Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara Isaià 59 Bible Online

Isaià 59 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

Isaià 59

¹Tsia, tsy fohy ny tanan’ny TOMPO fa mahavonjy, tsy lalodalovana ny sofiny fa mahare.

²Saingy ny helokareo no mampisy efitra manelanelana anareo amin’Andriamanitrareo ary ny fahotanareo no manery Azy hanafin-tava, ho lavitra anareo ka tsy mahahaino anareo.

³Satria voaloto amin’ny ra ny felatananareo ary voaloto amin’ny heloka ny rantsan-tananareo; lainga sy fanaratsiana no afafin’ny teninareo.

⁴Tsy ara-drariny no itorianareo olona, tsy araka ny toetra mahatoky no iadianareo am-pitsarana; porofo tsy azo antoka no ianteheranareo, zavatra tsy marim-pototra no teniteneninareo; torontoronina ny ratsy ianareo ka miteraka loza.

⁵Toa atodin’ny menarana no kotrehin’ny fikasanareo, ka izay manandrana amin’ireny dia maty: vao vaky iny, dia menarana no mivoaka avy ao. Toa ladin-kala ny lamba tenominareo ka tsy natao hotafîna na hirakofana izany satria zavatra mampidi-doza. Herisetra no asa vokarin’ny tananareo.

⁷Mihazakazaka erỳ ianareo hanao ratsy ary mirohotra hamono ny tsy manan-tsiny. Ny hanisy ratsy ny hafa ihany no kendrenareo; fandravana sy fandringanana no eo amin’ny alehanareo.

⁸Tsy fantatrareo ny lalan’ny fiadanana, ary tsy misy rariny eo amin’izay andalovanareo; lalana miolakolaka no tianareo hosoritana, ka tsy hahita fiadanana izay mandia izany[283].

⁹Noho izany, dia lavitra antsika ny rariny ary tsy tonga amintsika ny hitsiny. Nanantena hahita fahazavana isika, kanjo indro haizina mikitroka; hazavàn’ny maraina no nandrandraintsika, kanjo haizim-pito no andehanantsika.

¹⁰Mandeha mitsapatsapa manara-drindrina toy ny olona jamba isika ary miraparapa toy ny tsy mana-maso. Antoandro mitataovovonana dia tafintohina isika tahaka ny efa amin’ny maizimaizina; ary salama be izao isika nefa toy ny olona maty.

¹¹Mierona sahala amin’ny orsa isika rehetra na mitolokoloko tahaka ny voromahailala. Nanantena ny rariny isika, nefa tsy nisy; niandrandra famonjena, nefa lavitra antsika izany.

¹²TOMPO ô, imbetsaka izahay no efa nikomy taminao tokoa; miampanga anay ny helokay ary manjohy anay ny otanay, ka fantatray tsara ny hadisoanay.

¹³Eny, nikomy sy nivadika taminao izahay ka tsy nanaiky hanaraka Anao Andriamanitray. Famoretana sy fikomiana no resakay ary lainga fotsiny no foroninay ao am-po sy avoakan’ny teny ataonay.

¹⁴Noho izany, dia mihemotra ny rariny ary mijanon-davitra ny hitsiny, satria eny an-kianja malalaka no voatohintohina ny fahamarinana ary tsy mahazo miditra ny hitsim-po.

¹⁵Tsy eo tokoa ny fahamarinana; ary izay miala amin’ny ratsy dia mitolo-tena ho voaroba. Hitan’ny TOMPO izany rehetra izany, ary ratsy eo imasony ny tsy fisian’ny rariny.

¹⁶Hitan’ny Tompo fa tsy nisy niraika akory, gaga Izy fa tsy nisy olona mpanelanelana; koa ny fahefàny ihany no nentiny hamonjy ary ny fahamarinany no nandrisika ny tenany[284].

¹⁷Eny, ny fahamarinana no nakanjoin’ny Tompo ho tahaka ny akanjo vy fiarovan-tena ary ny famonjena no nataony ho satro-by fiarovan-doha. Ny famaliana no toy ny fitafiana nanaovany ary ny fitiavana miredareda manentana Azy no toy ny lamba nisalorany[285].

¹⁸Hamaly ny olona araka ny nataony Izy, dia valifaty mirehidrehitra tokoa ho an’ny mpanohitra Azy sy ho an’ny fahavalony; hatramin’ireo any amin’ny nosy lavitra aza! dia hiharan’izany valifaty izany.

¹⁹Amin’izay dia hohajaina ny anaran’ny TOMPO hatrany amin’ny fiposahan’ny masoandro ka hatrany amin’ny filentehany; hohajaina ny fanatrehany be voninahitra, rehefa ho avy Izy toy ny ranomaria asesiky ny tafio-drivotra goavana.

²⁰Ho avy ny TOMPO hanavotra an’i Tsiôna sy hanavotra ireo anisan’ny firenen’i Jakôba miala amin’ny fahadisoany[286]. Izany no teny hentitry ny TOMPO.

²¹Dia hoy koa ny TOMPO hoe: «Izaho kosa hanao izao fanekempihavanana izao aminy: ny Fanahiko hitoetra eo aminareo ary ny teniko dia efa teo am-bavanareo, ka samy tsy hiala aminareo hatramin’izao ka ho mandrakizay. Ny Fanahiko sy ny teniko dia tsy hiala aminareo na amin’ny zanakareo na amin’ny taranaky ny taranakareo. Izaho TOMPO no mampanantena izany.»