Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara Tôbita 2 Bible Online

Tôbita 2 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

Tôbita 2

¹Tamin’ny nanjakan’i Asaradôna no tafaverina tao an-tranoko tao Ninive aho ka nifankahita indray tamin’i Hanà vadiko sy tamin’i Tôbià zanako lahy. Tamin’ny fankalazànay ny Pentekôsta, izany hoe ilay fankalazana masina ny Herinandro fito, dia nanaovana sakafo tsara aho. Nipetraka hihinana izany aho

²ary nitondrana karazan-kanina matsiro maro; ka hoy aho tamin’i Tôbià zanako lahy: — Ndeha, anaka, mankany amin’ny Israelita havantsika voababo eto Ninive. Dia mitadiava mahantra anankiray miraiki-po manontolo amin’ny Tompo; ary ento izy hiara-misakafo amiko. Tsy mbola hitehin-kanina aho, anaka, mandra-piverinao.

³Dia lasa i Tôbià nitady mahantra anankiray teo anivon’ireo havanay; kanjo niverina izy sady nihoraka hoe: — Dada ô! Ka hoy aho hoe: — Ahoana izay, anaka? Dia novaliany hoe: — Dada ô, misy olona mpiray firenena amintsika vao novonoina ho faty ao. Nokendaina izy io, dia natsipy teo an-kianja, ary mbola ao izao.

⁴Navelako teo tsy nokasihiko akory ny sakafoko, dia nihazakazaka nankany an-kianja aho mba haka ilay faty. Napetrako tao an’efitra fanampin-trano izany; ka niandry ny hilentehan’ny masoandro aho vao nandevina azy.

⁵Rehefa tafaverina tao an-trano aho, dia nisasa tanana ho fidiovako[10]; avy eo dia nisakafo tamim-pisaonana aho

⁶sady nahatsiaro ny teny voalazan’ny mpaminany Hamôsa tamin’ny mponin’i Betela hoe: «Havadiko ho fisaonana ny fetinareo ary ho fitomaniana ny hiram-pifalianareo.» Ary nitomany aho.

⁷Rehefa nilentika ny masoandro, dia niainga hamboatra lavaka aho ary nandevina ilay faty.

⁸Nanesoeso ahy avokoa ireo mpiara-monina nanao hoe: — Tsy matahotra intsony ve izy? Efa notadiavina hovonoina ho faty izy noho ny fihetsika toy izao ary voatery nandositra; kanefa indro izy mbola mamerina mandevina ny maty indray!

⁹Tamin’io alina io, rehefa avy nandro ho fidiovako aho, dia lasa nitsotsotra tao an-tokotany, nanaraka ny lavan’ny tamboho; ary tsy nisaron-tava aho noho ny hafanana.

¹⁰Tsy fantatro kosa fa nisy sidintsidina nanao akany tao amin’ny tamboho, teo amboniko. Koa tain-tsidintsidina mbola mafana no nilatsaka tamin’ny masoko roa ary nampisy pentina fotsy teo. Nankany amin’ny dokotera aho mba hotsaboiny; saingy arakaraky ny nampiasana menaka fanosotra tamiko no vao mainka nohajambain’ireo pentina fotsy ireo ny masoko, ary dia niafara ho jamba tanteraka. Tsy afa-nahita mihitsy ny masoko nandritra ny efatra taona. Onena ahy ireo havako rehetra. Nandritra ny roa taona i Ahikara dia niahy ny zavatra nilaiko, alohan’ny handehanany ho any Elimaîda[11].

¹¹Tamin’izay i Hanà vadiko no voatery nirotsaka tamin’ny asan-tanana fanaom-behivavy.

¹²Natolony tamin’ireo mpampiasa azy ny zava-bitany; ireto kosa nanome karama azy. Tamin’ny volana Distra, andro fahafito, dia nahavita asa anankiray i Hanà ka natolony tamin’ny mpampiasa. Dia nomeny karama feno izy, ary nomeny koa zanak’osy hatao sakafo.

¹³Fony nanatona ahy ilay zanak’osy, dia nibarareoka; koa nantsoiko ny vadiko ary nanontaniako hoe: — Avy aiza izany zanak’osy izany? Raha zavatra nangalarina, dia avereno any amin’ny tompony; fa tsy mahazo mihinana na inona na inona avy amin’ny halatra isika.

¹⁴Fa novalian’i Hanà hoe: — Fanomezana nomena ahy ankoatra ny karamako io! Mbola tsy nino azy ihany aho ka nanizingizina ny hamerenana ilay zanak’osy amin’ny tompony. Nisafoaka tamin’ny vadiko aho noho izany toe-javatra izany, ka nanaovany setrin-teny hoe: — Aiza no mba vokatry ny asa fiantrànao? Aiza no mba vokatry ny soa nataonao? Jereo fa miharihary ny zava-mihatra aminao[12]!