Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara 1 Mpanjaka 3 Bible Online

1 Mpanjaka 3 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

1 Mpanjaka 3

¹Tonga vinantolahin’ny Farao mpanjakan’i Ejipta i Salômôna tamin’ny nanambadiany ny zanany vavy. Nentiny nankany an-tanànan’i Davida ny vadiny mandra-pahavita ny lapany sy ny tranon’ny TOMPO ary ny manda manodidina an’i Jerosalema.

²Kanefa tamin’izay ny olona dia mbola nanao sorona teny amin’ny toeram-panasinana ihany, satria tsy mbola nisy ny trano voatokana hanajana ny TOMPO.

³Notiavin’i Salômôna ny TOMPO ka ny toromarik’i Davida rainy no nizorany; nefa izy koa mbola nanao sorona sy nandoro zava-manitra teny amin’ny toeram-panasinana.

⁴Indray andro dia nankany Gibehôna[23] ny mpanjaka mba hanao sorona, fa tany no toeram-pisoronana malaza indrindra. Sorona dorana manontolo arivo no naterin’i Salômôna teo amin’izany alitara izany.

⁵Fa raha mbola tao Gibehôna i Salômôna, dia nisehoan’ny TOMPO Andriamanitra tamin’ny nofy, ka nilazany hoe: — Angataho izay tianao homeko anao.

⁶Dia hoy i Salômôna: — Efa nanehoanao fitia lehibe i Davida raiko sady mpanomponao, araka ny nizorany teo anatrehanao tamin’ny toetra mahatoky sy marina sady mahitsy fo; ary notehirizinao ho azy izany fitia lehibe izany, fa nomenao zanakalahy izay mipetraka eo amin’ny sezafiandrianany izy tahaka izao hita anio izao.

⁷Ankehitriny, ry TOMPO Andriamanitro ô, efa nampanjaka ahy mpanomponao handimby an’i Davida raiko Ianao, kanefa izaho dia mbola tanora loatra ka tsy mahay mitondra akory.

⁸Izaho mpanomponao no filohan’ny vahoaka izay nofidinao, dia vahoaka betsaka tsy tambo isaina noho ny hamaroany.

⁹Koa omeo ahy mpanomponao ny saina mahiratra hifehezako ny vahoakanao sy hahaizako manavaka ny soa sy ny ratsy; fa, raha tsy eo izany, iza moa no hahay mifehy izao vahoakanao marobe izao?

¹⁰Sitraky ny Tompo Andriamanitra ny nangatahan’i Salômôna izany zavatra izany;

¹¹ka dia hoy Izy tamin’ny mpanjaka: — Nangataka izany zavatra izany ianao; tsy ny ho ela velona na ny harena, na koa ny hahafaty ireo fahavalonao no nangatahinao fa kosa fahaiza-manavaka hitondrana ny vahoaka amim-pahamarinana.

¹²Koa indro fa araka ny teninao no ataoko: omeko saina hendry sy mahay manavaka ianao, ka tsy hisy tahaka anao na ny olona tany alohanao na ny olona any aorianao.

¹³Ary na izay tsy nangatahinao aza dia omeko anao koa, dia ny harena amam-boninahitra, ka tsy hisy mpanjaka hitovy aminao amin’ny andronao rehetra.

¹⁴Ary raha mizotra amin’ny sori-dalako ianao ka mitandrina ny lalànako sy ny didiko tahaka ny nataon’i Davida rainao, dia hohalavaiko ny andronao.

¹⁵Rehefa nifoha i Salômôna, dia nahatsapa fa nitenenan’Andriamanitra tamin’ny nofy. Niverina tany Jerosalema izy, ary nitsangana teo anoloan’ny Vatamasina mirakitra ny fanekempihavanan’ny TOMPO ka nanatitra sorona dorana manontolo sy sorom-pihavanana; avy eo izy dia nanao fanasana ho an’ny tandapany rehetra.

¹⁶Indray andro dia nisy vehivavy mpivaro-tena roa tonga niseho teo anatrehan’ny mpanjaka.

¹⁷Dia hoy ilay vehivavy voalohany: — Miray trano izaho sy ity vehivavy ity, ry andriamanjaka, ary teraka tao an-trano aho tamin’ny fotoana nahatao azy koa.

¹⁸Fa telo andro taorian’ny fiterahako, dia mba teraka ny zanany koa io vehivavy io. Izahay roa vavy ihany no tao an-trano fa tsy nisy olon-kafa ankoatra anay.

¹⁹Tamin’io alina io anefa, dia maty ny zanak’ity vehivavy ity fa voatsindriny.

²⁰Koa tamin’ny misasakalina dia niarina izy naka ny zanako teo anilako raha ilay mbola natory iny aho, ka nampandriany teo anilany; fa ny azy maty kosa no nataony teo anilako.

²¹Rehefa nifoha hampinono ny zanako aho anikeheo maraina, dia indro fa maty izy. Kanjo rehefa nofantariko nony nazava ny andro, dia hitako fa hay tsy ny zanako naterako akory io.

²²Tamin’izay, dia hoy kosa ilay vehivavy faharoa: — Tsia! Ny velona no zanako, fa ny maty no anao! Dia hoy ilay voalohany: — Tsia! Ny maty no zanakao, fa ny velona no ahy! Nifanditra toy izany teo anatrehan’ny mpanjaka izy roa.

²³Fa hoy kosa ny mpanjaka: — Ny iray manao hoe: «Ny velona no zanako fa ny maty no anao!» Dia mamaly ny iray hoe: «Tsia! Ny maty no zanakao fa ny velona no ahy!»

²⁴Ka hoy aho hoe: «Itondray sabatra aho». Rehefa tonga ny sabatra,

²⁵dia hoy indray ny mpanjaka: — Zarao roa ny zaza velona, ka samy omeo ny antsasany avy ireo vehivavy ireo!

²⁶Fa onena mafy an-janany kosa ilay vehivavy renin’ny zaza velona, ka niteny tamin’ny mpanjaka hoe: — Ry andriamanjaka ô, aoka re homena azy ihany ny zaza velona, fa aza dia vonoina ho faty! Fa hoy kosa ny iray: — Zarao roa mihitsy ny zaza, fa amin’izay dia samy tsy manana.

²⁷Dia namaly ny mpanjaka, ka nanao hoe: — Aza vonoina ho faty ny zaza, fa omeo ilay vehivavy voalohany; izy mihitsy no reniny.

²⁸Ren’ny Israelita rehetra izany fitsarana nataon’ny mpanjaka izany; ka dia nanaja azy ny olona, satria nahatsapa fa misy fahendren’Andriamanitra ao aminy hoentiny mitsara.