Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara Genesỳ 42 Bible Online

Genesỳ 42 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

Genesỳ 42

¹Fantatr’i Jakôba fa misy vary any Ejipta, ka hoy izy tamin’ireo zanany lahy: — Nahoana no mifampijery fotsiny eto ianareo?

²Indro, reko fa misy vary any Ejipta. Koa andeha midina any mividy vary ho antsika[172], mba ho velona isika fa tsy ho faty.

³Dia nidina tany Ejipta ireo zokin’i Jôsefa folo lahy mba hividy vary.

⁴Tsy nalefan’i Jakôba niaraka tamin’ireo rahalahiny kosa i Benjamîna zandrin’i Jôsefa, fa hoy izy hoe: «Sao misy loza hanjo azy any.»

⁵Dia tonga hividy vary tany Ejipta toy ny hafa ireo zanakalahin’i Jakôba, fa tratry ny mosary koa ny tany Kanahàna.

⁶I Jôsefa no mpitondra ny tany Ejipta, ka izy no mpivaro-bary tamin’ireo olon’ny tany hafa rehetra. Koa tonga niankohoka tamin’ny tany teo anatrehan’i Jôsefa ireo rahalahiny.

⁷Vao hitan’i Jôsefa ireo rahalahiny, dia fantany; saingy mody niseho ho vahiny taminy kosa i Jôsefa sady nandrahona azy hoe: — Avy aiza moa ianareo? Hoy kosa ireo hoe: — Avy any amin’ny tany Kanahàna izahay. Tonga mba hividy sakafo.

⁸Koa fantatr’i Jôsefa ireto rahalahiny, fa izy ireo kosa tsy nahafantatra azy.

⁹Tsaroan’i Jôsefa ny nofiny momba azy ireo[173], ka hoy indray izy hoe: — Mpitsikilo ianareo! Hizaha izay toerana mora hanafihana eto amin’ny tany no nahatongavanareo.

¹⁰Fa novaliany hoe: — Tsia, tompoko ô! Tonga mba hividy sakafo fotsiny izahay mpanomponao.

¹¹Zanak’olona iray ihany izahay rehetra ireto; olo-marina fa tsy mba mpitsikilo akory izahay mpanomponao.

¹²Ary hoy i Jôsefa taminy: — Tsia, fa hizaha izay toerana mora hanafihana eto amin’ny tany no nahatongavanareo.

¹³Namaly kosa ireo hoe: — Misy 12 mirahalahy izahay mpanomponao, zanak’olona iray ihany any amin’ny tany Kanahàna; ary indro ny faralahy aminay aza dia nijanona any amin’ny rainay, fa ny iray kosa efa tsy ao intsony.

¹⁴Hoy indray i Jôsefa taminy: — Izany indrindra no efa nilazako anareo hoe mpitsikilo ianareo.

¹⁵Koa izao no fizahan-toetra hatao aminareo: Velona ny Farao, ka mianiana aho fa tsy hiala eto mihitsy ianareo raha tsy tonga eto izany zandrinareo faralahy izany.

¹⁶Maniraha anankiray aminareo haka azy, fa ianareo sisa kosa dia hatao an-tranomaizina. Ho hita amin’izany ny fahamarinan’ny teninareo. Fa raha tsy izany kosa, velona ny Farao, ka manizinginzina aho fa mpitsikilo tokoa ianareo.

¹⁷Nataon’i Jôsefa an-tranomaizina nandritra ny telo andro izy rehetra.

¹⁸Ary tamin’ny andro fahatelo dia hoy i Jôsefa taminy: — Izao no ataovy, dia ho velona ianareo, satria izaho koa mba manaja an’Andriamanitra.

¹⁹Raha olo-marina tokoa ianareo, dia aoka ny anankiray aminareo hijanona ao an-tranomaizina nitazonana anareo; fa ianareo sisa kosa mandehana mitondra ny vary ho any amin’ny fianakavianareo mosarena.

²⁰Avy eo dia ento aty amiko ny zandrinareo faralahy, amin’izay dia ho voaporofo fa marina ny teninareo ka tsy ho faty ianareo. Dia nanaiky izany izy,

²¹nefa nifampiresaka hoe: — Tena meloka tokoa isika noho ny amin’ny rahalahintsika izay hitantsika ny fahoriam-panahiny tamin’ny fiangaviany antsika, nefa tsy mba nohenointsika; ary izao dia manody antsika izany.

²²Dia niteny i Reobena hoe: — Moa tsy efa nilaza taminareo ve aho hoe: «Aza manao heloka bevava amin’i Jôsefa leiretsy», kanefa tsy nihaino ahy ianareo[174]. Koa izao dia manody antsika ny rany.

²³Tsy nampoizin’ireo hoe fantatr’i Jôsefa ny teniny, satria mpandika teny no niresahany taminy.

²⁴Dia nihodina niala teo anatrehany aloha i Jôsefa mba hitomany. Ary niverina teo amin’ireto rahalahiny indray i Jôsefa ka nilaza taminy fa i Simehôna no hotazoniny, sady nafatony teo imason’izy ireo.

²⁵Avy eo dia nasainy nofenoina vary ny kitapon’izy ireo, ary naverina tao an-kitapony avy koa ny volan’ny isan-dahy sady nomena vatsy hoentiny eny an-dàlana. Dia notanterahina izany.

²⁶Ary nataingin’izy mirahalahy avy teo ambony borikiny ny kitapom-bary, dia lasa izy.

²⁷Ary nony mby teo amin’ny toerana handriany hariva izy ireo, dia nosokafan’ny anankiray ny kitapony mba hanomezany sakafo ho an’ny borikiny, nefa indro ny volany hitany teo am-bavan’ny kitapo.

²⁸Dia niteny tamin’ireo rahalahiny izy hoe: — Naverina ny volako, fa io anaty kitapoko io! Dia nivarahontsana izy ireo sady raiki-tahotra ka nifanontany hoe: «Inona izao ataon’Andriamanitra amintsika izao?»

²⁹Nony tonga tany Kanahàna teo amin’i Jakôba rainy izy ireo, dia nitantara taminy ny zava-niseho rehetra ka nanao hoe:

³⁰— Ilay lehilahy tompon’ny tany dia nandrahona anay ka nilaza anay ho mpitsikilo.

³¹Fa hoy izahay taminy: «Olo-marina izahay fa tsy mpitsikilo.

³²Roa ambin’ny folo mirahalahy izahay no zanaky ny rainay, ka ny iray dia efa tsy ao intsony fa ny faralahy kosa dia nijanona any Kanahàna miaraka amin’ny rainay.»

³³Saingy ilay lehilahy tompon’ny tany dia namaly anay fa te hahafantatra raha tena olo-marina tokoa izahay ka nanao hoe: «Aoka ny iray aminareo hijanona eto amiko; fa ianareo sisa kosa mandehana, ento ny vary ho any amin’ny fianakavianareo mosarena.

³⁴Dia ento aty amiko ny zandrinareo faralahy. Amin’izay dia ho fantatro fa tsy mpitsikilo ianareo fa olo-marina tokoa; dia haveriko aminareo i Simehôna rahalahinareo, ary hahazo mivezivezy eto amin’ny tany ianareo.»

³⁵Ary nony nararak’izy ireo ny tao an-kitapony, dia indro samy am-ponosana tao an-kitapony avy ny volany. Ary rehefa nahita ireo vola voafono toy izany izy mbamin’ny rainy, dia samy raiki-tahotra.

³⁶Ka hoy i Jakôba rainy taminy: — Tianareo tsy hanan-janaka ve aho? I Jôsefa efa tsy eo, i Simehôna koa efa tsy eo, ary izao dia halainareo amiko indray i Benjamîna! Izaho no ianjadian’izany rehetra izany.

³⁷Fa hoy i Reobena tamin-drainy: — Vonoy ny zanako roa lahy raha tsy tongako eto aminao indray i Benjamîna; fa atolory ahy izy, dia izaho no hamerina azy eto aminao!

³⁸Hoy kosa i Jakôba hoe: — Tsia, tsy handeha hidina miaraka aminareo ny zanako. Efa maty ny rahalahiny, ary izy irery no sisa. Raha hisy fahavoazana manjo azy eny an-dalana, dia ianareo no hahatonga ity tenako efa antitra ity ho difotr’alahelo hankany amin’ny toeran’ny maty.