Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Јован 10 Bible Online

Јован 10 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Јован 10

¹Вистина, вистина ви велам: кој не влегува низ вратата во овчото трло, а прескокнува од другата страна, крадец е и разбојник;

²а кој влегува низ вратата, пастир е на овците;

³нему вратарот му отвора и овците го слушаат гласот негов, и тој ги вика своите овци по име; и ги изведува.

⁴И кога ќе ги изведе овците свои, оди пред нив, и овците одат по него, бидејќи му го познаваат гласот негов;

⁵а по туѓ човек не одат, туку бегаат од него, оти гласот на туѓиот не го познаваат.

⁶Оваа парабола им ја кажа Исус, но тие не разбраа што сакаше да им каже со неа.

⁷Тогаш Исус пак им рече: »Вистина, вистина ви велам: Јас сум вратата на овците.

⁸Сите, колку што дојдоа пред Мене, крадци се и разбојници; но овците не ги послушаа.

⁹Јас сум вратата: кој ќе влезе преку Мене, ќе се спаси; и ќе влезе, и ќе излезе, и пасиште ќе најде.

¹⁰Крадецот доаѓа само да украде, да убие и да погуби. Јас дојдов за да имаат живот вечен и да имаат изобилие.

¹¹Јас сум добриот Пастир. Добриот пастир си ја полага душата своја за овците;

¹²а наемникот, кој не е пастир, и кому овците не се негови, види ли волк да иде, ги остава овците и бега; и волкот ги разграбува и ги распрснува овците.

¹³Наемникот бега, зашто е наемник, и не се грижи за овците.

¹⁴Јас сум добриот Пастир: и ги знам Моите, и Моите Ме знаат Мене.

¹⁵Како Мене што Ме познава Отецот, така и Јас Го познавам Отецот; и душата Своја ја полагам за овците Свои.

¹⁶И други овци имам, што не се од ова трло, и нив треба да ги приберам; и ќе го чујат гласот Мој и ќе биде едно стадо и еден пастир.

¹⁷Затоа Ме љуби Отецот, зашто Јас душата Своја си ја полагам за да ја примам пак.

¹⁸Никој не Ми ја отима, туку Јас Сам од Себе ја давам. Имам власт да ја дадам и власт имам да ја примам. Оваа заповед ја примив од Својот Отец.«

¹⁹И пак настана расправија меѓу Јудејците заради овие зборови.

²⁰Мнозина од нив велеа: »Бес има и не е при Себе. Зошто Го слушате?«

²¹Други велеа: »Ова не се зборови на луд човек; може ли луд човек на слеп да му отвори очи?«

²²А беше тогаш во Ерусалим празникот Обновение и беше зима.

²³И одеше Исус во храмот, по тремот Соломонов.

²⁴А Јудејците Го опколија и Му рекоа: »До кога ќе ги мачиш нашите души? Ако си Ти Христос, кажи ни отворено!«

²⁵Исус им одговори: »Ви реков, и не верувате. Делата што ги вршам Јас во името на Мојот Отец, тие сведочат за Мене.

²⁶Но вие не верувате, оти не сте од Моите овци, како што ви реков.

²⁷Моите овци го слушаат Мојот глас и Јас ги познавам; и тие одат по Мене,

²⁸и Јас ќе им дадам живот вечен; и никогаш нема да загинат; и никој не ќе ги отме од раката Моја.

²⁹Мојот Отец, што Ми ги даде, е поголем од сите; и никој не може да ги грабне од раката на Мојот Отец.

³⁰Јас и Отецот едно сме.«

³¹А Јудејците пак зедоа камења да Го убијат.

³²Исус им одговори: »Многу добри дела ви јавив од Мојот Отец; за кое од тие дела фрлате камења на Мене?«

³³Му одговорија Јудејците, велејќи: »За добро дело камења не фрламе на Тебе, туку за хулење, оти Ти, бидејќи човек, се правиш Бог.«

³⁴Исус им одговори: »Не е ли напишано во вашиот Закон: ‚Јас реков: богови сте?‘

³⁵Ако Он ги нарече богови оние, кон кои беше упатено словото Божјо, и не можеше да се урне Писмото,

³⁶а на Оној ли, Кого Го освети Отецот и Го прати во светот, вие велите: ‚Хулиш на Бога‘ дека реков: ‚Јас сум Син Божји?‘

³⁷Ако не ги вршам делата на Мојот Отец, не верувајте Ми;

³⁸а ако, пак, ги вршам, макар што Мене не Ми верувате, на делата Мои поверувајте, за да разберете и поверувате дека Отецот е во Мене и Јас сум во Него.«

³⁹Сакаа пак да Го фатат, но Он им се истргна од рацете нивни,

⁴⁰и пак отиде отаде Јордан, на она место, каде што Јован крштаваше, и остана таму.

⁴¹Мнозина дојдоа при Него и говореа: »Јован не направи ниедно чудо, но сѐ што рече Јован за Него, беше вистина.«

⁴²И мнозина таму поверуваа во Него.