Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Дела 19 Bible Online

Дела 19 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Дела 19

¹Во она време, додека Аполос беше во Коринт, Павле минуваше низ горните земји, па дојде во Ефес и, откако таму најде некои ученици,

²им рече: »Кога поверувавте, примивте ли Дух Свети?« А тие му одговорија: »Ние не сме ни чуле дека има Дух Свети.«

³Тој им рече: »А во што се крстивте?« Тие одговорија: »Во Јовановото крштавање.«

⁴Павле рече: »Јован крштаваше со покајно крштавање, велејќи му на народот да верува во Оној, Кој иде по него, односно во Исуса Христа.«

⁵А кога го чуја тоа, тие се крстија во името на Господа Исуса.

⁶И кога Павле ги положи рацете над нив, слезе Духот Свети на нив, и тие почнаа да зборуваат на разни јазици и да пророкуваат.

⁷А вкупно беа околу дванаесет души.

⁸И кога влезе во синагогата, Павле проповедаше без страв и преку три месеци ги уверуваше за царството Божјо.

⁹Но, бидејќи некои се ожесточуваа беа многу упорни во лошото зборување за патот Господов пред народот, тој, откако ги остави, ги одвои учениците и секојдневно проповедаше во училиштето на некој си Тиран.

¹⁰Тоа траеше цели две години, така што сите жители на Азија, како Јудејците, така и Елините, го чуја словото за Господа Исуса.

¹¹А Бог правеше не мали чудеса преку рацете Павлови,

¹²така што донесуваа и полагаа крпи и убруси врз болните од неговата испотена снага, и болестите ги напуштаа, злите духови излегуваа од нив.

¹³Некои, пак, од Јудејците скитници заколнувачи почнаа да го изговараат името на Господа Исуса над оние, кои имаа зли духови, и велеа: »Ве заколнуваме во Исуса, Кого Го проповеда Павле!«

¹⁴Тоа го правеа седумте синови на јудејскиот првосвештеник Скева.

¹⁵А лошиот дух одговори и рече: »Исуса Го познавам и Павла го знам; но кои сте вие?«

¹⁶И скокна на нив човекот, во кого имаше лош дух, и, откако ги совлада, покажа против нив таква сила, што тие, голи и ранети, побегнаа од таа куќа.

¹⁷За тоа разбраа сите Јудејци и Елини, кои живееја во Ефес, и сите нив ги спопадна страв; и името на Господа Исуса се величаше.

¹⁸И многумина од верниците доаѓаа, та се исповедуваа и ги откриваа своите дела.

¹⁹А мнозина од оние, кои правеа магии, собирајќи ги книгите свои, ги гореа пред сите; дури ја пресметаа и нивната цена и најдоа дека чинат до педесет илјади сребреници.

²⁰Така моќно растеше и се засилуваше словото Господово.

²¹А кога се сврши тоа, Павле науми, откако ќе ја мине Македонија и Ахаја, да отиде во Ерусалим, па рече: »Штом ќе бидам таму, ќе треба да го видам и Рим.«

²²И прати во Македонија двајца од оние, кои му служеа — Тимотеја и Ераста, а сам остана извесно време во Азија.

²³Во тоа време настана голем смут за патот Господов:

²⁴некој си златар, по име Димитриј, кој правеше сребрени храмови за Артемида и на занаетчиите им донесуваше со тоа не мала печалба,

²⁵откако ги собра нив, а и други занаетчии на такви работи, рече: »Другари, познато ви е дека од таа работа зависи нашиот добар помин;

²⁶а, пак, гледате и слушате дека не само во Ефес, туку скоро во цела Азија, тој Павле убеди и обрна доста народ, велејќи дека не се богови оние што се прават со човечки раце.

²⁷Затоа постои опасност не само нашиот занает да биде презрен, туку и храмот на великата божица Артемида да се смета за ништо, и нејзиното величие да загине, која ја почитува цела Азија и вселената.«

²⁸Кога го чуја тоа, се исполнија со јарост, почнаа да извикуваат велејќи: »Велика е Артемида Ефеска!«

²⁹И целиот град се побуни; па како ги грабнаа Гаја и Аристарха, Македонци, Павлови придружници, еднодушно се втурнаа на нив.

³⁰А кога Павле сакаше да влезе меѓу народот, учениците не го пуштија.

³¹Исто така и некои од азиските началници, бидејќи му беа пријатели, испратија при него и го молеа да не се појавува на собиралиштето.

³²И така, едни крескаа, други друго правеа; зашто во собранието владееше безредие, и повеќето од нив не знаеја за што се беше собрал народот.

³³По предлог на Јудејците беше извикан меѓу народот Александар. Александар даде знак со рака и сакаше да каже заштитен збор пред народот.

³⁴Но кога узнаа дека е Јудеец, сите извикаа во еден глас и крескаа околу два часа: »Велика е Артемида Ефеска!«

³⁵А градскиот писар, кога го смири народот, рече: »Луѓе ефесци, кој човек не знае дека градот Ефес е служител на великата божица Артемида и нејзиниот паднат идол од Зевса?

³⁶Штом е тоа, пак, беспорно, вие треба да бидете мирни и да не правите ништо непромислено.

³⁷А вие сте ги довеле овие луѓе, кои ниту храмот на Артемида го обрале, ниту, пак, божицата ваша ја хулат.

³⁸Ако, пак, Димитриј и занаетчиите, што се со него, имаат нешто против некого, за тоа постојат судски собори, а има и проконсули: нека се тужат едни со други.

³⁹Ако, пак, нешто друго барате, тоа ќе биде решено во законското собрание.

⁴⁰Оти постои опасност да бидеме обвинети за бунт поради денешнава работа, бидејќи нема никаква причина, со која можеме да го оправдаме ова собрание.« Штом го рече тоа, собранието го распушти.