Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara Genesỳ 41 Bible Online

Genesỳ 41 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

Genesỳ 41

¹Ary nony afaka roa taona teo, dia nanonofy ny Farao: Nijoro teo amoron’i Neily hono izy,

²ary indreo nisy ombivavy fito tsara tarehy sady matavy niakatra avy tao amin’ny ony ka niraoka ahitra teo amoron-drano.

³Avy eo dia nisy ombivavy fito hafa ratsy tarehy sady mahia niakatra avy tao amin’ny ony, ka nitsangana teo anilan’ireo matavy teo amoron-drano;

⁴ary ireto ombivavy mahia dia nihinana iretsy matavy. Teo no taitra ny Farao.

⁵Ary renoka indray ny Farao ka nanonofy fanindroany: Indreo nisy salohim-bary fito vokatra be sady tsara amin’ny tahony iray.

⁶Avy eo dia nisy salohim-bary fito manakofa sady main’ny rivotra avy any atsinanana nitrebona taorian’ireo;

⁷ka ireto salohim-bary manakofa dia nitelina iretsy vokatra sady tsara. Dia taitra ny Farao ka nahatsapa fa nanonofy izy.

⁸Nony maraina dia nampiantso ny mpimasy sy ny olon-kendry rehetra tao Ejipta ny Farao satria feno tebiteby. Notantarainy tamin’ireo ny nofiny, kanefa tsy nisy nahalaza ny heviny.

⁹Tamin’izay no niteny tamin’ny Farao ilay lehiben’ny mpandroso zava-pisotro ka nanao hoe: — Tompokolahy ô, tsaroako ankehitriny ny fahadisoako.

¹⁰Indray mandeha dia tezitra mafy tamin’ny lehiben’ny mpanao mofo sy tamiko mpanomponao ianao, ka nampanao anay an-tranomaizina tao amin’ny lehiben’ny mpiambina.

¹¹Samy nanonofy izahay roa lahy indray alina, ary samy nanana ny heviny avy koa ny nofinay.

¹²Tao an-tranomaizina niaraka taminay dia nisy zatovolahy hebreo izay nanompo ny lehiben’ny fiambena-mpanjaka. Notantarainay azy ny nofinay, ka nambarany taminay avy ny heviny sy ny dikany.

¹³Koa araka izay efa nambarany taminay tokoa no niseho; niverina ho amin’ny asako aho, ary ilay lehiben’ny mpanao mofo kosa nahantona.

¹⁴Dia nampanantsoin’ny Farao i Jôsefa, ka navoaka haingana avy tao an-tranomaizina; dia noharatana ny volom-bavany, nosoloina ny fitafiany ary nentina tany amin’ny Farao izy.

¹⁵Dia hoy ny Farao tamin’i Jôsefa: — Nanonofy aho nefa tsy nisy olona nahalaza ny heviny. Kanefa reko fa ianao, hono, afaka manazava ny hevitry ny nofy izay lazaina aminao.

¹⁶Ka hoy ny navalin’i Jôsefa azy: — Tsy izaho fa Andriamanitra no afaka hanome azy valiny hampiadana anao, ry Farao.

¹⁷Koa niteny tamin’i Jôsefa ny Farao nanao hoe: — Tao amin’ny nofiko dia hitako nijoro teo amoron’i Neily aho.

¹⁸Ary indro nisy ombivavy fito matavy sady tsara tarehy niakatra avy tao amin’ny ony ka niraoka ahitra teny amorony.

¹⁹Avy eo dia nisy ombivavy fito hafa niakatra taorian’ireo ka mahia sady ratsy tarehy sy saozanina. Tsy mbola nahita biby ratsy toy izany aho nanerana ny tany Ejipta manontolo.

²⁰Dia nohanin’ireto ombivavy fito mahia sady ratsy tarehy ireto ny ombivavy fito matavy izay nialoha azy.

²¹Kanjo rehefa nihinana ireny izy fito, dia tsy fantatra akory hoe efa ao an-kibony satria mbola ratsy tarehy toy ny teo aloha ihany no fijery azy. Tamin’izay indrindra no taitra aho.

²²Avy eo dia mbola nanonofy indray aho ka hitako fa nisy salohim-bary fito sady vokatra be no tsara tamin’ny tahony iray.

²³Manaraka izany dia nisy salohim-bary fito hafa koa nipoitra taorian’ireo ka malazo sady nanakofa ary main’ny rivotra avy any atsinanana.

²⁴Ireto salohim-bary fito manakofa dia nitelina ireo salohim-bary fito vokatra be. Efa notantaraiko tamin’ireo mpimasy izany, kanefa tsy nisy afaka nanazava azy tamiko.

²⁵Dia hoy i Jôsefa tamin’ny Farao: — Anankiray ihany no hevitr’ireo nofinao roa ireo. Izay efa hataon’Andriamanitra no ambarany aminao, ry Farao.

²⁶Ny ombivavy fito tsara tarehy sy ny salohim-bary fito vokatra be dia samy manambara fito taona mahavokatra, ary nofy iray ihany izany.

²⁷Ny ombivavy fito mahia sady ratsy tarehy izay niakatra tafara sy ny salohim-bary fito manakofa sady main’ny rivotra avy any atsinanana dia manambara fito taona koa, saingy fito taona mosarena.

²⁸Izany, ry Farao, no efa voalazako taminao teo hoe: Izay efa hataon’Andriamanitra no asehony aminao.

²⁹Indro hisy fito taona zina tokoa manerana an’i Ejipta manontolo.

³⁰Avy eo dia hisy taona fito mosarena handimby azy, ka ho hadino ny fahavokarana be nanerana an’i Ejipta fa hamely ny tany kosa ny mosary.

³¹Satria ho mafy loatra ny mosary dia tsy ho fantatra akory izay taon-jina teo aloha.

³²Niverina indroa taminao ny nofy, satria hentitra ny teny avy amin’Andriamanitra; ary hotanterahiny faingana izany.

³³Koa ankehitriny, ry Farao, mijere olona marani-tsaina sady hendry, ka tendreo izy hanam-pahefana amin’ny tany Ejipta.

³⁴Dia manendre koa solotena hanangona ny ampahadimin’ny vokatra eto amin’ny tany mandritra ny fito taona zina.

³⁵Aoka hangonin’ireo ny sakafo mandritra ny fito taona ho avy, ka hotahiriziny eo ambany fiahianao ny vary ho fiandry any amin’ny isan-tanàna.

³⁶Amin’izay dia hanana tahirin-tsakafo ho amin’ny fito taona mosarena i Ejipta, ka tsy ho fongan’ny mosary ny tany.

³⁷Sitraky ny Farao sy ny mpanompony ny soso-kevitr’i Jôsefa,

³⁸ka hoy ny Farao tamin’ireo mpanompony: — Aiza indray isika no hahita lehilahy manana ny Fanahin’Andriamanitra tahaka ity?

³⁹Dia hoy izy tamin’i Jôsefa: — Satria nampahafantarin’Andriamanitra anao izany rehetra izany, dia tsy misy olon-kendry sy manan-tsaina toa anao.

⁴⁰Koa ianao no hitantana ny fanjakako, ary ny vahoakako rehetra dia hankato ny baikonao, ka ny maha mpanjaka ahy ihany no maha ambony ahy noho ianao.

⁴¹Jereo fa efa nomeko anao ny fahefana amin’i Ejipta manontolo.

⁴²Dia nesorin’ny Farao teny an-tanany ny peratra maha mpanjaka, ka napetrany teny an-tanan’i Jôsefa, sady nampitafiny akanjo rongony fotsy madinika izy; ary napetrany teny am-bozony ny rojo volamena.

⁴³Nampitaingeniny teo amin’ny kalesiny faharoa izy; ary ireo mpihazakazaka nialoha azy dia niantsoantso hoe: «Mandohaleha[167]!» Toy izany no nanomezan’ny Farao an’i Jôsefa ny fahefana tamin’i Ejipta manontolo.

⁴⁴Ary hoy koa ny Farao tamin’i Jôsefa: — Izaho ihany no Farao, kanefa tsy misy olona mahazo mihetsika eran’ny tany Ejipta manontolo, raha tsy mahazo lalana avy aminao.

⁴⁵Avy eo dia nomen’ny Farao anarana hoe Tsafenata-Pahenea i Jôsefa, sady nomeny azy ho vady i Asenata zanakavavin’i Pôtifara, mpisorona tao Ona[168]. Dia niainga hisafo ny tany Ejipta manontolo i Jôsefa.

⁴⁶Telopolo taona i Jôsefa raha nentina teo anatrehan’ny Farao, mpanjakan’i Ejipta. Ary niala teo anatrehan’ny Farao izy ka nandeha namakivaky ny tany Ejipta manontolo.

⁴⁷Nandritra ny fito taona zina dia namokatra be dia be ny tany.

⁴⁸Nangonin’i Jôsefa ny tahirim-bokatra rehetra tany Ejipta nandritra izany fito taona izany ka natobiny tao amin’ny renivohitry ny boriborin-tany ireo tahirim-bokatra rehetra tamin’ny saha manodidina.

⁴⁹Ary nahangona vary be dia be tokoa i Jôsefa, be dia be tahaka ny fasika eny amoron-dranomasina ka tsy hita isa intsony.

⁵⁰Talohan’ny nahatongavan’ny mosary, dia niteraka zaza roa lahy i Asenata vadin’i Jôsefa.

⁵¹Nantsoin’i Jôsefa hoe Manase ny lahimatoa, fa hoy izy hoe «Nampanadinoin’Andriamanitra ahy ny fahoriako rehetra mbamin’izay rehetra any an-tranon’ny raiko[169].»

⁵²Nantsoiny hoe Efraîma kosa ny faharoa, fa hoy izy hoe: «Andriamanitra efa nampahamaro anaka ahy teto amin’ity tany nijalijaliako ity[170].»

⁵³Nifarana ny fito taona zina tany Ejipta;

⁵⁴ary nanomboka kosa ny fito taona mosarena, araka izay efa voalazan’i Jôsefa. Nihatra tamin’ny tany rehetra ny mosary; fa nanerana an’i Ejipta kosa nisy tahirim-bokatra.

⁵⁵Nony nanomboka mosarena ny tany Ejipta manontolo, dia nitaraina sakafo tany amin’ny Farao ny vahoaka; ka hoy ny Farao tamin’ny Ejiptianina rehetra: «Mankanesa any amin’i Jôsefa, ka ataovy izay holazainy aminareo[171].»

⁵⁶Ary rehefa nanenika an’i Ejipta manontolo ny mosary, dia nasain’i Jôsefa novohana ny fitahirizam-bokatra mba hivarotana vary amin’ny Ejiptianina, satria namely mafy ny mosary manerana an’i Ejipta.

⁵⁷Tonga tany Ejipta koa ireo avy any amin’ny tany hafa rehetra mba hividy vary amin’i Jôsefa, satria efa namely mafy ny mosary manerana ny tany.