Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara Tôbita 1 Bible Online

Tôbita 1 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

Tôbita 1

¹Izao no tantaran’i Tôbita, zanakalahin’i Tôbiela sy zafin’i Hananiela sy zafiafin’i Adoela ary zafin-dohalik’i Gabaela; samy avy amin’ny tarik’i Asiela izy ireo sady anisan’ny fokon’i Naftalỳ[1].

²Nonina tao amin’ny zaratanin’i Naftalỳ any Galilea ampatrana i Tôbita, dia tao an-tanànan’i Tisbà, teo anelanelan’i Kedesa tao avaratra sy i Hatsôra tao andrefana ary i Fôgôra tao atsimo; avy tao Tisbà izy no nentina ho babo nankany Asiria tamin’ny andron’i Salmanatsara[2] mpanjakan’io tany io.

³Izaho Tôbita dia nizotra nitandro ny rariny sy nanao asa soa nandritra ny andro rehetra niainako; nahavita fiantrana betsaka aho tamin’ireo havako sy mpiray firenena amiko, izay voababo niaraka tamiko teto Ninive, tao amin’ny tanin’ny Asirianina.

⁴Fony aho tanora ka mbola nipetraka tao amin’ny faritra nisy ahy teo amin’ny tanin’i Israely, dia nisaraka manontolo tamin’ny taranak’i Davida sy tamin’i Jerosalema ny fokon’i Naftalỳ razambeko. Kanefa io Jerosalema io no tanàna voafidin’Andriamanitra teo anivon’ireo fokon’i Israely rehetra mba ho fanoloran’ny Israelita sorona. Tao no nanorenana sy nanokanana ny tempolin’Andriamanitra ho an’ny taranaka rehetra ho avy.

⁵Ny havako rehetra sy ny fokon’i Naftalỳ razambeko dia teny amin’ny tendrombohitr’i Galilea rehetra teny no nanolotra sorona tamin’ilay zanak’omby volamena izay tao Dana no nataon’i Jerobohama mpanjakan’i Israely.

⁶Izaho kosa matetika dia nandeha samirery tany Jerosalema tamin’ireo andro fety, araka izay voasoratra ho fitsipika raikitra ho an’i Israely manontolo. Nidodododo nankany Jerosalema aho nitondra ny voaloham-bokatra sy ny voalohan-teraky ny biby fiompiko ary ny volon’ondry tamin’ny fanetezana azy voalohany.

⁷Nomeko ny mpisorona taranak’i Aharôna izany mba hoentiny eo amin’ny alitara fisoronana. Nanefako fahafolon-karena koa ny vary, ny divay, ny ôliva, ny ampongabendanitra, ny aviavy ary ny voankazo hafa rehetra ka nomeko ny levita izay nanao fanompoana tao Jerosalema. Namidiko ny ampahafolony fanindroany tamin’ny fananako, araka ny fanao mandritra ny enina taona ao anatin’ny fito, ary nolanîko isan-taona tany Jerosalema ny vola azo.

⁸Ary ny ampahafolony fanintelony[3] tamin’ny fananako dia nomeko ny kamboty sy ny mpitondratena ary ny vahiny izay nanaraka ny fivavahana jiosy ka niara-nonina tamin’ny Israelita; isan-telo taona no nentiko sy nomeko azy izany ka niarahanay nihinana araka ny fitsipika voalazan’ny lalànan’i Mosesy momba izany sy araka ny fampianaran’i Debôrà renin’i Hananiela raibenay; ny raiko manko, nony maty, dia namela ahy ho kamboty.

⁹Ka rehefa tonga olon-dehibe aho, dia nanambady vehivavy anankiray anisan’ny taranaky ny razambenay; ary niteraka zazalahy taminy aho ka Tôbià no anarana niantsoako azy.

¹⁰Rehefa nentina ho babo taty Asiria aho, dia tonga tao Ninive. Tao amin’io tanàna io, ireo havako rehetra sy ireo mpiray tanindrazana amiko dia nihinana ny sakafon’ny mpanompo sampy;

¹¹fa izaho kosa nitandrin-tena mba tsy hihinana ireny sakafo ireny.

¹²Ny aiko manontolo no nahatsiarovako an’ilay Andriamanitro,

¹³ka izany no nahatonga ahy hahazo fitia tamin’i Salmanatsara mpanjaka[4]. Dia izaho no nampividianany ny zavatra rehetra nilainy;

¹⁴izaho no mpandeha tany Media[5] nividy entana ho azy mandra-pahafatiny. Koa, indray maka, dia nisy volafotsy telonjato kilao napetrako tamin’i Gabaela rahalahin’i Gabry.

¹⁵Rehefa maty i Salmanatsara mpanjaka, dia i Saneheriba[6] zanany lahy no nandimby azy. Niova ho tsy azo antoka ireo lalan’i Media tamin’izay, ka tsy afaka nankany intsony aho.

¹⁶Tamin’ny andron’i Salmanatsara no efa nanome vola matetika an’ireo havako mpiray tanindrazana amiko aho.

¹⁷Nizarako ny mofoko ireo noana aho ary nomeko akanjo ireo tsy nitafy. Raha nisy fatin’olona anankiray mpiray firenena amiko natsipy tao ivelan’ny mandan’i Ninive ka sendra hitako, dia naleviko izany.

¹⁸Naleviko ihany koa ireo novonoin’i Saneheriba ho faty. Tany Jodea manko io mpanjaka io dia naniratsira an’ilay Andriamanitra mpanjakan’ny lanitra; ka ho famaizana azy no naneren’Andriamanitra azy hiala faingana tamin’io tany io. Saingy, rehefa tafaverina tao Ninive izy, dia nentanim-pahatezerana ka namono nahafaty Israelita maro. Dia izaho no nitondra an-tsokosoko ny fatin’ireo, ka nandevina azy. Nasain’i Saneheriba nokarohina ireny faty ireny, fa tsy nety hita.

¹⁹Nisy olona anankiray mponin’i Ninive nandeha nampandre ny mpanjaka fa izaho no nandevina ireo faty ireo, hany ka voatery niafina aho. Nony fantatro kosa fa nahalala ny momba ahy ny mpanjaka, ary nampitady ahy mba hovonoiny ho faty, dia natahotra aho ka nandositra.

²⁰Norobaina avokoa ny fananako rehetra ka tsy nisy napetraka ho ahy fa nanatevenana ny tahirin’ny mpanjaka; i Hanà vadiko sy i Tôbià zanako lahy no hany tavela ho ahy.

²¹Tsy ampy efapolo andro taorian’izany, dia novonoin’ireo zanany roa lahy ho faty ny mpanjaka; avy eo izy roa lahy no nandositra tany amin’ny tendrombohitra Ararata[7]. Dia i Asaradiana, anankiray hafa tamin’ireo zanakalahin’i Saneheriba, no tonga mpanjaka nandimby azy. I Ahikara, zanakalahin’i Anaela rahalahiko, no nampiandraiketin’i Asaradôna ny fitondrana manontolo sy ny fitantanana ara-bola tao amin’ny fanjakany.

²²Io Ahikara io no nitaky rariny momba ahy, ka afaka niverina tao Ninive aho. Nandritra ny nanjakan’i Asaradôna, manko dia i Ahikara no mpandroso divay[8] sy mpitana ny tombokasem[9]-panjakana ary lehiben’ny fitondram-panjakana mbamin’ny fitantanam-bola tao Asiria. Izy no mbola voatanan’i Asaradôna hanohy ny andraikiny. Ankoatra izany i Ahikara dia anisan’ny fianakaviako, satria zana-drahalahiko.