Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Евреите 11 Bible Online

Евреите 11 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Евреите 11

¹А верата е жива претстава за она, на кое се надеваме, и докажување на она, што не се гледа.

²Преку неа сведоштво добија старите.

³Преку верата разбираме дека вековите се установени со збор Божји и дека од невидливото произлегло видливото.

⁴Со вера Авел Му принесе на Бога подобра жртва, отколку Каин; преку неа тој доби сведоштво дека е праведен, бидејќи Бог посведочи за неговите дарови; преку неа, иако умрел, уште зборува.

⁵Преку вера Енох беше преселен, за да не види смрт; и не се најде, бидејќи Бог го пресели. Зашто пред преселувањето тој доби сведоштво дека Му угодил на Бога.

⁶А без вера не е можно да Му се угоди на Бога; бидејќи оние, кои доаѓаат при Бога, треба да веруваат оти Он постои и дека ги наградува оние, што Го бараат.

⁷Преку вера Ное, откако доби откровение за она, што уште не се гледаше, со послушност го направи ковчегот, за да го спаси својот дом; преку неа тој го осуди светот и стана наследник на праведноста по вера.

⁸Со вера Авраам, бидејќи повикан, послуша да појде до местото, што сакаше да го добие во наследство, и тргна, не знаејќи, каде оди.

⁹Со вера се пресели Авраам во ветената земја, како во туѓа, и се настани под шатори со Исака и Јакова, наследници на истото ветување;

¹⁰оти тој го очекуваше оној град, што има основи и чиј градител и творец е Бог.

¹¹Преку верата и самата Сара — бидејќи неплодна, доби сила да зачне и, покрај возраста нејзина, роди, оти Го сметаше за верен Оној, Кој беше ветил.

¹²И поради тоа од еден, и при тоа застарел, се родија толку многу, колку што се ѕвездите на небото, и колку што е безбројниот песок на морскиот брег.

¹³Сите тие умреа со вера, не добивајќи ги ветувањата, а само оддалеку ги видоа и се уверија, и ги поздравија признавајќи дека се гости и придојдени.

¹⁴Бидејќи оние, што така зборуваат, покажуваат дека бараат татковина.

¹⁵И ако ја беа имале на ум онаа татковина, од која беа излегле, ќе имаа време да се вратат.

¹⁶Но сега сакаат подобра, односно небесна; затоа и Бог не се срами за нив да се наречува нивен Бог; бидејќи им приготвил град.

¹⁷Авраам со вера го принесе како жртва Исака, зашто беше искушуван; и тој, што го доби ветувањето, го принесе својот единороден син,

¹⁸за кого му беше речено: »Потомството од Исака ќе се нарече со твое име«;

¹⁹оти тој мислеше дека е Бог силен и дека мртви може да воскреснува, поради кое го прими како праобраз на воскресението.

²⁰Со вера Исак го благослови Јакова и Исава за она, што требаше да стане.

²¹Со вера Јаков на умирање го благослови секого од синовите на Јосифа и »им се поклони, потпирајќи се на врвот од жезалот свој«.

²²Со вера Јосиф на умирање спомна за излегувањето на синовите Израилеви од Египет и порача за коските свои.

²³Со вера Мојсеј, откако се роди, три месеци беше криен од родителите свои, оти видоа дека детето е убаво, и не се уплашија од царската заповед.

²⁴Со вера Мојсеј, кога порасна, се откажа да се нарече син на фараоновата ќерка

²⁵и повеќе сакаше да страда заедно со народот Божји, отколку да има преодна гревовна наслада;

²⁶хулењето на Христа го сметаше за поголемо богатство, отколку сокровиштата на Египет; оти предвид ја имаше наградата.

²⁷Со вера тој го напушти Египет, не плашејќи се од царскиот гнев, зашто веруваше во Оној, Кој не се гледаше, како да Го гледа.

²⁸Со вера тој направи Пасха и попрскување со крв, та истребувачот на првородените да не се допре до нив.

²⁹Со вера поминаа преку Црвеното Море како по суво, кое што се обидоа и Египтјаните да го преминат, но се издавија.

³⁰Преку вера паднаа ѕидовите ерихонски, откако беа опколени цели седум дена.

³¹Со вера блудницата Раав не загина заедно со неверниците, откако благонаклоно ги прими извидувачите и ги изведе на друг пат.

³²И што уште да кажам? Оти не ќе имам доволно време, да прикажувам за Гедеона, Варака, Самсона и Јефтаја, за Давида и Самуила и другите пророци,

³³кои преку вера победија царства, вршеа правда, добија ветувања, затворија уста на лавови;

³⁴угаснаа огнена сила, ја избегнаа острицата на мечот, од немоќни станаа крепки, станаа силни во војна, прогонија туѓи војски;

³⁵жени примија свои умрени воскреснати; други пак, беа мачени и не примија ослободување, за да добијат подобро воскресение;

³⁶а други поднесоа подигрување и бичување, па дури и окови и затвор;

³⁷со камења беа отепувани, со пила резани, на искушенија подложувани, умираа убивани со меч, скитаа во овчи и козји кожи, во сиромаштија, во маки, во срам —

³⁸оние, за кои свето беше недостоен — скитаа по пустини, по ридови, по пештери и земни бездни.

³⁹И сите тие, иако примија сведоштво преку верата, сепак не го добија ветеното,

⁴⁰оти Бог за нас предвиде нешто подобро, та тие без нас да не постигнат совршенство.