Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara Fitomaniana 1 Bible Online

Fitomaniana 1 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

Fitomaniana 1

¹Indrisy[1]! Mitoetra manirery izao ilay tanàna feno olona fahiny! Tonga toy ny mpitondratena ilay nalaza tamin’ireo hafa firenena; manao ny asan’ny mpanompo izao ilay andriambavy nifehy faritany maro!

²Mitomany foana izy amin’ny alina, mirotsa-dranomaso eny an-takolany; izay rehetra tia azy dia tsy misy mampionona azy. Nanary azy avokoa ny sakaizany, ary tonga fahavalony ankehitriny.

³Difotry ny fahoriana sy vesaram-panompoana no lasan-ko babo ny fokon’i Joda. Mitoetra any amin’ny hafa firenena izy izao kanefa tsy mahita hifaharana. Izay rehetra mpanenjika azy dia nahatratra azy an-katerena.

⁴Misaona ny lalana mankany Tsiôna satria tsy misy miakatra amin’ny fety. Mangina avokoa ny kianjany ary sentom-pahakiviana no ataon’ny mpisorony. Ory fatratra ireo tovovaviny, ka mangidy amin’i Tsiôna izany!

⁵Ny fahavalony no lasa ambony ary ny mpiady aminy no miadana; satria ny TOMPO no mampahory an’i Tsiôna noho ireo fahadisoany maro. Atosi-pahavalo ireo zanany madinika no lasa ho any an-tsesitany.

⁶Miala avy ao Tsiôna izay rehetra nireharehany; ary ny mpitondrany dia toy ny diera tsy mahita ahitra hiraofana, ka tsy manan-kery no mandositra eo anoloan’ny mpihaza azy.

⁷Amin’izany androm-pahoriana irenireneny izany no ahatsiarovan’i Jerosalema ireo zava-tsarobidy rehetra izay nananany hatry ny ela. Ireo vahoakany eo an-tanam-pahavalo kosa dia tsy misy mamonjy; ka rehefa mahita an’i Jerosalema ny fahavalony, dia mihomehy ny amin’ny faharavàny.

⁸Efa nanota dia nanota i Jerosalema, ka izany no mahatonga azy ho fako maharikoriko[2]. Izay rehetra nanaja azy mamingavinga satria mahita azy mitanjaka. Na ny tenany aza dia misento sady lasa nihodina.

⁹Ny lotony dia eo amin’ny akanjony; tsy nahatsinjo ny hoavy izy ka gaga noho ny fietreny toy izao, tsy misy mampahery azy akory. «TOMPO ô, jereo ity fahoriako, hoy izy, fa mirehareha ny fahavaloko!»

¹⁰Naninji-tanana ireo mpandresy haka ny zava-tsarobidiny rehetra. Hitan’i Jerosalema aza fa ny hafa firenena dia nitsofoka tao amin’ny Toeramasina; nefa noraranao ireny, Tompo ô tsy hiditra ao amin’ny fiangonanao.

¹¹Sentom-pahakiviana no ataon’ny vahoaka rehetra eo am-pitadiavana izay hohaniny. Efa nanome izay zava-tsarobidy indrindra izy mba hatakalo hanina hampodîna hery. Hoy izy hoe: «TOMPO ô, jereo ka diniho fa efa voavingavinga loatra aho.»

¹²Avia ianareo rehetra mpandalo eto, diniho sy jereo raha mba misy fijaliana tahaka ny fijaliana mihatra amiko, dia ilay nampahorian’ny TOMPO ahy tamin’ny andro firehetan’ny fahatezerany.

¹³Nandefa afo avy tany an-danitra Izy mba haninteraka ny taolako. Namela-pandrika haningotra ny tongotro Izy ka nampitsinkasina ahy. Nataony lao mihitsy aho, ka mararirary isan’andro.

¹⁴Arahiny maso ny fahotako[3] izay toy ny vona eo an-tanany; mitambesatra eo am-bozoko ny ziogan’ny Tompo, ka nampiketraka ny heriko; natolony eo an-tanam-pahavalo aho ka tsy afa-manohitra ireny.

¹⁵Nailikiliky ny Tompo ireo maheriko rehetra. Nanainga andian-tafika iray Izy hamely ahy mba afaka hanamontsana ireo zatovoko. Nohosihosen’ny Tompo toy ny voaloboka am-pamiazana aho, dia izaho Tsiôna, ilay tsara tarehin’i Joda.

¹⁶Izany no loza itomaniako, sy mahatonga ahy hamarin-dranomaso; fa lavitra ahy ilay mpampionona izay afaka hamelombelona ny aiko. Ringana ny zanako, fa nahery ny fahavalo.

¹⁷Mananty tanana miangavy i Tsiôna, nefa tsy misy mampionona azy. Nobaikoin’ny TOMPO ireo firenena manodidina ho fahavalon’ny taranak’i Jakôba; i Jerosalema, eo afovoan’ireo, dia tonga fako maharikoriko.

¹⁸Rariny ny nataon’ny TOMPO, satria efa nanohitra ny baikony aho. Mihainoa tsara, rey olona rehetra eto ka jereo ny fijaliako: ny tovovaviko sy ny tovolahiko dia samy lasa ho any an-tsesitany.

¹⁹Niantso ireo tia ahy taloha aho, nefa nilaozany fotsiny. Niala aina tao an-tanàna ny mpisoroko sy loholoko raha iny mbola nitady hanina hampodîna hery iny.

²⁰TOMPO ô, jereo fa azom-pahoriana aho, ka mandevilevy fiontanana. Mihendratrendratra ato anatiko ny foko, satria nikomy taminao tokoa aho. Eny an-dalambe, naripaky ny sabatra ny zanako; ato an-trano, toa hoatry ny any amin’ny maty.

²¹Henon’ny firenena manodidina fa misento aho; nefa tsy misy mampionona ahy. Henon’ny fahavaloko rehetra ny lozako; ka nahafaly azy ny nampiharinao tamiko. Ataovy tonga ilay andro nambaranao[4]; dia aoka hihatra aminy koa izay nanjo ahy!

²²Ho tonga eo anatrehanao anie ny faharatsiany rehetra ka valio izy tahaka ny namalianao ahy tamin’ny fahadisoako rehetra. Satria maro loatra ny sentoko ka mankararirary ny foko izany.