Read Magandang Balita Biblia, 2005 Job 14 Bible Online

Job 14 - Magandang Balita Biblia, 2005 bible

Job 14

¹“Ang buhay ng tao'y maikli lamang, subalit punung-puno ng kahirapan.

²Tulad ng bulaklak na namumukadkad, nalalanta at nalalagas, parang aninong nagdaraan, naglalaho at napaparam.

³Titingnan mo pa ba ang ganitong nilalang? Dadalhin mo pa ba siya sa hukuman?

⁴Mayroon bang malinis na magmumula, sa taong marumi at masama?

⁵Sa simula pa'y itinakda na ang kanyang araw, at bilang na rin ang kanyang mga buwan, nilagyan mo na siya ng hangganan na hindi niya kayang lampasan.

⁶Lubayan mo na siya at pabayaan, nang makatikim naman kahit kaunting kaginhawahan.

⁷“Kahoy na pinutol ay may pag-asa, muli itong tutubo at magsasanga.

⁸Kahit pa ang ugat nito ay matanda na, at mamatay ang puno sa kinatatamnan niya,

⁹ngunit ito'y nag-uusbong kapag diniligan, ito'y magsasanga tulad ng batang halaman.

¹⁰Ngunit ang tao kapag namatay, iyon na ang kanyang katapusan, pagkalagot ng kanyang hininga, saan naman kaya siya pupunta?

¹¹“Tulad ng ilog na tumigil sa pag-agos, at gaya ng lawa na ang tubig ay naubos.

¹²Ngunit ang tao kapag namatay hindi na babangon hanggang ang langit ay maparam.

¹³Itago mo na sana ako sa daigdig ng mga patay, hanggang sa ang poot mo'y mapawi nang lubusan, at muli mong maalala ang aking kalagayan.

¹⁴Kung ang tao ay mamatay, siya kaya'y muling mabubuhay? Ngunit para sa akin, paglaya ko sa hirap ay aking hihintayin.

¹⁵Ikaw ay tatawag at ako'y sasagot, sa iyong nilikha, ikaw ay malulugod.

¹⁶Kung magkagayon, bawat hakbang ko'y iyong babantayan, di mo na tatandaan ang aking mga kasalanan.

¹⁷Ang mga kasalanan ko'y iyong patatawarin, lahat ng kasamaan ko'y iyong papawiin.

¹⁸“Darating ang araw na guguho ang kabundukan, malilipat ng lugar mga batong naglalakihan.

¹⁹Sa buhos ng tubig, ang bato ay naaagnas, ang lupang matigas sa baha ay natitibag, gayon ang pag-asa ng tao, kapag iyong winasak.

²⁰Nilulupig mo ang tao at tuluyang naglalaho, sa sandali ng kamatayan nagbabago ang kanyang anyo.

²¹Anak man niya'y parangalan, hindi na niya malalaman, hindi na rin mababatid kung bigyan silang kahihiyan.

²²Ang kanya lamang nadarama ay sakit ng sariling katawan, ang tanging iniisip ay ang sariling kalungkutan.”