Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara Jôba 14 Bible Online

Jôba 14 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

Jôba 14

¹Ny olona natera-behivavy dia fohy andro iainana sady vontom-pahoriana.

²Tahaka ny voninkazo izy, mora maniry nefa mora malazo; ary tahaka ny aloka ihany izy, mihelina fa tsy maharitra[35].

³Kanefa dia ny toy izany, Andriamanitra ô, no anokafanao ny masonao! ary dia ny tenako izao no entinao hifandahatra aminao am-pitsarana.

⁴Misy madio ateraky ny tsy madio ve? Tsy misy na dia iray akory aza.

⁵Koa satria voafaritra ny androm-piainan’ny olona, voatendrinao ny isan’ireo volana hahavelomany, ary nasianao fetra tsy azony ihoarana,

⁶dia midifia tsy hanatrika azy Ianao, mba hahazoany maka aina kely sy mifaly toy ny mpikarama finaritra amin’ny fotoam-piatoany.

⁷Fa mbola misy antenaina amin’ny hazo satria na dia kapaina aza izy, dia mbola haniry indray ka hanome solofo hatrany.

⁸Na dia antitra ao amin’ny tany aza ny fakany ka efa maty mihosim-bovoka ny fotony,

⁹dia hitsimoka indray izy raha sendra rano ary hisandrahaka toy ny vao nambolena.

¹⁰Fa ny olona kosa maty dia manjavona; ary aiza moa izy, rehefa miala aina?

¹¹Mety hisintona ny rano amin’ny farihy, ary ho ritra ny ony ka ho maina;

¹²dia toy izany koa ny olona rehefa maty, mandry izy ka tsy hitsangana intsony; raha mbola maharitra ihany ny lanitra, dia tsy ho tafafoha intsony ireo ary tsy ho voafoha amin’ny torimasony.

¹³Andriamanitro ô, raha mba nafeninao tany amin’ny toeran’ny maty aho ka notoloranao fialofana hiereko mandra-pitony ny fahatezeranao! ka aorian’izay dia hahatsiaro ahy Ianao!

¹⁴Nefa moa ho velona indray va ny olona maty? Raha izany dia ho niandry isan’andro aho mandritra ny fotoana manontolo fanompoako, mandra-pahatonga ny famotsorana ahy.

¹⁵Amin’izay dia hamaly aho rehefa hiantso ahy Ianao ka haneho fangorahana ny tenako izay arin-tananao.

¹⁶Ankehitriny Ianao manisa ny diako hiarovana ahy, koa tsy hitsikilo ny fahotako intsony.

¹⁷Ho voaafinao an-kitapo misy kase ny fahadisoako ary ho voasaronao tanteraka ny heloko rehetra.

¹⁸Fa ny tendrombohitra aza mikoa ka levona ary ny vatolampy voaongotra amin’ny toerany.

¹⁹Ny vato aza ho voakikin’ny rano ary ny tany hindaosin’ny riaka. Dia toy izany no andravanao ny fanantenan’ny olona ho velona.

²⁰Lavonao amin’ny tany izy ka lasana ary simbanao ny endriny ka voailikao izy.

²¹Omem-boninahitra ny zanany, nefa tsy fantany; ary tonga afa-baràka ireo, nefa tsy hitany.

²²Ny hany tsapany dia ny fanaintainan’ny nofony; ny hany isaonany dia ny fahoriam-panahiny.