Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara Tôbita 12 Bible Online

Tôbita 12 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

Tôbita 12

¹Rehefa tapitra ny lanonam-panambadiana, dia nantsoin’i Tôbita i Tôbià zanany ka nitenenany hoe: — Anaka, imasoy ny handoa ny karaman’ilay mpiara-dia taminao ary ampio valisoa[40] izany.

²Dia novalian’i Tôbià hoe: — Hoatrinona, ry dada, no karama homeko azy? Na dia ny antsasaky ny fananana niarahanay nitondra nody aza no homena azy, dia mbola tsy mahafaty antoka ahy izany.

³Izy manko no nahatafaverina ahy soa aman-tsara, izy no nanasitrana ny vadiko, izy no nanampy ahy hahazo ilay vola, ary izy no nanasitrana anao. Hoatrinona no karama azoko omena azy amin’izany rehetra izany?

⁴Ka hoy i Tôbita hoe: — Rariny, anaka, ny handraisany ny antsasaky ny zavatra rehetra tongany teto.

⁵Dia nantsoin’i Tôbià i Rafaela, ary nilazany hoe: — Raiso ho karamanao ny antsasaky ny zavatra rehetra tonganao teto; ary modia soa aman-tsara any an-tranonao.

⁶Tamin’izay i Rafaela no niantso azy mianaka mitokana ka niteny taminy hoe: — Ankalazao Andriamanitra ary ataovy antso avo eo anatrehan’ny zava-mananaina rehetra ny soa nataony taminareo, mba hankalazany sy hiderany koa ny anarany. Ampahafantaro ny olona rehetra ny asan’Andriamanitra araka ny mendrika ireny. Aza mitsahatra manao antso avo Azy.

⁷Tsara afenina ny tsiambaratelon’ny mpanjaka, fa tsara ambara sy ankalazaina kosa ny asan’Andriamanitra araka ny mendrika ireny. «Manaova ny tsara, dia tsy hisy ratsy hahatratra anareo[41].

⁸Ny vavaka araka ny tena izy sy ny fiantrana araka ny fahitsiana dia tsara kokoa noho ny harena tsy ara-drariny[42]; tsara kokoa ny manao fiantrana noho ny manangona volamena.

⁹Ny fiantrana no manafaka amin’ny fahafatesana, ary izy no manadio ny fahotana isan-karazany.

¹⁰Izay manao fiantrana dia ho lava andro iainana; fa izay manao fahotana sy tsy rariny dia fahavalon’ny tenany.

¹¹«Hasehoko anareo izao ny marina manontolo ka tsy hisy na inona na inona hafeniko aminareo. Efa nampahafantariko sy nolazaiko taminareo ny hoe tsara afenina ny tsiambaratelon’ny mpanjaka fa tsara ambara kosa ny asan’Andriamanitra araka ny halehibiazany.

¹²Koa izao àry: fony ianao nivavaka iny, ry Tôbita, ary fony nivavaka iny koa i Sarà, dia izaho no nanolotra izany vavaka fampahatsiarovana nataonareo izany teo anatrehan’ny Tompo be voninahitra; fony ianao nandevina ny maty, dia mbola izaho koa no nanolotra ny asanao.

¹³Fony ianao tsy nisalasala nitsangana niala teo an-databatra ka nandao ny sakafonao mba handevina ilay faty, dia tamin’iny fotoana iny indrindra no nanirahan’Andriamanitra ahy ho aty aminao mba hitondra fitsapana ho anao[43].

¹⁴Kanefa Andriamanitra ihany koa no naniraka ahy mba hanasitrana anao sy hanasitrana an’i Sarà vinantovavinao.

¹⁵Izaho no i Rafaela, anankiray amin’ireo anjely fito izay eo anoloan’ny Tompo be voninahitra ary vonon-kanompo Azy[44].»

¹⁶Dia nivarahontsana sy feno tahotra i Tôbita sy ny zanany, ka lavo tafahohoka tamin’ny tany;

¹⁷fa hoy ilay anjely tamin’izy mianaka: — Aza matahotra ianareo! Ho aminareo anie ny fiadanana! Mankalazà an’Andriamanitra amin’ny fotoana rehetra.

¹⁸Tsy niankina tamin’ny nahim-poko ny naha teo aminareo ahy fa niankina tamin’ny sitrapon’Andriamanitra; koa Izy no ankalazao sy derao isan’andro vaky.

¹⁹Toa hitanareo nisakafo aho, kanefa tsy nisakafo akory aho, fa fahitana ihany no hitanareo.

²⁰Koa ny Tompo no ankalazao eto ambonin’ny tany ary Andriamanitra no ataovy antso avo. Indro aho fa hiverina any amin’Ilay naniraka ahy. Ianareo kosa manaova an-tsoratra ny zavatra rehetra nitranga taminareo. Tamin’izay i Rafaela no niverina ho any an-danitra.

²¹Dia niarina i Tôbita sy ny zanany lahy fa tsy afa-nahita azy intsony.

²²Nankalaza sy nidera an’Andriamanitra izy mianaka, ary nanao antso avo ny asa lehibe izay vitany, rehefa nisy anjelin’Andriamanitra niseho mba ho fanasoavana azy.