Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara Genesỳ 31 Bible Online

Genesỳ 31 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

Genesỳ 31

¹Kanefa ren’i Jakôba fa ny zanakalahin’i Labàna efa nilaza hoe: «Lasan’i Jakôba avokoa ny fananan-draintsika, ary avy tamin’izany fananan-draintsika izany no nananany izao harena rehetra izao.»

²Hitan’i Jakôba nisoritra teny amin’ny tarehin’i Labàna fa tsy toy ny teo aloha intsony ny fiarahany aminy.

³Koa hoy ny TOMPO tamin’i Jakôba: — Miverena any amin’ny tanin’ny razanao sy any amin’ny fianakavianao, fa homba anao Aho!

⁴Ary i Jakôba nampiantso an’i Rahely sy i Leà ho any aminy tany an-tsaha izay nisy ny andian’ondry aman’osiny,

⁵ka nilaza tamin’izy mirahavavy hoe: — Hitako nisoritra teny amin’ny endriky ny rainareo fa tsy tahaka ny teo aloha intsony ny fifandraisany amiko, kanefa ilay Andriamanitry ny raiko efa nanambina ahy.

⁶Fantatrareo fa tamin’ny heriko rehetra no nanompoako an-drainareo,

⁷kanefa namitaka ahy izy fa efa nanova ny karamako impolo. Saingy tsy navelan’Andriamanitra hanisy ratsy ahy izy.

⁸Raha nilaza izy hoe: «Ny biby maramara rehetra no ho karamanao,» dia niteraka maramara avokoa ny ondry aman’osy vavy rehetra. Ary raha hoy indray izy hoe: «Ny sadìka no karamanao,» dia niteraka sadìka avokoa ny ondry aman’osy vavy rehetra.

⁹Andriamanitra mihitsy no nanaisotra ny fananan-drainareo mba homeny ahy.

¹⁰Tamin’ny fotoana nikambanan’ny biby dia hitako tamin’ny nofy fa ny lahy sadìka sy maramara ary sada no nikambana tamin’ny vavy.

¹¹Ka nantsoin’ny anjelin’Andriamanitra tamin’ny nofy aho nataony hoe: «Ry Jakôba ô!», dia namaly aho hoe: «Inty aho.»

¹²Ka hoy izy tamiko: «Jereo fa ny lahy rehetra izay mikambana amin’ny ondrivavy na osivavy, dia sadìka sy maramara ary sada avokoa, satria efa hitako izay rehetra nataon’i Labàna taminao.

¹³Izaho no Andriamanitra Izay niseho taminao tao Betela, ka nanosoranao tsangambato sy nivoadianao[132]. Miaingà ankehitriny, ilaozy ity tany ity ka miverena any amin’ny tany misy ny fianakavianao.»

¹⁴Dia namaly an’i Jakôba i Leà sy i Rahely ka nanao hoe: — Inona intsony moa no anjaranay sy lovanay ato an-tranon’i dada?

¹⁵Moa tsy efa noheveriny ho toy ny vahiny ve izahay ka namidiny? Ary tsy efa nohaniny koa ve ny volanay?

¹⁶Noho izany, ny harena efa nesorin’Andriamanitra tamin’ny rainay dia ho anay sy ny zanakay. Koa ankehitriny, tanteraho izay rehetra nolazain’Andriamanitra taminao.

¹⁷Ary niainga i Jakôba ka natainginy teny ambony rameva ireo vady aman-janany;

¹⁸nentiny ny biby fiompiny rehetra sy ny fananany rehetra izay noharîny tany Mezôpôtamia ambony, dia nizotra hankany amin’i Itsehàka rainy, any amin’ny tany Kanahàna izy.

¹⁹I Labàna tamin’izay dia lasa nanety ny ondry aman’osiny; ka nangalarin’i Rahely ny sampin-drainy.

²⁰Namitaka an’i Labàna aramianina i Jakôba fa nandositra tsy niteniteny.

²¹Nandositra niaraka tamin’ny fananany rehetra izy, ka niampita faingana ny ony Eofrata ary nizotra hankany an-tendrombohitr’i Gilehada.

²²Nony afaka telo andro, dia nisy nitantara tamin’i Labàna fa nandositra i Jakôba.

²³Nentin’i Labàna niaraka taminy ny havany, dia nanenjika an’i Jakôba tokony ho lalana fito andro izy, ka nahatratra azy teo an-tendrombohitr’i Gilehada.

²⁴Tonga tany amin’i Labàna aramianina tamin’ny nofy anefa Andriamanitra nony alina ka nilaza taminy hoe: — Mampitandrina anao Aho mba tsy hanao na inona na inona amin’i Jakôba!

²⁵Dia nahatratra an’i Jakôba i Labàna, fony i Jakôba efa nanorina ny lainy teo an-tendrombohitr’i Gilehada; ary i Labàna sy ny havany koa nanorina ny lainy teo

²⁶ka nilaza tamin’i Jakôba hoe: — Inona izao nataonao izao? Nahoana no namitaka ahy ianao, ka nentinao mandositra toy ny babo an’ady ireo zanako vavy?

²⁷Nahoana no nandositra an-tsokosoko ianao ka namitaka ahy? Raha nampandre ahy anefa ianao, dia ho nateriko nombàn’ny hiram-pifaliana sy ny ampongatapaka ary ny lokanga.

²⁸Kanefa tsy navelanao hanoroka ny zanako aman-jafiko akory aho, koa dia efa nanao hadalana ianao.

²⁹Afaka manisy ratsy anao aho, kanefa Ilay Andriamanitry ny rainao dia nilaza tamiko halina hoe: «Mampitandrina anao Aho mba tsy hanao na inona na inona amin’i Jakôba.»

³⁰Ary ankehitriny mandeha mody tokoa ianao satria manina ny akanin-drainao, kanefa nahoana no nangalarinao ireo sampiko?

³¹Namaly an’i Labàna kosa i Jakôba hoe: — Natahotra aho, dia niteny anakampo hoe: «Sao alainy an-keriny amiko ireo zanany vavy!»

³²Fa raha misy ahatraranao ireo sampinao kosa ny oloko, dia aza velomina. Eto anatrehan’ireo havantsika, dia savao avokoa izay eto amiko, dia ento ny anao. Fa i Jakôba dia tsy nahalala velively hoe i Rahely no nangalatra ny sampy.

³³Nidiran’i Labàna ny lain’i Jakôba sy ny an’i Leà ary ny an’ireo mpanompovavy roa fa tsy nahita izy. Ary nivoaka avy tao amin’ny lain’i Leà izy, dia niditra tao amin’ny lain’i Rahely.

³⁴I Rahely anefa no naka ireo sampy ka nametraka azy tao ambanin’ny laselin’ny rameva dia nipetraka teo amboniny. Ka rehefa nisava ny lay manontolo i Labàna, dia tsy nahita na inona na inona.

³⁵Dia hoy i Rahely tamin’ny rainy: — Azafady eo imasonao, tompoko, fa tsy afa-mitsangana eo anatrehanao aho fa tonga fotoana. Dia nikaroka i Labàna fa tsy nahita ireo sampy.

³⁶Tezitra i Jakôba ka nifamaly tamin’i Labàna nanao hoe: — Inona no fahadisoako, ary inona no heloko no dia nilomay nanenjika ahy ianao?

³⁷Nosavanao ny entako rehetra, ka inona no hitanao? Asehoy eo imason’ny havanao sy ireo havako izany hitsarany antsika.

³⁸Roapolo taona izao no efa niarahako taminao, nefa ny ondrivavinao aman’osivavinao tsy mba namotsotra; sady tsy mbola nihinana ondrilahy tamin’ny andian’ondrinao na oviana na oviana aho.

³⁹Tsy mbola nitondra ireo fatim-biby voaviraviran’ny bibidia tany aminao mihitsy aho, fa izaho no nanolo azy; teo am-pelatanako no nitadiavanao izay nangalarin’olona na tamin’ny andro na tamin’ny alina[133].

⁴⁰Niaritra ny hafanana amin’ny antoandro aho, ary jihitry ny hatsiaka amin’ny alina ka tsy nopizin-tory akory.

⁴¹Efa roapolo taona izao no nanompoako anao: efatra ambin’ny folo taona no niasako mba hanambadiako ny zanakao roa vavy, ary enin-taona mba hahazoako ondry aman’osy, saingy efa impolo kely ianao no nanova ny karamako.

⁴²Raha tsy nomba ahy ny Andriamanitr’i Abrahama raibeko, ilay Andriamanitra nampihorohoro an’i Itsehàka[134], dia ho nalefanao nitondra tanam-polo aho ankehitriny. Fa nahita ny fijaliako sy ny hasasarako Andriamanitra ka nananatra anao halina.

⁴³Dia namaly an’i Jakôba i Labàna hoe: — Ireo zazavavy ireo dia zanako, ny zanak’ireo dia taranako, ny andian’ondry aman’osy dia ondry aman’osiko, ary izao rehetra hitanao izao dia ahy avokoa. Manomboka anio dia tsy misy na inona na inona azoko atao intsony ho an’ireto zanako vavy ireto na ho an’ireo zanakalahy izay naterany?

⁴⁴Koa andeha ankehitriny hanao fifanekena izaho sy ianao, ary aoka hisy vavolombelon’izany eo amintsika.

⁴⁵Dia naka vato anankiray i Jakôba ka nanangana azy ho tsangambato.

⁴⁶Avy eo nasain’i Jakôba nanangona vato iretsy havany an-daniny, dia naka vato ireo ka nanao antontany; ary nihinana teo ambonin’io antontam-bato io ny besinimaro.

⁴⁷Nantsoin’i Labàna hoe Jegara-Sahadotà[135] io toerana io, fa i Jakôba kosa nanao azy hoe Galeheda.

⁴⁸Ary izao no nambaran’i Labàna: — Ity antontam-bato ity dia vavolombelona eo amiko sy aminao androany. Izany no niantsoana azy ho Galeheda, izany hoe antontam-bato vavolombelona.

⁴⁹Nantsoina koa hoe Mitsepà, na toerana fanaraha-maso, satria i Labàna efa nilaza hoe: — Aoka ny TOMPO hanara-maso ahy sy ianao, rehefa tsy mifankahita isika!

⁵⁰Raha mampijaly ny zanako vavy ianao, na maka vehivavy hafa ho vadinao, dia tandremo fa tsy olona no vavolombelontsika fa Andriamanitra mihitsy.

⁵¹Avy teo dia hoy koa i Labàna tamin’i Jakôba: — Jereo ity antontam-bato izay naoriko teo, jereo io tsangambato io.

⁵²Ity antontam-bato ity sy io tsangambato io no vavolombelona amintsika, ka izaho mianiana tsy hihoatra hankany aminao hanisy ratsy anao ary ianao mianiana tsy hihoatra hankaty amiko hanisy ratsy[136] ahy.

⁵³Aoka Andriamanitr’i Abrahama sady Andriamanitr’i Nahôra no ho mpitsara antsika[137]! Dia ilay Andriamanitra Izay nampihorohoro an’i Itsehàka rainy no nianianan’i Jakôba.

⁵⁴Ary nanolotra sorona teo an-tendrombohitra i Jakôba ka nanasa ireto havany hiara-misakafo aminy. Ary rehefa avy nisakafo ny besinimaro, dia nandry teo an-tendrombohitra tamin’ny alina.