Read Свето Писмо (Гаврилова) 1990 1 Царства 2 Bible Online

1 Царства 2 - Свето Писмо (Гаврилова) 1990 bible

1 Царства 2

¹И се молеше Ана и велеше: »Ми се зарадува срцето мое во Господа; се воздигна рогот мој преку мојот Бог; широко се отвори устата моја против моите непријатели, зашто се радувам поради спасението од Тебе.

²Никој не е така свет како Господ; зашто нема друг, освен Тебе; и нема тврдина како нашиот Бог.

³Не продолжувајте да говорите гордо; зборови охоли да не излегуваат од устата ваша; зашто Господ е Бог на знењето, и делата Негови се обмислени.

⁴Лакот на силните се прекршува, а слабите со сила се здобиваат;

⁵ситите работат за леб, а гладните почиваат; дури неплодната раѓа седумпати, а многудетната изнемоштува.

⁶Господ умртвува и оживува, кутнува наземи и крева;

⁷Господ го прави човекот сиромав и богат, го понижува и го воздига.

⁸Од прав го подига бедниот, од кал го крева сиромавиот, ставајќи го да седне со големците, и им го дава во наследство престолот на славата; зашто во Господа се основите на земјава, и Он врз нив ја утврди вселената.

⁹Ги услишува молитвите на молителот и ги благословува деновите на праведникот, зашто не преку сила човекот е јак.

¹⁰Господ ќе ги сотре оние што се препираат со Него; од небесата ќе згрми на нив. Господ е свет. Да не се фали мудриот со мудроста своја, да не се фали силниот со силата своја, да не се фали богатиот со богатството свое, туку секој, кој сака да се фали, нека се фали дека Го разбира и Го знае Господа. Господ ќе ги суди краиштата на земјата, ќе му даде сила на Својот цар и ќе го воздигне рогот на помазаникот Свој.«

¹¹И го оставија таму Самуила пред Господа. Елкана замина за Арматем во својот дом, а момчето остана да Му служи на Господа при свештеникот Илија.

¹²А синовите на Илија беа лоши луѓе; тие не Го познаваа Господа

¹³и долгот на свештеникот кон народот. Кога некој принесуваше жртва, слугата на свештеникот доаѓаше со виљушката во раката, додека се вареше месото,

¹⁴и ја спушташе во котелот, или во котлето, или во тавата, или во грнето, и што ќе извади виљушката, тоа го земаше за себе свештеникот. Така постапуваа тие со сите Израилци, што доаѓаа таму во Силом.

¹⁵Дури и пред да изгори лојот, слугата на свешетеникот доаѓаше и му велеше на оној, што принесуваше жртва: »Дај месо за печење на свештеникот; тој нема да земе од тебе варено месо, ами дај сурово.«

¹⁶И ако некој му речеше: »Прво нека изгори лојот, како што е редот, и после земи си, колку што ти сака душата«, тој ќе речеше: »Не, дај сега, ако не, насила ќе земам.«

¹⁷И гревот на тие младичи беше многу голем пред Господа, зашто тие земаа од жртвопринесувањата на Господа.

¹⁸А момчето Самуил служеше пред Господа, облекувајќи ефод од висон.

¹⁹Горната облека негова му ја правеше мајка му и му ја донесуваше секоја година, кога доаѓаше со мажот свој, за да принесе годишна жртва.

²⁰Илиј го благослови Елкана и жена му и рече: »Да ти даде Господ деца од оваа жена како замена за она, кое ти Му го подари на Господа!« И заминаа во своето место.

²¹И ја посети Господ Ана, и таа зачна и роди уште три сина и две ќерки; а момчето Самуил растеше при Господа.

²²Илиј, пак, беше многу стар и слушаше сѐ, што правеа синовите негови со сите Израилци, и дека тие спијат со жените, кои се собираа при влезот во скинијата на сведоштвото.

²³И им рече: »Зошто правите такви работи, зашто слушам лоши зборови за вас од сиот народ (Господов).

²⁴Не, деца мои, не се добри гласовите што ги слушам за вас; немојте да правите така, бидејќи не се добри гласовите, што ги слушам; вие го развратувате народот Господов;

²⁵ако човек згреши против човек, ќе се помолат на Бога за него; но ако човек згреши против Господа, кој ќе биде тој што ќе моли за него?« Но тие не го послушаа гласот на таткото свој, бидејќи Господ веќе беше решил да ги осуди на смрт.

²⁶А момчето Самуил сѐ повеќе и повеќе растеше и напредуваше во наклоност пред Господа и пред луѓето.

²⁷И дојде еден Божји човек при Илија и му рече: »Вака вели Господ: ‚Нели се открив во татковиот ти дом, кога тие уште беа во Египет, во домот на Фараонот?

²⁸И меѓу сите племиња Израилеви нели го избрав него за свештеник, за да пристапува пред Мојот жртвеник, да кади тамјан, да носи ефод пред Мене? Нели му ги дадов Јас на татковиот ти дом сите жртви сепаленици од синовите Израилеви?

²⁹А вие зошто ги газите со нозе жртвите Мои и лебните приноси Мои, кои заповедав да се принесуваат пред Мене, и зошто ги претпочиташ синовите свои повеќе од Мене, гоејќи се од првините на сите приноси од Мојот народ Израилот?‘

³⁰Затоа Господ Бог Израилев вели вака: ‚Јас бев рекол тогаш — домот твој и домот на татко ти ќе одат пред лицето Мое за секогаш; но сега Господ вели — да не биде така, зашто Јас ќе ги прославам оние, кои Мене Ме прославуваат, а оние, што Ме обеславуваат, ќе бидат посрамени.

³¹Ете, настапуваат дни, во кои ќе ја пресечам мишката твоја и мишката на татковиот ти дом, така што никогаш да нема старец во домот твој;

³²и ти ќе ја видиш несреќата во домот Мој, при сѐ што Господ му прави добрини на Израилот, и во сите денови нема да има старец во домот твој.

³³Јас нема да ги отстранам сите твои од жртеникот Свој, та да ги изнемошувам очите твои и да ти ја измачувам душата твоја; но целото потомство на домот твој ќе умира на средна возраст.

³⁴И еве ти знак, што ќе стане со двајцата синови твои Офни и Финес: и обајцата ќе умрат во еден ден.

³⁵И ќе Си поставам верен свештеник; тој ќе постапува по срцето Мое и според душата Моја; и неговиот дом ќе го направам цврст, и тој ќе оди пред Мојот помазаник во сите денови;

³⁶и секој, што ќе остане од домот твој, ќе дојде да му се клања за сребрена пара и парче леб и ќе рече: »Запиши ме за некоја левитска должност, за да имам прехрана.«‘«