Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Дела 16 Bible Online

Дела 16 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Дела 16

¹Тој пристигна во Дервија и Листра. И ете, таму живееше некој си ученик, по име Тимотеј, син на жена Јудејка, која беше поверувала, и на татко Елин;

²тој ученик беше посведочен како добар меѓу браќата во Листра и Иконија.

³Него посака Павле да го земе со себе; и откако го зеде, го обреза поради Јудејците, кои живееја по тие места; зашто сите знаеја дека татко му е Елин.

⁴И одејќи по градовите, тие им порачуваа на верните да пазат на одредбите, определени од апостолите и презвитерите во Ерусалим.

⁵И така, црквите се утврдуваа во верата, а и по број се умножуваа секој ден.

⁶Штом ги преминаа Фригија и Галатијскиот крај, ним им беше допуштено од Светиот Дух да го проповедаат словото во Азија.

⁷А кога дојдоа во Мизија, се обидоа да отидат во Витинија; но Духот не ги пушти.

⁸И кога ја напуштија Мизија, тие слегоа во Троада.

⁹Преку ноќта имаше Павле видение: стоеше пред него еден човек, Македонец, кој го молеше и му велеше: »Премини во Македонија и помогни ни!«

¹⁰По тоа видение веднаш посакавме да тргнеме за Македонија, бидејќи разбравме дека Господ нѐ повикал таму да го проповедаме Евангелието.

¹¹И така, откако отпловивме од Троада, стигнавме право во Самотраки, а на вториот ден — во Неапол,

¹²а оттаму во Филипи, кој во тој дел на Македонија е прв град, римска колонија. Во тој град престојувавме неколку дена.

¹³А во саботата излеговме надвор од градот при една река, каде што имаа обичај да се молат, и кога седнавме, им зборувавме на собраните жени.

¹⁴И една богобојазлива жена од градот Тиатир, по име Лидија, која продаваше црвени ткаенини, слушаше; и Господ ѝ го отвори срцето да внимава на она, што зборуваше Павле.

¹⁵А кога се покрсти таа и нејзините домашни, нѐ замоли и рече: »Ако сте ме признале за верна на Господа, тогаш влезете и живејте во мојата куќа!« И нѐ принуди.

¹⁶Во оние дни, кога одевме на молитва, нѐ сретна една слугинка, која имаше гледачки дух, и на господарите свои им донесуваше големи приходи, вражајќи.

¹⁷И одејќи по Павла и по нас викаше, зборувајќи: »Овие луѓе се слуги на Севишниот Бог, што ви го соопштуваат патот на спасението.«

¹⁸Ова го правеше таа многу дни. И кога му здодеа на Павла, тој се сврти кон духот и му рече: »Ти заповедам во името на Исуса Христа излези од неа!« И излезе во истиот час.

¹⁹Штом видоа господарите нејзини дека отиде надежта на нивното богатење, ги фатија Павла и Сила, и ги довлекоа на плоштадот кај началниците.

²⁰И кога ги приведоа пред управниците, рекоа: »Овие луѓе, што се Јудејци, го бунат нашиот град

²¹и проповедаат обичаи што нам, како Римјани, не ни пристои ни да ги примаме, ниту да ги извршуваме.«

²²Тогаш се струпа на нив народот; а управниците, штом им ги расцепија алиштата, повелаа да ги бијат со стапови;

²³и, откако ги испоранија многу, ги фрлија в затвор, а на темничниот стражар му наредија да ги пази добро.

²⁴А стражарот, штом прими таква заповед, ги фрли во внатрешниот затвор и нозете им ги стегна во клада.

²⁵Во полноќ, пак, Павле и Сила се молеа и Го славеа Бога, а затворениците ги слушаа.

²⁶Одеднаш настана потрес голем, така што и темелите на затворот се поместија, и веднаш се отворија сите врати и оковите на сите отпаднаа.

²⁷А стражарот темнички, кога дојде при свест и ги виде вратите на затворот отворени, извади меч и сакаше да се убие, оти помисли дека затворениците избегале.

²⁸Но Павле викна со силен глас и рече: »Не прави на себеси никакво зло, бидејќи сме овде!«

²⁹А тој побара светило, истрча и растреперен падна пред Павла и Сила;

³⁰па, откако ги изведе надвор, рече: »Господари, што треба да направам, па да се спасам?«

³¹А тие му одговорија: »Поверувај во Господа Исуса Христа, и ќе се спасиш ти и целиот твој дом!«

³²И му го проповедаа словото Господово нему и на сите што беа со него во куќата негова.

³³Па, како ги прибра ноќта во тоа време, им ги изми раните и веднаш се покрсти тој сам и сите негови домашни;

³⁴и, штом ги воведе во својата куќа, постави трпеза и се зарадува со целиот свој дом, оти поверува во Бога.

³⁵А кога осамна, војводите пратија судски служители, кои рекоа: »Пушти ги оние луѓе!«

³⁶Затворскиот стражар му соопшти за тоа на Павла: »Војводите пратија да ве ослободам. Затоа, излезете сите и одете си со мир!«

³⁷Но Павле им рече: »Откако нѐ биеја пред народот без суд и нѐ фрлија в затвор, нас римски граѓани, сега тајно ли нѐ пуштаат? Не, нека дојдат и сами нека нѐ извадат!«

³⁸Градските служители им го кажаа тоа на војводите; а тие се уплашија, кога чуја, дека се тие римски граѓани.

³⁹И дојдоа, па се извинија пред нив, ги изведоа и ги замолија да излезат од градот.

⁴⁰А тие, штом излегоа од затворот, отидоа во домот на Лидија, ги видоа браќата, ги утешија и си тргнаа.