Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Дела 7 Bible Online

Дела 7 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Дела 7

¹Тогаш првосвештеникот рече: »Така ли е тоа?«

²А тој одговори: »Луѓе, браќа и оци, чујте! Бог на славата му се јави на нашиот татко Авраама, кога беше во Месопотамија, уште пред да се пресели во Харан,

³и му рече: ‚Излези од твојата земја, од твојот род и од домот на татка ти, па дојди во земјата, што ќе ти ја покажам.‘

⁴Тогаш тој излезе од земјата Халдејска и се насели во Харан, а оттаму, по смртта на неговиот татко, Бог го пресели во оваа земја, каде што живеете вие сега.

⁵И во неа не му даде наследство ни стапка, но вети дека ќе му ја даде на потомството негово и нему во држење, додека уште немаше пород.

⁶И му рече Бог вака: ‚Потомците твои ќе бидат придојдени во туѓа земја, и ќе бидат поробени и мачени четиристотини години.

⁷Но Јас ќе му судам на оној народ, под чие ропство ќе бидат; а потоа тие ќе излезат, и ќе Ми служат на ова место.‘

⁸И му го даде Заветот за обрезание во осмиот ден. Потоа тој го роди Исака и го обреза; а Исак го роди Јакова, Јаков, пак, дванаесетте патријарси.

⁹Патријарсите му завидоа на Јосифа и го продадоа во Египет; но Бог беше со него,

¹⁰и го избави од сите негови маки и го дарува со благодат и мудрост пред Фараонот, египетскиот цар, кој го постави и за началник над Египет и над целиот свој дом.

¹¹Тогаш настана глад и голема мака по целата земја Египетска и Хананска, и нашите татковци не наоѓаа храна.

¹²А Јаков, кога чу дека во Египет има пченица, ги прати најнапред татковците наши.

¹³И кога отидоа по вторпат, Јосиф му се откри на брата си, и Јосифовиот род му стана познат и на Фараонот.

¹⁴Тогаш Јосиф прати, та го повика татка си Јакова и сиот свој род — седумдесет и пет души.

¹⁵И Јаков слезе во Египет, и умре таму тој и татковците наши;

¹⁶и ги пренесоа во Сихем, и ги положија во гробот, што го беше купил Авраам со сребро од Емора во Сихем.

¹⁷И кога се приближи времето на ветувањето, за кое Бог му се заколна на Авраама, израснаа луѓето и се намножија,

¹⁸додека во Египет дојде друг цар, кој не го познаваше Јосифа.

¹⁹Тој лукаво постапи со нашиот народ, ги мачеше татковците наши, присилувајќи ги децата свои да ги фрлаат за да не останат живи.

²⁰Во тоа време се роди и Мојсеј, кој Му беше на Бога мил. Три месеци беше хранет во куќата на својот татко.

²¹А кога беше фрлен, него го прибра фараоновата ќерка и го одгледа како свој син.

²²И ја научи Мојсеј целата мудрост египетска и беше силен во зборови и во дела.

²³А кога навршуваше четириесет години, нему му дојде на ум да ги посети браќата свои, синовите Израилеви.

²⁴И кога виде, дека еден од нив го навредуваа, го заштити; одмаздувајќи се за навредениот го уби Египтјанинот.

²⁵Тој мислеше дека браќата негови ќе го разберат, оти Бог со неговата рака ќе им даде спасение, но тие не разбраа.

²⁶А на другиот ден, кога некои од нив се биеја, тој дојде кај нив и ги советуваше да се смират, велејќи: ‚Луѓе, вие сте браќа; зошто се навредувате помеѓу себе?‘

²⁷Но оној, што го навредуваше својот ближен, го одби од себеси и му рече: ‚Кој те поставил началник и судија над нас?

²⁸Или, пак, и мене сакаш да ме убиеш, како што вчера го уби Египтјанинот?‘

²⁹Од тие зборови Мојсеј побегна и стана придојден во земјата Мадијамска, каде што му се родија два сина.

³⁰И кога се навршија четириесет години, во пустината на планината Синајска му се јави ангел Господов во огнен пламен во една капина.

³¹Мојсеј, кога виде, се зачуди на тоа видение; и кога се приближи да разбере, пристигна до него гласот Господов:

³²‚Јас сум Бог на татковците твои, Бог Авраамов, Бог Исаков, Бог Јаковов.‘ Мојсеј се стресе и не смееше да погледа.

³³А Господ му рече: ‚Собуј си ги обувките од нозете, зашто местото на кое стоиш е света земја!

³⁴Јас ги видов добро маките на Својот народ што е во Египет, и ја чув неговата издишка; па слегнав да го избавам; а сега пријди да те испратам во Египет!‘

³⁵Тој, Мојсеј, кого го беа одбиле, велејќи: ‚Кој те поставил за началник и судија‘, него Бог преку ангелот, кој му се јави во капината, го прати за началник и избавител.

³⁶Тој ги изведе, откако правеше чудеса и знаци во земјата Египетска и во Црвеното Море и во пустината во тек на четириесет години.

³⁷Тоа е оној Мојсеј што беше им рекол на синовите Израилеви: ‚Господ, Бог ваш, меѓу браќата ваши ќе ви издигне Пророк како мене; Него послушајте Го.‘

³⁸Тоа е оној што во црквата во пустината на планината Синајска беше со ангелот, кој му зборуваше, и со татковците наши; оној што прими живи зборови нам да ни ги предаде,

³⁹и кому нашите татковци не сакаа да му се покорат, туку го отфрлија со срцата свои и се обрнаа кон Египет,

⁴⁰откако му рекоа на Арона: ‚Направи ни богови што ќе врват пред нас; зашто не знаеме што му стана на оној Мојсеј, кој нѐ изведе од Египетската земја.‘

⁴¹И во оние дни направија теле, и му принесоа жртви на идолот и се веселеа пред делото на своите раце.

⁴²А Бог се одврати од нив и ги остави да му служат на воинството небесно, како што е напишано во Книгата на пророците: ‚Доме Израилев, Ми принесовте ли вие заколенија и жртви во текот на четириесетте години во пустината?

⁴³Вие ја примивте скинијата на Молоха и ѕвездата на вашиот бог Ремфана, образи што ги направивте вие, за да им се клањате: и Јас ќе ве преселам потаму од Вавилон.‘

⁴⁴Скинијата на сведоштвото на нашите татковци им беше во пустината, како што беше заповедал Оној, Кој му зборуваше на Мојсеја да ја направи според образецот, што го беше видел.

⁴⁵Неа татковците наши ја примија и со Исуса Навина ја внесоа во земјата на незнабошците, што Бог ги отфрлаше од лицето на татковците наши; а тоа стануваше сѐ до деновите на Давида,

⁴⁶кој најде милост пред Бога, посака да Му најде живеалиште на Бога Јаковов.

⁴⁷А Соломон Му изгради дом.

⁴⁸Но Севишниот не живее во ракотворни храмови, како што вели пророкот:

⁴⁹‚Небото е Мојот престол, а земјата подножје на нозете Мои. Каков дом ќе ми направите, вели Господ, или кое место е за Мојата почивка?

⁵⁰Не го направи ли сето тоа Мојата рака?‘

⁵¹Тврдоглави и необрезани по срцето и ушите! Вие секогаш Му се противевте на Светиот Дух — како татковците ваши, така и вие.

⁵²Кого од пророците не го гонеа вашите татковци? Тие ги убија оние, што го предвестија доаѓањето на Праведникот, чии предавници и убијци станавте сега и вие,

⁵³вие, што го примивте Законот преку ангелите, а не го одржавте.«

⁵⁴Кога го слушаа ова, срцата им се кинеа од јад и со забите крцкаа против него.

⁵⁵А Стефан, исполнет со Дух Свети, кога погледна кон небото, ја виде славата Божја и Исуса како стои од десната страна на Бога,

⁵⁶и рече: »Еве, ги гледам небесата отворени и Синот Човечки како стои од десната страна на Бога.«

⁵⁷Но, тие, откако извикаа со висок глас, ги затворија ушите свои и еднодушно се нафрлија на него.

⁵⁸И, кога го изведоа надвор од градот, почнаа на него да фрлаат камења: а сведоците ги оставија алиштата свои пред нозете на едно момче, по име Савле;

⁵⁹и фрлаа камења врз Стефана, кој се молеше и велеше: »Господи Исусе, прими го духот мој!«

⁶⁰А штом падна на колена, извика со висок глас: »Господи, не примај им го ова за грев!« И како го рече тоа, тој почина.