Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Јован 11 Bible Online

Јован 11 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Јован 11

¹Беше, пак, болен некој си Лазар, од Витанија, од местото на Марија и нејзината сестра Марта.

²А Марија, чиј брат Лазар се разболе, беше онаа, која Го помаза Господа со миро и ги избриша нозете Негови со својата коса.

³Тогаш сестрите нарачаа по Него, велејќи: »Господи, ете, оној што го милуваш, болен е.«

⁴Штом чу Исус, рече: »Таа болест не е за умирање, туку за слава Божја, за да се прослави Синот Божји преку неа.«

⁵А Исус ја сакаше Марта, и сестрата нејзина, и Лазара.

⁶А кога чу дека е болен, тогаш остана два дена во местото, каде што се наоѓаше.

⁷Потоа им рече на учениците: »Да отидеме пак во Јудеја!«

⁸Учениците Му рекоа: »Рави, сега сакаа да Те убијат со камења, и пак ли таму ќе одиш?«

⁹Исус одговори: »Нели дванаесет часови има во денот? Кој оди дење, не се сопиња, зашто ја гледа светлината на овој свет;

¹⁰а кој оди ноќе, се сопиња, оти нема светлина во него.«

¹¹Ова им го кажа, а потоа им рече: »Лазар, пријателот наш, заспал; но ќе отидам да го разбудам.«

¹²Тогаш учениците Негови рекоа: »Господи, ако заспал, ќе стане.«

¹³Исус го рече тоа за смртта негова, а тие мислеа дека говори за заспивање со сон.

¹⁴Тогаш рече Исус отворено: »Лазар умре.

¹⁵Но се радувам заради вас, зашто не бев таму, та да поверувате — туку, да отидеме при него.«

¹⁶Тогаш Тома, наречен Близнак, им рече на учениците: »Да отидеме и ние да умреме со него.«

¹⁷Кога дојде Исус, најде, дека тој веќе четири дена е во гроб.

¹⁸А Витанија беше близу до Ерусалим, околу петнаесет стадии;

¹⁹и мнозина Јудејци беа дошле при Марта и Марија да ги утешат за брата им.

²⁰Кога чу Марта дека иде Исус, излезе пред Него; а Марија седеше дома.

²¹Тогаш Марта Му рече на Исуса: »Господи, ако беше Ти овде, немаше да умре брат ми.

²²Но и сега знам што и да посакаш од Бога, Бог ќе ти даде.«

²³Исус ѝ рече: »Твојот брат ќе воскресне.«

²⁴Марта Му рече: »Знам дека ќе воскресне при воскресението, во последниот ден.«

²⁵А Исус ѝ рече: »Јас сум воскресението и животот; кој верува во Мене, и да умре, ќе живее.

²⁶И секој, што живее и верува во Мене, нема да умре довека. Го веруваш ли тоа?«

²⁷Таа Му одговори: »Да, Господи, јас поверував дека си Ти Христос, Синот Божји, што треба да дојде во светов.«

²⁸Штом го рече тоа, отиде и ја повика сестра си Марија тајно, велејќи: »Учителот е овде и те вика.«

²⁹Таа кога чу, стана бргу и отиде при Него;

³⁰оти Исус уште не беше дошол во селото, а стоеше, каде што Го беше дочекала Марта.

³¹Јудејците, што беа со неа дома и ја утешуваа, кога видоа дека Марија стана бргу и излезе, отидоа и тие по неа, мислејќи оти ќе оди на гробот да плаче.

³²А Марија, штом пристигна таму, каде што беше Исус и кога Го виде, падна пред нозете Негови и рече: »Господи, да беше Ти овде, немаше да умре брат ми.«

³³Исус, пак, кога ја виде како плаче, и Јудејците што беа дошле со неа како плачат, се натажи и се возмути,

³⁴па рече: »Каде сте го положиле?« Му рекоа: »Господи, дојди и види!«

³⁵Исус просолзи.

³⁶Тогаш Јудејците рекоа: »Гледај, колку го милувал.«

³⁷Некои од нив, пак, велеа: »Не можеше ли Овој, што ги отвори очите на слепиот, да направи и овој да не умре?«

³⁸А Исус, пак, се нажали во Себе и дојде до гробот; тоа беше пештера и камен навален на неа.

³⁹И рече Исус: »Кренете го каменот!« Марта, сестрата на умрениот, Му рече: »Господи, мириса веќе; оти четири дена има откако е умрен.«

⁴⁰Исус ѝ рече: »Не ли ти реков, дека, ако поверуваш, ќе ја видиш славата Божја?«

⁴¹Тогаш го дигнаа каменот, каде што лежеше умрениот. А Исус ги подигна очите угоре и рече: »Оче, Ти благодарам, оти Ме послуша.

⁴²А Јас знаев дека Ти секогаш Ме слушаш; но ова го реков заради народов што стои наоколу, за да поверуваат дека Ти си Ме пратил.«

⁴³Кога го рече ова, извика со висок глас: »Лазаре, излези надвор!«

⁴⁴И излезе умрениот, завиткан во платно по рацете и нозете, а лицето забрадено со крпа. Им рече Исус: »Одвиткајте го и оставете го да оди!«

⁴⁵Тогаш мнозина од Јудејците, што беа дошле со Марија и видоа што направи Исус, поверуваа во Него.

⁴⁶А некои од нив отидоа при фарисеите и им рекоа што направи Исус.

⁴⁷Тогаш првосвештениците и фарисеите се собраа на совет и рекоа: »Што да правиме? Овој Човек прави многу чудеса.

⁴⁸Ако Го оставиме така, сите ќе поверуваат во Него и ќе дојдат Римјаните, па ќе ни ја одземат и земјата и народот.«

⁴⁹А еден, пак, од нив, Кајафа, кој таа година беше првосвештеник, им рече: »Вие ништо не знаете,

⁵⁰ниту помислувате, дека е поарно за нас да умре еден човек за народот, отколку сиот народ да пропадне.«

⁵¹А ова не го рече тој сам од себе, туку, бидејќи првосвештеник таа година, прорече дека Исус ќе умре за народот;

⁵²и не само за народот, туку и за да ги собере заедно растурените чеда Божји.

⁵³Од тој ден, пак, се согласија да Го убијат.

⁵⁴Заради тоа Исус веќе не одеше јавно меѓу Јудејците, а оттаму отиде во крај, близу една пустина, во градот наречен Ефрем, и таму се задржа со учениците Свои.

⁵⁵А се наближуваше Пасха јудејска и мнозина од тој крај отидоа во Ерусалим пред Пасхата, за да се очистат.

⁵⁶Тогаш Го бараа Исуса и, стоејќи во храмот, си разговараа меѓу себе: »Што мислите? Нема ли да дојде на празникот?«

⁵⁷А првосвештениците и фарисеите беа веќе издале заповед, ако некој узнае каде е, да јави, за да Го фатат.