Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 Судии 21 Bible Online

Судии 21 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

Судии 21

¹И се заколнаа Израилците во Масифа, велејќи: »Никој од нас да не ја дава ќерка си на Ванијаминовите синови за жена!«

²И народот дојде во Божјиот дом, седеа таму до вечерта пред Бога, кренаа голем писок, силно плачеа

³и велеа: »Господи, Боже Израилев, зошто се случи ова во Израилот, па сега изчезна едно племе во Израилот.«

⁴На другиот ден народот порани, и подигна таму жртвеник и принесоа жртви сепаленици, и мирни жртви.

⁵И рекоа синовите Изарилеви: »Кој уште од сите Израилеви племиња не дошал на собранието пред Господа?« Зашто голама клетва беше изречена пред оние, што не беа дошле пред Господа во Масифа, и беше речено, дека тие ќе бидат предадени на смрт.

⁶И синовите Израилеви се смилија над братот свој Венијамина и рекоа: »Денес се истреби едно племе од Израилот;

⁷што да направиме за жени на другите од нив, кога се заколнавме во Господа дека нема да им ги даваме ќерките свои за жени?«

⁸И рекоа: »Нема ли некое од племињата Израилеви, кое не е дојдено пред Господа во Масифа?« И се покажа дека од Јавис Галадски никој не дошол на собранието пред Господа.

⁹Го прегледаа народот, и ете, немаше ни еден од жителите на Јавис Галадски.

¹⁰И општеството испрати таму дванаесет илјади души, и им дадоа заповед, велејќи: »Одете и поразете ги со меч жителите на Јавис Галадски, и жените и децата;

¹¹и еве што ќе направите: ‚Секој маж и секоја жена, што познава машко легло, убијте ги, а момите оставете ги живи.‘« Така и направија.

¹²И најдоа меѓу жителите на Јавис Галадски четиристотини моми, што не познале машко легло, и ги доведоа во логорот при Силом, кој е во Хананската земја.

¹³Тогаш целото општество испрати луѓе да разговараат со синовите Венијаминови, кои беа кај карпата Римон, и им објави мир.

¹⁴И така Венијаминовите синови се вратија и им дадоа жени, што беа останале живи од жените на Јавис Галадски; но излезе, дека тие на стасуваат.

¹⁵А на народот, пак, му беше жал за Венијамина, поради тоа што Господ не ја зачува целината на Израилевите племиња.

¹⁶И си рекоа старешините народни: »Што да направиме за жени на другите синови, бидејќи жените кај Венијамина се истребени?«

¹⁷И рекоа: »Наследството на Венијамина нека остане, за да не се сотре едно племе од Израилот.

¹⁸Но ние не можеме да им дадеме жени од нашите ќерки, зашто синовите Израилеви се заколнаа, велејќи: ‚Проклет да биде оној, што ќе му даде жена на Венијамина!‘«

¹⁹И рекоа: »Ете, секоја година е празник Господов во Силом, на север од Ветил и на исток од патот, кој води од Ветил за Сихем, и на југ од Левона.«

²⁰И им заповедаа на синовите Венијаминови, велејќи: »Одете и сокријте се во лозјата,

²¹и гледајте, кога ќе излезат силомските моми да играат оро, излезете од лозјата и грабнете си секој жена за себе од силомските моми, па одете си во земјата Венијаминова;

²²а кога ќе дојдат татковците, или браќата нивни да се поплачат кај нас, ние ќе им речеме: ‚Простете ни за нив, бидејќи ние не зедовме за секого од нив жена во време на војната, и вие не им дадовте; сега вие сте виновни.‘«

²³Така и направија синовите Венијаминови, и зедоа според бројот свој жени од оние, што беа во орото и кои ги одзедоа, па тргнаа и се вратија во делот свој, и изградија градови и заживееја во нив.

²⁴Во исто време Израилците се разотидоа оттаму секој во родот свој и во племето свое, а оттаму отиде секој во делот свој.

²⁵Во тие денови Израил немаше цар: секој го правеше она, што му се чинеше дека е право.