Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara 2 Samoela 14 Bible Online

2 Samoela 14 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

2 Samoela 14

¹Tsapan’i Jôaba zanakalahin’i Tseroià fa tezitra tamin’i Absalôma ny fon’ny mpanjaka.

²Nampiantso vehivavy fetsy iray avy any Tekôa[66] i Jôaba ka nilazany hoe: — Manaova sari-misaona ianao ka mitafia akanjo fisaonana; aza mihosotra ilomanitra, fa manaova toy ny vehivavy efa ela nisaonana olona maty iray.

³Mankanesa any amin’ny mpanjaka, ka lazao aminy araka izao. Dia nambaran’i Jôaba taminy izay teny hoteneniny.

⁴Rehefa niteny tamin’ny mpanjaka àry ilay vehivavy avy any Tekôa, dia niankohoka nitehi-tany ho fanajana azy ary nanao hoe: — Mba vonjeo aho, ry mpanjaka ô!

⁵Ary hoy ny mpanjaka taminy: — Fa maninona ianao? Ka novaliany hoe: — Indrisy mpitondratena aho fa maty ny vadiko.

⁶Nanan-janaka roa lahy aho; niady tany an-tsaha izy ireo ka maty ilay iray satria tsy nisy nampisaraka.

⁷Nitsangana hanohitra ahy ny fianakaviana manontolo ka nanao tamiko hoe: «Atolory anay ilay mpamono ny rahalahiny, fa hataonay maty koa izy satria nahafaty ny rahalahiny, ka dia hovonoinay ho faty koa ny mpandova.» Araka izany dia tian’izy ireo hofongorana ilay tapa-porohana sisa ato amiko mba tsy hahafahany hamelo-maso ny anaran-drainy eto an-tany.

⁸Ary hoy ny mpanjaka tamin-dravehivavy: — Modia fa hanome baiko hitsinjovana anao aho.

⁹Hoy kosa ilay vehivavy avy any Tekôa taminy: — Ry andriamanjaka ô, aoka ho ahy sy ho an’ny fianakavian-draiko ny fahadisoana fa tsy manan-tsiny akory ianao sy ny sezafiandriananao.

¹⁰Dia hoy ny mpanjaka hoe: — Raha mbola misy olona miteny anao, dia ento atỳ amiko, fa tsy hamerina izany intsony aminao izy.

¹¹Hoy ihany ravehivavy taminy: — Ry andriamanjaka ô, mangataha amin’ny TOMPO Andriamanitrao mba tsy hampian’ny mpamaly faty[67] intsony ny fandripahana, fandrao matiny ny zanako. Ka novalian’ny mpanjaka hoe: — Velona ny TOMPO ka mianiana aminao aho fa tsy hisy hanohintohina na dia ny singam-bolon’ny zanakao aza.

¹²Dia hoy indray ravehivavy taminy: — Ry andriamanjaka ô, mamelà ahy mbola hiteny kely indraim-bava aminao. Ary hoy izy hoe: — Ento ny teninao.

¹³Ka hoy ravehivavy taminy: — Nahoana ianao no nisaina zavatra toy izany tamin’ny vahoakan’Andriamanitra? Fa araka izay voalazanao teo, dia manameloka ny tenanao ianao satria tsy nampody ilay noroahinao.

¹⁴Eny, tsy maintsy ho faty isika rehetra, ka ho tahaka ny rano raraka an-tany tsy azo raofina intsony. Saingy tsy mbola izany no irîn’Andriamanitra ho an’i Absalôma izao; ny heveriny kosa dia mba tsy ho lavitra Azy ilay voaroaka.

¹⁵Koa raha tonga hilaza izany rehetra izany aminao aho, ry andriamanjaka, dia satria nisy olona nampitahotra ahy; kanefa hoy aho anakampoko hoe: «Hiteny amin’ny mpanjaka aho, fa angamba hanao izay holazaiko ihany izy;

¹⁶dia hoekeny ny hamonjy ahy ho afaka amin’ny tanan’ny lehilahy izay te hamongotra ahy sy ny zanako tsy ho anisan’ilay vahoaka fananan’Andriamanitra.»

¹⁷Ary hoy koa aho anakampoko hoe: «Hampitony anie ny tenin’ny andriamanjaka. Fa tahaka ny anjelin’Andriamanitra izy ka mahalala ny tsara sy ny ratsy.» Hiaraka aminao anie ny TOMPO Andriamanitrao.

¹⁸Ary hoy ny mpanjaka namaly an-dravehivavy: — Aza misy afenina ahy izay zavatra hanontaniako anao. Dia hoy ravehivavy hoe: — Aoka ianao hiteny, ry andriamanjaka.

¹⁹Ary hoy ny mpanjaka nanontany azy: — Moa i Jôaba va no nampirisika anao tamin’izany rehetra izany? Dia hoy ny navalin-dravehivavy hoe: — Veloma ny ainao, ry andriamanjaka, fa marina tsy azo iolakolahana izay rehetra voalazanao. Eny, i Jôaba mpanomponao no nandidy sy nampiteny ahy izay hoteneniko.

²⁰Hampivadika ny toe-draharaha no nanaovan’i Jôaba mpanomponao izany zavatra izany. Fa hendry toy ny anjelin’Andriamanitra ianao, tompoko, ka mahafantatra izay rehetra miseho eto ambonin’ny tany.

²¹Ary hoy ny mpanjaka tamin’i Jôaba: — Indro efa narahiko ny torohevitrao; koa ndeha alao i Absalôma zatovolahy ka ampodio eto.

²²Niankohoka hatreo amin’ny tany i Jôaba ka nisaotsaotra ny mpanjaka nanao hoe: — Fantatro izao fa nahita fitia teo imasonao aho, ry andriamanjaka, tamin’ny nanarahanao ny torohevitro.

²³Dia niarina i Jôaba ka nankany Gesora[68], ary nitondra an’i Absalôma hody any Jerosalema.

²⁴Fa hoy ny mpanjaka hoe: — Aoka hody any an-tranony izy, ary aoka tsy hahita ny tavako! Koa nody tany aminy i Absalôma ary tsy mba nahita tava ny mpanjaka.

²⁵Tamin’i Israely manontolo dia tsy nisy lehilahy tsara tarehy sy nodokafana fatratra tahaka an’i Absalôma; fa hatrany am-paladiany ka hatrany an-tampon-dohany dia tsy nisy tsiny izy.

²⁶Isaky ny mifarana ny taona dia hetezany ny volon-dohany satria mavesatra loatra aminy. Koa rehefa lanjainy izany dia mahatratra roa kilao araka ny fandanjan’ny mpanjaka.

²⁷Nanan-janakalahy telo sy zanakavavy iray natao hoe i Tamara i Absalôma. Tsara tarehy aoka izany ilay zazavavy.

²⁸Nipetraka roa taona tao Jerosalema tsy nahita tava ny mpanjaka i Absalôma.

²⁹Nampiantso an’i Jôaba i Absalôma mba halefany any amin’ny mpanjaka, fa tsy nety nankany aminy izy. Mbola naniraka azy fanindroany i Absalôma fa tsy nety ihany izy.

³⁰Koa hoy i Absalôma tamin’ny mpanompony: — Hitanareo ilay sahan’i Jôaba mifanakaiky amin’ny ahy, ary misy ôrza! Mandehana doroy. Dia nodoran’ny mpanompon’i Absalôma ny saha.

³¹Niainga i Jôaba ka nankany an-tranon’i Absalôma ary nanao taminy hoe: — Fa nahoana no nodoran’ny mpanomponao ny sahako?

³²Dia hoy i Absalôma tamin’i Jôaba: — Indro efa nampiantso anao hankatỳ amiko aho mba halefako any amin’ny mpanjaka hilaza aminy hoe: «Nahoana aho no niverina avy any Gesora? Naleoko mbola nijanona tany ihany.» Koa mba te hahita tava ny mpanjaka aho ankehitriny; fa raha toa ka meloka aho, dia aoka izy hamono ahy ho faty.

³³Ary nankany amin’ny mpanjaka i Jôaba ka nilaza izany taminy. Nampiantsoin’ny mpanjaka i Absalôma, dia nankao aminy; ka niankohoka nitehi-tany izy teo anatrehany. Ary nanoroka an’i Absalôma ny mpanjaka.