Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara Isaià 10 Bible Online

Isaià 10 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

Isaià 10

¹Lozan’ireo olona mamoaka didy tsy marina ary maika hampanoratra lalàna mampahory.

²Hanesorana eo amin’ny fitsarana ny fitarainan’ny madinika izany ary hamerezan-jo aman-drariny ny mahantra eo amin’ny vahoakako, hamaboan-karena ny mpitondratena ary koa handrobam-pananana ny kamboty.

³Amin’ny andro famalian’ny TOMPO, raha ho tonga avy any lavitra ny rambondanitra handrava, inona no azonareo atao, aiza no handosiranareo hitadiavam-bonjy ary aiza no hametrahanareo ny harenareo?

⁴Izao ihany no azonareo atao: hitanondrika miaraka amin’ireo babo na hidaboka miaraka amin’ireo maty. Saingy, na teo aza izany rehetra izany, dia mbola tsy afaka ny fahatezeran’ny TOMPO fa mihinji-tanana mandrahona ihany Izy[49].

⁵Hoy ny TOMPO hoe: «Lozan’i Asiria[50], izay tsorakazo mampihatra ny fahatezerako! Eny, izy no mitazona eny an-tanany ny kibay mampihatra ny fahavinirako.

⁶Nirahiko izy hamely firenena tsy mpivavaka ary nalefako hamely vahoaka ratsy fanahy mba handroba sy hanangona babo avy aminy, ka hanosihosy azy toy ny fotaka eny an-dalambe.

⁷Kanjo tsy araka izany no heverin’i Asiria; zavatra hafa no kasain’ny fony, ny handringana no tao an’eritreriny ary ny hamongotra firenena maro indrindra.

⁸Fa hoy izy hoe: ‹Moa tsy mitovy lanja amin’ny mpanjaka ve ireo jeneraliko?

⁹Tsy tahaka an’i Karkemisy ve no niafaran’ny tanànan’i Kalne? Tsy tahaka an’i Arpada ve no niafaran’i Hamata? Tsy tahaka an’i Damasy ve no niafaran’i Samaria[51]?

¹⁰Haiko ny namely ireo fanjakana izay manompo andriamani-tsiizy, na dia nihoatra noho ny an’i Jerosalema sy ny an’i Samaria aza ny sarivongan-tsampiny.

¹¹Koa tsy ho tahaka izay nataoko tamin’i Samaria sy tamin’ny andriamani-tsiizy notompoiny ve no hataoko koa amin’i Jerosalema sy ny sampiny?›

¹²Kanefa rehefa vitan’ny Tompo avokoa ny asany ao an-tendrombohitra Tsiôna sy ao Jerosalema, dia hofaiziny ny mpanjakan’i Asiria noho ny fony feno avonavona sy ny fijeriny miandranandrana.

¹³Satria hoy izy anakampony hoe: «Ny herin-tsandriko sy ny fahendreko no nahavitako ny zavatra rehetra, fa izaho no marani-tsaina indrindra. Nofoanako ny faritanin’ny firenena maro ary norobaiko ny tahirin-karenany. Ary toy ny lehilahy mahery fo aho raha nanongana ny mpanjakany.

¹⁴Toy ny fakàna ny akanim-borona ka angoronana ny atody nilaozan-dreniny no nakako ny haren’ireo firenena sy nangoronako ny fananan’ny tany tontolo, ka tsy nisy afa-nikopaka elatra, na nisoka-bava na nikiakiaka.»

¹⁵Ny famaky ve hirehareha amin’ny mpikapa? Ny tsofa ve hiavonavona amin’ny mpanatsofa? Mova tsy hoe ny tsorakazo indray no manetsika izay mpanainga azy, na mova tsy hoe ny kibay indray no manandratra ny olona mampiasa azy!

¹⁶Noho izany, ny Tompo ANDRIAMANITR’izao rehetra izao dia tsy hampamokatra intsony ny tany lonaka ao Asiria. Ary toy ny fihanaky ny afo rehefa misy hain-trano no hiparitahan’ny afo mihanaka eo ambanin’ny famirapiratan’io firenena io.

¹⁷Ny TOMPO, fahazavan’i Israely, dia hanjary afo ary ilay Masiny dia hanjary lelafo handoro ny tsilo sy ny songosongo ka handevona azy anatin’ny indray andro monja.

¹⁸Holevoniny tanteraka ny alany mirenty mbamin’ny sahany mahavokatra; ho toy ny marary miala aina izany.

¹⁹Hazo vitsy sisa no ho tavela amin’ny alany, ka na ny zaza bodo aza dia afaka hanisa azy.

²⁰Amin’izany andro izany, ireo sisa velona amin’i Israely na ireo sisa tavela amin’ny taranak’i Jakôba, dia hitsahatra tsy hiankina amin’ireo namely azy intsony; fa ny TOMPO, ilay Masin’i Israely, no hiankinany marina tokoa.

²¹Hisy sisa hiverina, eny, hisy sisa amin’ny taranak’i Jakôba hiverina amin’Andriamanitra mahfkery[52].

²²Kanefa na dia marobe toy ny fasika eny amoron-dranomasina aza ny vahoakanao, ry Israely, dia io sisa io ihany no hiverina amin’ny Tompo. Efa voatendry ny fandravana, izay hampihanaka ny fahamarinana.

²³Eny, ny fandravana izay voatendrin’ny Tompo ANDRIAMANITR’izao rehetra izao no hotanterahiny eo anivon’ny tany[53] tontolo.

²⁴Izany no antony ilazan’ny Tompo ANDRIAMANITR’izao rehetra izao hoe: «Aza matahotra an’i Asirianina, ry vahoakako monina ao Tsiôna! Kibay sy langilangy no ikapohany anao toy izay nataon’ny Ejiptianina taminao fahiny[54];

²⁵fa rehefa afaka kelikely, fotoana fohy monja, dia hitsahatra ny fahavinirako aminao ary hisampotina aminy ny fahatezerako.»

²⁶Harangarangan’ny TOMPOn’izao rehetra izao manko ny karavasy hikapohany an’i Asiria tahaka izay nataony tamin’ny famelezana ny Midianita teo amin’ny harambaton’i Hôreba; ary hatsotrany eny ambony ranomasina ny tehiny, toy izay nataony tany Ejipta[55].

²⁷Amin’izany andro izany, hoesoriny eo an-tsorokao ny enta-mavesatra, ary halàny eo am-bozonanao ny zioga[56]. Miakatra ao Samaria ny fahavalo,

²⁸tonga ao akaikin’i Haiata, dia mandalo ao Migrôna ary mametraka ny entany ao Mikmasy[57].

²⁹Mamakivaky ny hadilanana[58] izy sady miteny hoe: «Any Geba isika no hitoby anio alina.» Mangovitra noho ny tahotra ny ao Ramà; lasa mitsoaka ny ao Gibehà, izay tanàna fiavian’i Saoly.

³⁰Miantsoantsoa mafy, ry olona ao Galima! Mihainoa ianareo ao Laisà, ary mamalia ianareo ao Hanatôta[59].

³¹Mandositra ny ao Madmenà ary misitrika ny mponina ao Gevima.

³²Fa androtr’io ihany ny fahavalo dia maka toerana ao Nôba, ka maninji-tanana mandrahona an’i Tsiôna, dia ilay tendrombohitra mampahonena, ilay havoana iorenan’i Jerosalema.

³³Indro ny Tompo ANDRIAMANITR’izao rehetra izao fa manjera rantsana amin-kerisetra; voakapa ny hazo mijoalajoala, voadaboka ny hazo avo dia avo.

³⁴Kapaina amin’ny famaky ny ala mikitroka, nianjera ny sedera mijoalajoalan’i Libano[60].