Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Дела 4 Bible Online

Дела 4 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Дела 4

¹А кога тие му зборуваа на народот, пристапија кон нив свештениците, старешината на храмот и садукеите,

²јадосувајќи се оти тие го поучуваат народот и проповедаат воскресение на мртвите во името на Исуса Христа;

³и кладоа рака на нив и ги задржаа под стража до утрината; зашто се беше веќе свечерило.

⁴А мнозина од оние, што го слушаа словото, им поверуваа; бројот на луѓето достигна до пет илјади.

⁵Утрината се собраа во Ерусалим нивните началници, старешините и книжниците,

⁶првосвештеникот Ана и Кајафа, Јован и Александар, и сите што му припаѓаа на родот свештенички;

⁷и, откако ги поставија во средината, ги прашаа: »Со каква сила и во чие име го направивте ова?«

⁸Тогаш Петар, откако се исполни со Дух Свети, им рече: »Началници народни и старешини израилски,

⁹ако денес нѐ испитувате за доброто дело, што му го направивме на болниот човек, за да кажеме како е тој исцелен,

¹⁰тоа нека ви биде познато на сите вас и на сиот народ израилски, дека во името на Исуса Христа Назареецот, Кого вие Го распнавте, а Кого Бог Го воскресна од мртвите, овој стои пред вас здрав.

¹¹Овој камен, што вие како ѕидари го отфрливте, стана глава на аголот; и во никој друг нема спасение;

¹²зашто под небото нема друго име дадено на луѓето, со кое би можеле да се спасиме.«

¹³А кога ја видоа смелоста на Петра и Јована, и сфаќајќи дека се тоа луѓе неучени и прости, тие само се восхитуваа; а знаеја, пак, дека и тие беа со Исуса.

¹⁴Но, гледајќи го исцелениот човек како стои со нив, тие немаа што да возразат.

¹⁵И, откако им заповедаа да излезат надвор од Синедрионот, се посоветуваа, па се прашаа еден со друг,

¹⁶велејќи: »Што да правиме со овие луѓе? Оти големото чудо што стана преку нив познато им е на сите што живеат во Ерусалим, и ние не можеме тоа да го одречеме.

¹⁷Но, за да не се разгласува ова по народот уште повеќе, строго да ги заплашиме да не му зборуваат веќе за тоа име на ниеден човек.«

¹⁸И, кога ги повикаа, им заповедаа воопшто да не зборуваат, ниту пак да го учат народот во името на Исуса.

¹⁹Но Петар и Јован им одговорија и рекоа: »Судете дали е справедливо пред Бога — вас да ве слушаме повеќе отколку Бога;

²⁰зашто ние не можеме да не зборуваме за она, што сме виделе и чуле.«

²¹А тие, откако ги заплашија, ги пуштија, бидејќи не најдоа ништо за да ги мачат, поради народот; оти сите Го прославуваа Бога за она што беше станало.

²²Човекот, пак, над кого се изврши тоа чудо и исцеление, имаше повеќе од четириесет години.

²³И кога ги пуштија, тие отидоа при своите и им кажаа што им рекоа првосвештениците и старешините.

²⁴А овие, штом ги ислушаа, еднодушно го подигнаа гласот кон Бога и рекоа: »Владико, Ти си Бог, Кој го создал небото и земјата, и морето и сѐ што се наоѓа во нив;

²⁵Кој преку Светиот Дух со устата на нашиот татко Давида, Својот слуга, си рекол: ‚Зошто се бунат народите и луѓето измислуваат празни работи?

²⁶Се дигнаа царевите земски, и кнезовите се собраа заедно против Господа, и против Неговиот Помазаник.‘

²⁷И навистина, се собраа во тој град против Твојот Свет Син Исуса, Кого си Го помазал Ти — Ирод и Понтиј Пилат со незнабошците и со народот израилски,

²⁸за да го направат она, што го беше определила однапред раката Твоја и советот Твој — да се збидне.

²⁹И сега, Господи, погледај на нивните заплашувања и дај им на слугите Свои наполно слободно да го проповедаат Твоето слово,

³⁰полагајќи ја раката Своја за исцеление, и да стануваат чудеса и знаци во името на Твојот Свет Син Исуса.«

³¹И откако се помолија, се затресе местото, каде што беа собрани, и сите се исполнија со Дух Свети и слободно го проповедаа словото Божјо.

³²А народот, што поверува, имаше едно срце и една душа: и никој ништо од својот имот не го наречуваше свое, туку сѐ им беше заедничко.

³³Апостолите, пак, со голема сила сведочеа за воскресението на Господа Исуса Христа; и имаше голема благодат над сите нив.

³⁴Не постоеше ниеден меѓу нив што имаше потреба за ништо, бидејќи оние, што имаа ниви или куќи, ги продаваа и парите земени за нив ги донесуваа,

³⁵и ги клаваа пред нозете на апостолите: и секому му се даваше според неговите потреби.

³⁶Така Јосија, наречен од апостолите Варнава, што значи син на утехата, левит, родум од Кипар,

³⁷кој имаше нива, ја продаде, ги донесе парите и ги положи пред нозете на апостолите.