Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara Ohabolana 14 Bible Online

Ohabolana 14 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

Ohabolana 14

¹Ny fahendren’ny vehivavy no mahamafy tokantrano; fa ny fahadalàny kosa maharava izany.

²Izay mizotra amim-pahitsiana no manaja ny TOMPO; fa izay maniasia kosa manamavo Azy.

³Ny tenin’ny adala no itsimohan’ny fiavonavonana; fa ny resaky ny hendry kosa fiarovana ho azy.

⁴Raha tsy misy omby, dia foana ny efitrano fitahirizam-bary. Fa ny omby matanjaka no mampahazo vokatra betsaka.

⁵Ny vavolombelona mahatoky tsy mba mandainga; fa ny vavolombelona sandoka kosa milaza lainga.

⁶Mba mitady fahendrena ny mpaniratsira, fa tsy mahita; Fa izay manan-tsaina kosa mora mahazo fahalalana.

⁷Halaviro ny olona adala, fa tsy hahitanao teny fahalalana.

⁸Mitandrim-pitondrantena ny malina satria hendry; Verin’ny hadalany kosa ny olona adala.

⁹Tsy miraharaha izay hanonitra fahadisoana ny adala; fa ny olo-mahitsy ihany no mahatsapa fahafaham-po.

¹⁰Irery ao amin’ny alahelony sy ny fifaliany ny tsirairay; fa tsy misy olon-kafa afaka hiombona izany aminy.

¹¹Ny tranon’ny olon-dratsy horavana fa ny fonenan’ny olo-mahitsy kosa hambinina[43].

¹²Misy toetra heverin’ny olona ho mahitsy, kanjo mankany amin’ny fahafatesana no iafarany.

¹³Na mihomehy aza ny olona, dia mety ory fo; ary ny iafaran’ny fifaliana dia alahelo.

¹⁴Ny mpaniasia ho tsiravin’ny vokatry ny toetrany; fa ny tsara fanahy kosa ho ambony noho izy.

¹⁵Ny kely saina dia mino ny teny rehetra ambara aminy; fa ny malina kosa mandinika, vao mandroso.

¹⁶Matahotra ny ratsy ny hendry ka mivily miala aminy, fa misafoaka kosa ny adala satria matoky tena loatra.

¹⁷Izay mora tezitra manao hadalana, ary ny olona miteti-dratsy dia ankahalaina.

¹⁸Ny anjaran’ny kely saina dia fahadalana, fa ny voninahitry ny misaina kosa dia fahalalana.

¹⁹Miondrika eo anatrehan’ny tsara fanahy ny ratsy fanahy; ary mitsatoka eo am-bavahadin’ny olo-marina ny olon-dratsy.

²⁰Mankahala ny mahantra na dia ny havany aza; fa ny manankarena kosa no maro sakaiza.

²¹Izay manamavo ny namany dia manota; fa sambatra kosa izay miantra ny ory.

²²Maniasia ny olona mikasa hanao ratsy; fa fitiavana sy fihavanana kosa no ho hitan’izay mikasa hanao soa.

²³Ny ezaka tsara rehetra dia misy tombontsoa avokoa, fa ny fitsaontsaom-bava kosa miteraka fahantrana.

²⁴Ny hareny no satroboninahitry ny hendry; fa hadalana kosa no ironan’ny adala.

²⁵Ny vavolombelona marina mahavonjy ain’olona, fa ny vavolombelona sandoka kosa dia fiasan’ny lainga.

²⁶Izay manaja ny TOMPO dia manam-pialofana mahatoky; ary misy fiarovana koa ho an’ny zanany.

²⁷Ny fanajana ny TOMPO dia loharanom-piainana, hahazoana miala amin’ny fandrika mahafaty[44].

²⁸Ny hamaroam-bahoaka no voninahitry ny mpanjaka; fa ny havitsiany kosa no fietreny.

²⁹Izay mahatsindry fo no tena manan-tsaina; fa izay mora misendaotra mampiseho ny hadalany.

³⁰Ny fiadanam-po dia mamelombelona ny vatana; fa ny fialonana kosa dia tahaka ny homamiadana.

³¹Izay mampahory ny mahantra dia manala baràka an’ilay Andriamanitra Mpanao azy; fa izay miantra ny ory kosa no manome voninahitra Azy.

³²Ny ratsy ataon’ny olon-dratsy no mahavery azy; fa ny olo-marina kosa matoky satria tsy manan-tsiny.

³³Mitoetra ao am-pon’ny manan-tsaina ny fahendrena, fa moa mba fantatra ao amin’ny olona adala ve izany?

³⁴Ny fahamarinana manandratra avo ny firenena; fa ny fahotana kosa dia henatra ho an’ny vahoaka.

³⁵Ankasitrahin’ny mpanjaka ny mpandraharaha kinga; fa tezerany kosa izay manala baràka.