Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara Fahendrena 14 Bible Online

Fahendrena 14 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

Fahendrena 14

¹Olon-kafa indray no miomana hiondrana an-tsambo sy hisedra ny onja maherin’ny ranomasina; ka tapa-kazo[75] mora vaky noho ny sambo mitondra azy no antsoiny.

²Fa noho ny fanirian-kahazo tombontsoa no nampaminavina io sambo io, ary ny fahakingan’ny mpahay asan-tanana no nandrafetana azy.

³Kanefa[76], Ray ô, ny fitiavanao mahatsinjo mialoha no mitana ny familiana azy. Ianao no manoritra izay halehany eny amin’ny ranomasina, dia lalana azo antoka mamakivaky ny onja.

⁴Asehonao amin’izany fa mahavonjy amin’ny loza rehetra Ianao, na dia miondrana tsy havanana mitondra sambo aza ny olona.

⁵Tsy mba tianao handamòka ny asan’ny Fahendrenao, ka izany no anankinan’ny olona ny ainy amin’izay hazo marefo kely, ary itetezany ny onja amin’ny zahatra nefa ieren-doza.

⁶Ary toy izany koa fahiny, fony naringana ireo rapeto mpiavonavona. Nahita fialofana tamin’ny zahatra iray ny fanantenan’izao tontolo izao, fa nentin’ny tananao izy ka namela loharanon-taranaka vaovao ho an’ny hoavy[77].

⁷Ombàm-pitahiana ny hazo izay tonga fitaovam-pahamarinana!

⁸Fa voaozona kosa ny sampy izay asan-tanana ihany mbamin’ilay olona nanao azy: ilay olona, satria izy no nanao azy; ary ny sampy, satria nantsoina hoe andriamanitra izy, kanefa dia zavatra mety lo.

⁹Samy halan’Andriamanitra na ny olona tsy mpivavaka na ny faharatsiam-panahiny,

¹⁰ka samy miaraka hofaiziny na ny asa vita na ny mpanao azy.

¹¹Noho izany dia hihatra amin’ny sampin’ireo firenena ny famaizan’Andriamanitra; satria mba zava-boaarin’Andriamanitra ihany ireny, kanefa tonga zava-maharikoriko eo imasony. Ankoatra izany, dia mahasolafaka fanahin’olombelona amin’ny fahotana ireny sampy ireny ary tonga fandrika mahasoa ny tongotry ny adala.

¹²Ny hevitra hanamboatra sampy no nipoiran’ny fanitsakitsahana an’Andriamanitra; ary ny famoronana ireny no nitarika fahalòvan-toetra teo amin’ny fiainan’ny olona.

¹³Tany am-piandohana dia tsy nisy akory ireny sady tsy haharitra mandrakizay koa.

¹⁴Fa ny fisainana adalan’ny olona ihany no nampiditra ireny teto amin’izao tontolo izao; koa famongorana haingana no efa voatendrin’Andriamanitra ho azy.

¹⁵Nitambesaran’alahelo ity raim-pianakaviana noho ny fahafatesan’ny zanany menavava, ka nampanamboatra sarin’ny zanany izay nalana tampoka taminy. Dia nanomboka nanaja hoatra ny andriamanitra izany fatin-janany izany izy, ary nampita fanao miafinafina sy fombam-pivavahana tamin’ny ankohonany.

¹⁶Tsikelikely anefa dia niharaikitra izany fomba mifanohitra amin’ny finoana izany, ka notandremana tahaka ny lalàna. Tonga nivavahana ihany koa ireo sarin-tsampy noho ny didin’ny mpitondra mpanjakazaka.

¹⁷Raha misy olona tsy afaka nanaja azy eo anatrehany satria lavi-ponenana, dia naka tahaka ny endriny avy lavitra izy ary namboatra sarin’ny mpanjaka hajainy hita maso. Izany no nahazoana midera azy amin-kafanam-po; ka na dia tsy eo aza izy, dia toy ny manatrika ihany.

¹⁸Ny fanirian-dazan’ny mpanao sary no nampandroso ny fanompoan-tsampy tamin’izay tsy nahalala akory ny mpanjaka aza.

¹⁹Fa te hila sitraka tamin’ny mpanjaka izy, ka nampiasa hakingàny hahatafavoaka sary kanto kokoa noho ny tena izy.

²⁰Voasinton’ny hakanton’ny asa ny vahoaka ka ilay nohajainy teo aloha kely ho olombelona no nataony ho andriamanitra ivavahana.

²¹Fandrika mahafaty tokoa ho an’ny olombelona izany; satria rehefa ianjadian’ny fahoriana na teren’ny mpanjakazaka izy, dia nampihatra amin’ny vato aman-kazo ny anarana izay voatokana ho an’Andriamanitra irery ihany[78].

²²Tsy mba ampy ny olona anefa ny diso lalana tamin’ny fahalalana an’Andriamanitra; fa noho ny niainany tao anatin’ny fifanolanana goavana vokatr’izany tsy fahalalana izany, dia sahiny omena anarana hoe fiadanana izany loza izany.

²³Fa manolotra sorona zaza[79] sy manaraka fanao miafinafina izy ary mitolo-batana amin’ny filerana mihoa-pampana ombàm-pomba mamoafady,

²⁴ka dia tsy mitandro intsony na ny ain’olombelona na ny fahadiovan’ny fanambadiana; fa ny andaniny mamono ny ankilany am-pitaka na mampahory azy amin’ny fangalarana ny vadiny.

²⁵Misafotofoto ny zavatra rehetra: ra mandriaka, vono olona, halatra, fitaka, fanakolikolena, fivadiham-pitokiana, korontana, fianianan-tsy to,

²⁶fanenjehana ny tsara fanahy, tsy fankasitrahana, fahalòvam-pitondrantena, fifampilana mifotitra, korontam-panambadiana, fakam-badin’olona ary fanaranam-batana.

²⁷Ny fanompoan-tsampy izay tsy tokony hotononina anarana akory no fototry ny ratsy isan-karazany sady antony sy faraidiny.

²⁸Izay mivavaka amin’ireny sampy ireny dia miontan-kafaliana mirediredy na maminan sandoka, ary miaina amin’ny faharatsiana na mianiana tsy to mora foana.

²⁹Fa sampy tsy mananaina no ianteherany, ka dia mihevitra izy tsy hahitan-doza ny fianianana tsy marina ataony.

³⁰Hiharan’ny famaizana ihany izy noho ireto antony roa ireto: voalohany, satria diso fihevitra an’Andriamanitra izy tamin’ny niraiketany tamin’ny sampy; faharoa, satria nanao fianianana sandoka nanohitra ny fahamarinana izy ka naniratsira ny fahamasinana.

³¹Tsy mba avy amin’ny herin’ny sampy nianianany anefa izany, fa famaizana voatokana ho an’ny mpanota ka manasazy mandrakariva ny hadisoan’ireo meloka.