Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Второзаконие 32 Bible Online

Второзаконие 32 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Второзаконие 32

¹»Внимавај, небо, јас ќе говорам; и нека ги слуша и земјата зборовите од устата моја.

²Да се разлее како дожд заветот мој, како роса да паднат зборовите мои, како пороен дожд на троскот и како слана на сено.

³Името Господово ќе го призовувам; воздајте Му слава на нашиот Бог!

⁴Он е тврдина; делата Божји се вистина, а сите патишта Негови се праведни; Бог е верен и неправда нема (во Него); Он е праведен и вистинит;

⁵но тие станаа и згрешија пред Него, тоа не се Негови деца поради пороците свои; род дрзок и развратен.

⁶Тоа ли Му го воздавате на Господа, народе глупав и безумен? Нели е Он твој Отец, Кој те создаде, те усвои и те издигна?

⁷Сети се на старите денови, помисли за годините на поранешните поколенија; прашај го татка си — и тој ќе ти каже, старците свои — и тие ќе ти речат.

⁸Кога Севишниот го разделуваше наследството на народите и ги расејуваше синовите Адамови, тогаш стави граници меѓу народите според бројот на ангелите Божји,

⁹зашто делот на Господа е Неговиот народ; Јаков е наследството Негово.

¹⁰Он го најде во пустиња, во земја везводна, го заштитуваше, се грижеше за него, го чуваше како зеница на окото свое;

¹¹како што орелот го покрива гнездото свое, и сакајќи ги орлињата, ги раширува крилјата свои, ги зема и ги носи на педувите свои,

¹²така Господ Сам ги водеше нив, и немаше со Него туѓ бог.

¹³Он ги искачи на земната височина, ги заситуваше со полски жита и ги хранеше со мед од камен и елеј од тврда карпа;

¹⁴со кравјо масло и овчо млеко, и со лој од јагнињата, од овците, од јунците, и од козлите, со најдобро жито, и тие пиеја вино, крв од грозје.

¹⁵И јадеше Јаков и се насити, но се одврати од таа љубов, и откако се прошири, Го остави Бога, Кој го создаде, и отстапи од Бога, Спасителот свој.

¹⁶Со туѓи богови Ме раздразнија и со одвратности свои Ме загорчија:

¹⁷им принесуваа жртва на бесовите, а не на Бога; на боговите, што не ги познаваа, на боговите нови и непознати, кои татковците нивни не ги виделе.

¹⁸А хранителот, кој те родил, ти Го остави, и Бога, Кој те создал, Го заборави.

¹⁹И Господ виде, па се налути и се раздразни поради гревот на синовите Свои и ќерките Свои,

²⁰и рече: ‚Ќе го свртам лицето Свое од нив и ќе им го покажам крајот нивни: бидејќи тие се развратен род, синови, во кои нема вера;

²¹тие Ме раздразнија со она што не е Бог туку со своите Идоли Ме наскрбија: и Јас ќе ги раздразнам со она што не е народ, туку со народ неразбран ќе ги наскрбам;

²²зашто оган се разгори од јароста Моја; тој нагорува сѐ до пеколот вечен, ја јаде земјата и житата нејзини, ги изгорува основите на планините;

²³ќе нафрлам врз нив зла и ќе ги вперам против нив стрелите Мои:

²⁴тие ќе се истоштуваат од глад, ќе ги јадат птици и неизлечиви болести, и ќе испратам против нив ѕверски заби и отров од земни влекачи;

²⁵од оваа страна ќе ги погубува меч, а во домовите нивни — ужас, поразувајќи младич и девојка и дете доенче и побелен старец.

²⁶Јас бев рекол: ќе ги расеам и ќе го избришам споменот нивни меѓу луѓето;

²⁷но го одложив тоа поради озлобеноста на непријателите, за да не живеат долго, се возгордеат, па да речат: »нашата рака е висока, и не го направи сево ова Господ.«‘

²⁸Зашто тие се народ, што го изгубил расудувањето и нема разум.

²⁹О, да беа расудувале, помислиле на годините што идат, и да беа разбрале што ќе стане со нив!

³⁰Како би можел еден да гони илјади и двајца десет илјади, ако нивниот Бог не би ги предал, и Господ не би ги дал!

³¹Зашто нивните богови не се како нашиот Бог, нашите непријатели се неразумни.

³²Зашто лозјето им е од содомска лоза, а прачките од Гомор; грозјето им е отровно грозје, гроздовите им се горчливи;

³³виното им е змијски отров и смртоносен аспиден отров.

³⁴Не е ли сето тоа сокриено во Мене? Не е ли запечатено во Моите сокровишта?

³⁵Ќе објавам ден за одмазда, и тоа во она време кога ќе им се соблазни ногата нивна, зашто денот на загинувањето нивно е блиску, брзо ќе настапи подготвеното за нив.

³⁶Но Господ ќе му суди на Својот народ, и ќе се смили над робовите Свои, кога ќе ги види ослабени, истоштени и изнемоштени.

³⁷И ќе рече тогаш Господ: ‚Каде се боговите нивни, на кои се надеваа?

³⁸Лој од жртвите нивни јадевте и вино од преливите за нив пиевте, камо да воскреснат, па да ви помогнат и да ви бидат покровители?

³⁹И ете, видете сега дека тоа сум Јас; Јас сум и нема Бог, освен Мене: Јас уништувам и оживувам, Јас ранувам и Јас лекувам, и нема кој може да земе од раката Моја.

⁴⁰Ќе ја кренам кон небото раката Моја и се колнам во десницата Моја и велам: — жив сум довека!

⁴¹Кога ќе го наострам Мојот блескав меч, и раката Моја го прими судот, ќе им се одмаздам на непријателите Мои и ќе им платам на оние што Ме мразат;

⁴²ќе ги напојам стрелите Свои со крв, и мечот Мој ќе се насити со месо, со крвта од убиените и заробените, од главите на непријателските кнезови.‘

⁴³Веселете се, небеса, заедно со Него, и поклонете Му се, сите ангели Божји. Веселете се, незнабошци, со Неговиот народ и нека се закрепнат сите синови Божји! Зашто Он ќе се одмазди за крвта на синовите Свои, ќе им се одмазди на непријателите Свои, и ќе им плати на оние, што Го мразат, и ќе ја очисти Господ замјата Своја и народот Свој!«

⁴⁴И во тој ден ја напиша Мојсеј таа песна и ги научи синовите Израилеви на неа. И се приближи Мојсеј до народот и ги кажа гласно сите зборови од овој закон пред народот, тој и Исус Навин.

⁴⁵Откако Мојсеј ги кажа сите тие зборови пред целиот Израил,

⁴⁶им рече: »Внесете ги во срцето сите зборови, што ви ги кажав денес, и заповедајте им на децата ваши, да ги пазат и да ги исполнуваат сите зборови од овој закон;

⁴⁷зашто тие не се за вас празни зборови, туку ваш живот, и преку нив ќе живеете долго време на земјата, за која одите преку Јордан да ја наследите.«

⁴⁸И во истиот тој ден му зборуваше Господ на Мојсеја и му рече:

⁴⁹»Искачи се на планината Аварим, тоа е планината Нево, во Моавската земја, спроти Јерихон, и погледни ја Хананската земја, што им ја давам на синовите Израилеви во владение;

⁵⁰и умри на планината, на која ќе се искачиш и прибери се при народот свој, како што умре братот твој Арон, на планината Ор, и се прибра при народот свој,

⁵¹затоа што не ги послушавте заповедите Мои пред синовите Израилеви кај водите во Кадис, во пустињата Син, зашто не ја почитавте светоста Моја меѓу синовите Израилеви;

⁵²ти само ќе ја видиш земјата, но нема да влезеш таму, — во земјата, што им ја давам на синовите Израилеви.«