Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara Kôheleta 9 Bible Online

Kôheleta 9 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

Kôheleta 9

¹Rehefa nandinika izany rehetra rehetra izany tato anatiko aho, dia nahatsapa fa ny marina sy ny hendry mbamin’ny asany dia eo an-tanan’Andriamanitra. Fa tsy fantatry ny olona akory na ny fitiavana na ny fankahalana. Tsy afaka ny haminavina izany izy.

²Ary tahaka izany avokoa ny olona rehetra. Mitovy avokoa ny manjo ny olo-marina sy ny olo-meloka, ny tsara fanahy sy ny ratsy fanahy[28]; mitovy avokoa ny manjo ny olona madio ara-pivavahana sy izay tsy madio, ny olona manao sorona sy izay tsy manao sorona; mitovy avokoa ny manjo ny tsara fanahy sy ny mpanota ary koa ny olona manao fianianana amin’Andriamanitra sy izay tsy sahy manao izany.

³Mitovy avokoa ny manjo ny olona rehetra: io no loza amin’izay rehetra atao eto ambonin’ny tany. Feno faharatsiana ny fon’ny olona ka fahadalana no ao aminy mandritra ny fiainany; avy eo anefa dia ho any amin’ny maty no hiafarany.

⁴Fa izay anisan’ny velona ihany no mahazo antoka fa aleo alika velona toy izay liona maty.

⁵Ny velona manko mba mahalala fa ho faty izy; fa ny maty kosa tsy mba mahalala na inona na inona, ary tsy misy valisoa intsony ho azy satria efa nohadinoina ireo.

⁶Ka na ny fitiavany na ny fankahalany na ny fialonany dia samy efa levona hatry ny ela; ka tsy manana anjara intsony amin’izay zavatra atao etỳ ambonin’ny tany izy.

⁷Noho izany, hano amim-pifaliana ny haninao ary sotroy amin’ny fo ravoravo ny divainao, satria efa sitrak’Andriamanitra ireo asanao.

⁸Amin’ny fotoan-drehetra, mitafia akanjo fitondra amin’ny andro fety ary aza hadinoina ny manisy ilomanitra ny tarehinao.

⁹Ankamamio ny miaina miaraka amin’ilay vady malalanao[29] mandritra ny andro mihelina rehetra omen’Andriamanitra hiainanao etỳ ambonin’ny tany. Fa izany no anjaranao amin’izao fiainana izao sy amin’ny fisasaranao etỳ.

¹⁰Ampiasao ny herinao hanatanterahanao izay rehetra azonao atao, fa any amin’ny toeran’ny maty izay halehanao tsy mba misy asa na famoronan-javatra na fahalalana na fahendrena.

¹¹Mbola nahita zavatra betsaka tetỳ ambonin’ny tany koa aho. Tsy ny faingam-pandeha hatrany no mandresy eo amin’ny fihazakazahana; ary tsy ny mahery fo hatrany no mandresy eo amin’ny ady. Tsy ny hendry no mora mahazo ny hanina hohaniny; ary tsy ny manan-tsaina no mora mahazo harena. Tsy ny olo-mahay no tsy maintsy homem-boninahitra, fa samy mpahazo ny rehetra na ny fanambinana na ny sampona.

¹²Tsy misy olona mahafantatra ny fotoana hiavian’ny loza. Fa toy ny trondro azon’ny harato, ary tahaka ny voron-kely voam-pandrika no hahitany loza mahavoa azy tampotampoka.

¹³Izao koa no oha-pahendrena hitako teto ambonin’ny tany; ary zava-dehibe amiko izany.

¹⁴Nisy tanàna kely iray sady vitsy mponina. Tonga nanafika azy io ny mpanjaka lehibe iray ka nanao fahirano sady namboatra tovon-tany goavana hamelezana azy.

¹⁵Nisy lehilahy iray mahantra nefa hendry tao, izay afaka nahavonjy ny tanàna noho ny fahendreny. Saingy tsy mba nisy olona nahatsiaro ilay olo-mahantra.

¹⁶Ka hoy aho hoe: Tsara kokoa ny fahendrena noho ny hery. Kanefa dia atao tsinontsinona ny fahendren’ity olo-mahantra, ary tsy mba henoina akory ny teniny.

¹⁷Fa aleo mihaino ny teny malefaky ny hendry toy izay ny teny mafy atao amin’ny adala.

¹⁸Mandaitra kokoa noho ny fitaovam-piadiana ny fahendrena, saingy ny olona iray mitavozavoza no mahasimba ny soa be avy aminy.