Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara Genesỳ 27 Bible Online

Genesỳ 27 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

Genesỳ 27

¹Efa antitra i Itsehàka ary efa pahina ny masony ka tsy nahita tsara intsony. Dia niantso an’i Hesao zanany lahimatoa izy ka nanao taminy hoe: — Ry Hesao a! Ary hoy ny navaliny azy: — Inty aho! Dia hoy i Itsehàka hoe:

²Hitanao izao fa efa antitra aho, ka tsy fantatro izay andro hahafatesako.

³Izao ankehitriny izao, raiso ny fiadianao, dia ny tsipîkanao sy ny zana-tsipîkanao ka mandehana mihaza; ary ento ho ahy izay haza azonao,

⁴ka anamboaro hanim-py ho ahy araka ilay tiako, ary ento aty hohaniko. Avy eo dia hotsofiko rano ianao alohan’ny hahafatesako.

⁵Nohenoin’i Rebèka anefa ny resak’i Itsehàka sy i Hesao; koa rehefa lasa nandeha nihaza i Hesao,

⁶dia niantso an’i Jakôba zanany i Rebekà ka nanao hoe: — Reko ny rainao nilaza tamin’i Hesao hoe:

⁷«Itondray haza aho ary anamboary hanim-py hohaniko izany; fa rehefa avy mihinana aho, dia hotsofiko rano eo anatrehan’ny TOMPO ianao alohan’ny hahafatesako.»

⁸Koa ankehitriny, anaka, henoy tsara aho ary ataovy izay andidiako anao.

⁹Mankanesa any amin’ny andian’ondry aman’osy, ka makà zanak’osy roa izay tsara, fa hanamboarako hanim-py araka ilay tian-drainao.

¹⁰Hoentinao any amin-drainao izany hohaniny ka hanomezany tsodrano anao alohan’ny hahafatesany.

¹¹Fa hoy i Jakôba tamin’ny reniny: — I Hesao rahalahiko dia voloina, fa izaho kosa malama hoditra.

¹²Koa raha mitsapa ahy ny raiko, dia ho fantany fa mamitaka azy aho; ka hahatonga ozona amiko fa tsy tsodrano izany.

¹³Namaly azy kosa ny reniny hoe: — Aoka ho ahy ny ozona, anaka; fa araho ny teniko ka mandehana akao ireo zanak’osy ireo aho.

¹⁴Dia nandeha i Jakôba naka ireo zanak’osy ka nitondra azy tany amin-dreniny, dia nanamboaran-dreniny hanim-py araka ilay tian’i Itsehàka.

¹⁵Avy eo dia nalain’i Rebekà ny fitafian’ny lahimatoany izay tsara indrindra tao an-trano, ka natafiny an’i Jakôba.

¹⁶Nalainy koa ny hoditr’osy ka namonosany ny sandriny sy ny faritra malama teo amin’ny vozony;

¹⁷dia natolony azy ny hanim-py sy ny mofo efa namboariny.

¹⁸Dia lasa i Jakôba nankany amin’ny rainy ka niteny hoe: — Dada ô! Namaly kosa izy hoe: — Inty aho, anaka, fa iza moa ianao?

¹⁹Dia hoy i Jakôba taminy: — Izaho no Hesao, zanakao lahimatoa, efa nanao araka izay nolazainao aho; koa miarena ary mipetraha hihinana avy amin’ny hazako, mba hitsofanao rano ahy.

²⁰Nanontany azy kosa i Itsehàka hoe: — Ahoana no nahitanao haza faingana toy izao, anaka? Fa namaly izy hoe: — Ny TOMPO Andriamanitrao no nampahatonga azy teo anatrehako.

²¹Dia hoy i Itsehàka tamin’i Jakôba: — Manatòna kely hoe, anaka, hitsapako anao mba hahafantarako raha i Hesao zanako tokoa ianao na tsia.

²²Nanatona an’Itsehàka rainy i Jakôba ka notsapainy, ary nilazany hoe: — Ny feony dia feon’i Jakôba, nefa ny tanany kosa dia tanan’i Hesao.

²³Tsy fantatr’i Itsehàka i Jakôba, satria rakotra volo toy ny tanan’i Hesao rahalahiny ny sandriny. Kanefa talohan’ny hitsofany rano azy,

²⁴dia nanontany azy indray izy hoe: — Ianao tokoa ve no Hesao zanako? Ka novalian’i Jakôba hoe: — Eny, izaho no izy.

²⁵Dia hoy indray i Itsehàka taminy: — Arosoy àry hihinanako izato hazan-janako mba hitsofako rano anao. Dia norosoany izy ka nihinana, ary nitondrany divay koa ka nisotro.

²⁶Taorian’izany, dia hoy i Itsehàka rainy taminy: — Manatòna kely hoe ny zanako ka manoroha ahy!

²⁷Dia nanatona i Jakôba ka nanoroka an-drainy[109]. Ary nony ren’i Itsehàka ny fofon’ny fitafiany, dia nitsodrano azy izy nanao hoe: Endrey izany fofon’ny zanako, fa tahaka ny fofon’ny saha notahîn’ny TOMPO!

²⁸Homen’Andriamanitra anao anie ny andon’ny lanitra sy ny tsiron’ny tany ary ny vary aman-divay betsaka!

²⁹Hanompo anao anie ireo firenena ary hiankohoka eo anatrehanao ny vahoaka maro! Ho tompon’ny rahalahinao anie ianao ka hiankohoka eo anoloanao ireo zanaky ny reninao! Ho voaozona anie izay manozona anao ary hohasoavina izay manisy soa anao[110]!

³⁰Nivoaka ny efitrano i Jakôba, nony vitan’i Itsehàka ny fitsofan-drano azy. Nefa raha vao nidify teo anatrehan’ny rainy izy, dia tonga kosa i Hesao rahalahiny avy nihaza.

³¹Nanamboatra hanim-py koa izy dia nitondra izany tany amin’ny rainy sady niteny taminy hoe: — Miarena, ry dada, mihinàna amin’ny haza namboariko, mba hitsofanao rano ahy.

³²Fa hoy i Itsehàka taminy: — Iza moa ianao? Ka novaliany hoe: — Izaho no Hesao, zanakao lahimatoa.

³³Dia nangovitra fatratra i Itsehàka, ka nanontany hoe: — Fa iza àry ilay nihaza, dia nitondra ny hazany teto amiko ka nihinanako talohan’ny nahatongavanao? Izy no efa notsofiko rano; eny, hotahîna tokoa izy.

³⁴Rehefa nandre ny tenin-drainy i Hesao, dia nikiakiaka mafy noho ny alahelony ka nanao hoe: — Dada ô, mba omeo tsodrano koa aho!

³⁵Fa namaly i Itsehàka hoe: — Tonga teto ny rahalahinao namitaka ahy, ka lasany ny tsodrano tokony ho anao.

³⁶Dia hoy i Hesao tamin-drainy: — Tsy mandia tokoa ve ny anarany hoe Jakôba, «Ilay mpisoloky?» Fa efa nisoloky ahy indroa izy izao; efa nalainy ny fizokiako[111], ary ankehitriny lasany koa ny tsodrano tokony ho ahy! Moa tsy mba misy tsodrano notahirizinao ho ahy ve?

³⁷Namaly azy i Itsehàka hoe: — Efa nataoko ho tomponao izy ary nomeko ho mpanompony ny rahalahiny rehetra. Nomeko azy koa ny vary aman-divay. Koa tsy misy azoko atao ho anao intsony, anaka!

³⁸Fa mbola niteny indray i Hesao hoe: — Moa tokana ihany ve ny tsodranonao, ry dada? Dada ô, izaho koa re mba tsofy rano e!

³⁹Dia nitomany mafy i Hesao[112]. Fa ny rainy kosa nanao taminy hoe: «Indro ny fonenanao ho lavitry ny tany lonaka sy ho lavitry ny ando midina avy any an-danitra.

⁴⁰Fa ny sabatrao no hivelomanao, ary ny rahalahinao no hotompoinao. Nefa hiavo-tena ianao ka hanapotika ny ziogany hiala amin’ny vozonao[113].»

⁴¹Ary nankahalain’i Hesao i Jakôba, satria nahazo ny tsodranon-drainy; ka hoy i Hesao anakampo hoe: «Efa akaiky ny andro hisaonana an’i dada, ary amin’izay no hamonoako an’i Jakôba rahalahiko.»

⁴²Rehefa nampandrenesina ny fikàsan’i Hesao lahimatoany i Rebekà, dia nampiantso an’i Jakôba faralahiny ka nanao taminy hoe: — Tandremo fa te hamaly ny nataonao i Hesao rahalahinao ka hamono anao ho faty.

⁴³Koa ankehitriny, anaka, henoy tsara aho! Mandehana mandositra any amin’ny anadahiko any Haràna.

⁴⁴Mitoera any aminy aloha mandritra ny fotoana vitsivitsy, mandra-pitony ny rahalahinao.

⁴⁵Rehefa afaka ny hatezeran’ny rahalahinao aminao ka hadinony izay nataonao taminy, dia haniraka haka anao any aho; fa nahoana moa aho no hamoy anareo roa lahy indray andro?

⁴⁶Ary hoy i Rebèka tamin’i Itsehàka: — Efa mankaleo ahy mihitsy ny fiainako noho ny afitsok’ireto vinantovavy hetita ireto. Raha hanambady zazavavy tompon-tany toy ireo i Jakôba, dia aleoko maty!