се оние, што го слушаат словото Божјо и го исполнуваат.«

²²Еден ден влезе Он во кораб со учениците Свои и им рече: »Да минеме на другата страна од езерето!« И појдоа.

²³Кога, пак, пловеа, Он заспа. А над езерото се појави силен ветар, па ги плискаше водата и тие беа во опасност.

²⁴Пристапија и Го разбудија, говорејќи: »Наставниче, Наставниче, загинуваме!« А Он, штом се разбуди, им забрани на ветрот и на брановите; и тие се смирија и настана тишина.

²⁵И им рече: »Каде е верата ваша?« А тие се уплашија и се чудеа, велејќи си еден на друг: »Кој е Овој што и на ветровите и на водата им заповеда и Го слушаат?«

²⁶И пристигна во Гадаринскиот крај, спроти Галилеја.

²⁷А кога излезе Он на суво, Го сретна еден човек од градот, кој имаше бесови од многу години, и не облекуваше алишта, и не живееше дома, туку по гробовите.

²⁸Кога Го виде Исуса, извика и падна пред Него, и гласно рече: »Што имаш со мене, Ти, Исусе, Сине на Севишниот Бог? Ти се молам, не мачи ме!«

²⁹Зашто Исус му беше заповедал на нечистиот дух да излезе од човекот; оти долго време го мачеше, и беше во окови, и со вериги го врзуваа, чувајќи го; но тој ги раскинуваше оковите и бесот го тераше да оди во пусти места.

³⁰А Исус го праша, велејќи: »Како ти е името?« Тој одговори: »Легион«, зашто многу бесови беа влегле во него.

³¹И Го молеа Исуса да не им наредува да одат во бездната.

³²А таму, по ридот, пасеа многу свињи; па Го молеа да им позволи да влезат во нив. И им позволи.

³³И откако излегоа бесовите од човекот, влегоа во свињите; и се гргнаа свињите низ стрмнината и се издавија во езерото.

³⁴Свињарите, кога видоа што се случи, избегаа и раскажаа по градот и околината.

³⁵И излегоа да видат што станало; па кога дојдоа кај Исуса, го најдоа човекот, од кого беа излегле нечистите духови, како седи пред нозете Исусови, облечен и со здрав разум; и се уплашија.

³⁶А оние, што беа виделе, им кажаа како се исцели бесниот човек.

³⁷И сиот народ од Гадаринскиот крај Го молеше да си отиде од нив; зашто се беа уплашиле многу. И Он влезе во коработ и се врати.

³⁸Човекот, пак, од кого беа излегле демоните, Го замоли да биде со Него; но Исус го отпушти, велејќи:

³⁹Врати се во домот свој и раскажувај што ти направи Бог! Тој си отиде и расправаше по целиот град, што му направи Исус.

⁴⁰А кога се врати Исус, народот Го пресретна, оти сите Го очекуваа.

⁴¹И ете, дојде еден човек, по име Јаир, кој беше управник на синагогата. Па кога падна пред нозете Исусови, Го молеше да појде во домот негов,

⁴²зашто имаше една единствена ќерка на дванаесет години и таа умираше. А кога одеше Исус, народот се туркаше во Него.

⁴³И една жена, која страдаше дванаесет години од крвотечение, и сиот свој имот го беше потрошила по лекари, а ниеден не можел да ја излекува,

⁴⁴пристапувајќи одзади, се допре до крајот на Неговата облека и наеднаш ѝ престана крвотечението.

⁴⁵И рече Исус: »Кој се допре до Мене?« А кога сите се откажуваа, Му рече Петар и оние што беа со Него: »Учителе, народот Те опколил и Те притиска, а прашуваш: ‚Кој се допре до Мене?‘«

⁴⁶Но Исус рече: »Некој се допре до Мене, зашто сетив дека излезе сила од Мене.«

⁴⁷Жената, штом виде оти не може да се сокрие, со треперење пристапи, па како падна пред Него, Му кажа пред сиот народ зошто се допрела и дека веднаш оздравела.

⁴⁸А Он ѝ рече: »Не бој се, ќерко, верата твоја те спаси; оди си со мир!«

⁴⁹Додека Он уште зборуваше, дојде некој од управникот на синагогата и Му рече: »Ќерка ти умре; не мачи Го учителот!«

⁵⁰Но Исус, штом го чу тоа, одговарајќи, му рече: »Не бој се! Само верувај и ќе биде спасена!«

⁵¹А кога пристигна во куќата, никому не му позволи да влезе, освен на Петра, Јована и Јакова, и на таткото и мајката на девојката.

⁵²Сите плачеа и ридаа по неа. Но Он им рече: »Не плачете, таа не е умрена, туку спие.«

⁵³И му се потсмеваа, знаејќи дека е умрена.

⁵⁴А Он откако ги истера сите, ја фати за рака и извика, велејќи: »Девојко, стани!«

⁵⁵И се поврати нејзиниот дух, и се дигна веднаш, и заповеда да ѝ дадат да јаде.

⁵⁶И се зачудија родителите нејзини. А Он им заповеда, никому да не кажуваат за тоа што стана.