Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara 1 Makabeo 9 Bible Online

1 Makabeo 9 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

1 Makabeo 9

¹Nony ren’i Demetry[141] fa maty tamin’ny ady i Nikanôra[142] sy ny tafiny, dia nalefany ho any Jodea indray i Bakida[143] sy i Alkima[144], nitondra ny vondron-tafi-panjakana kinga indrindra.

²Ny lalana mankany Gilgala no nizorany; dia nataony fahirano i Mesalôta izay tao anatin’ny faritany Arbela[145], ka azony io tanàna io ary namonoany maro be ny mponina.

³Tamin’ny taona faha-152, volana voalohany[146], dia nampitoby tafika teo anoloan’i Jerosalema i Bakida sy i Alkima.

⁴Avy eo dia niainga nankany Bereta[147] izy roa lahy, nitondra miaramila andiany roapolo sy mpitaingin-tsoavaly andiany roa.

⁵I Joda kosa niorin-toby tao Elasà[148], nombà-miaramila voafantina andiany telo.

⁶Raiki-tahotra mafy ny tafika jiosy, nony nahita ireto fahavalo maro tokoa; ka betsaka ny Jiosy no nitsoaka mangingina niala teo an-toby; valonjato lahy sisa tafajanona.

⁷Hitan’i Joda fa nilofika ireto miaramilany, kanefa ny tenany tsindrian-daona hiatrika ady; koa torotoron’alahelo ny fony, satria tsy nisy intsony fotoana hamoriany ny mpitsoaka an-daharana.

⁸Nahatsiaro reraka izy, saingy izao no teny nataony tamin’ireto sisa tafajanona teo aminy: — Ndeha isika hisehatra ny fahavalontsika sy hamely azy, raha mbola afa-miady aminy koa isika!

⁹Notohain’ny miaramilany kosa i Joda mba tsy hanao izany sady nitenenany hoe: — Tsy afa-manoatra isika izao, fa aleo manavotra aina; aoriana isika vao hiverina hiaraka amin’ny namantsika indray mba hiady amin’ny fahavalontsika.

¹⁰Fa hoy i Joda taminy: — Sanatria ahy ny hanao izany, ka hiamboho handositra! Raha tonga ny fotoana hahafatesantsika, dia aoka isika ho faty amin-kerimpo ho an’ny mpiray firenena amintsika; ary aza asiana pentina ny voninahitsika.

¹¹Dia nivoaka ny toby ireo fahavalo mba hifanehatra amin’ny Jiosy; nizara roa toko ny an-tsoavaly ka ny mpirongo antsamotady sy tsipîka no teo aloha mbamin’ireo zatra ady eo an-dohalaharana, dia olona mahery fo avokoa; i Bakida kosa tery amin’ny ilany ankavanana.

¹²Nandroso ho antokony roa ny miaramila an-tongotra sady nampaneno trômpetra.

¹³Ry Joda koa, tetsy an-daniny, dia nampaneno trômpetra; ka nihorohoro ny tany, azon’ny firohondrohon’ny tafika roa tonta. Rafitra ny ady, nanomboka tamin’ny maraina ka naharitra hatramin’ny hariva.

¹⁴Nony hitan’i Joda fa teo amin’ny ilany ankavanana i Bakida sy ny miaramilany kinga indrindra, dia novorîny hanodidina azy ny Jiosy rehetra mahery fo indrindra,

¹⁵ka nitsofohany ny ilany ankavanana amin’ny fahavalo ary notanahiny hatrany an-tendrombohitra Azarà[149].

¹⁶Rehefa hitan’ny ilan-tafika ankavia amin’ny fahavalo fa resy ny ilan-tafika ankavanana, dia nifoterany avy ato aoriana i Joda sy ny namany.

¹⁷Nihanangotraka ny ady, ka samy be maty izy roa tonta.

¹⁸Maty koa i Joda, dia vaky nandositra ireo namany sisa.

¹⁹Dia nentin’i Jônatàna sy i Simôna ny fatin’i Joda rahalahiny ka naleviny tao amin’ny fasan-drazany ao Môdina[150].

²⁰Nitomanian’ny Israelita rehetra sy nigogogogoany mafy i Joda; ary naharitra andro maro no nisaonany azy sy nanaovany hoe:

²¹«Ahoana re no dia nahafaty an’ilay mahery, an’ilay nanafaka an’i Israely?»

²²Ny sisa amin’ny tantaran’i Joda mbamin’ny ady hafa nataony sy ny herimpo hafa nasehony ary ny anaram-boninahitra hafa nananany dia tsy ary ho voasoratra mihitsy satria maro loatra.

²³Nony efa maty i Joda, dia nitrangatranga eran’ny tany Israely manontolo ireo mpanohitra ny lalànan’Andriamanitra ary niarin-doha izay rehetra mpanao ratsy.

²⁴Nisy mosary tena mafy koa tamin’izany andro izany, ka lasa nivadika niandany taminy mbamin’ny firenena iray manontolo.

²⁵Ny olona mpankahala fivavahana rahateo no voafidin’i Bakida sy notendreny hitondra ny tany.

²⁶Nokarohin’ireo ny sakaizan’i Joda sady nataony tsongo dia, ary nentiny any amin’i Bakida, ka nofaizan’io sy nataony fihomehezana.

²⁷Lalina loatra ny fahoriana nanjo ny Israelita, fa nanomboka teo amin’ny andro tsy nahitana mpaminany teo aminy intsony dia tsy mbola nisy fahoriana toy izany.

²⁸Koa nivory izay rehetra sakaizan’i Joda ary nilaza tamin’i Jônatàna hoe:

²⁹— Hatrizay nahalasanan’i Joda rahalahinao izay, dia tsy misy lehilahy toa azy intsony mba hitsangan-kanohitra ny fahavalontsika, izany hoe i Bakida mbamin’ireo rehetra mankahala ny firenentsika.

³⁰Ka dia ianao no fidinay anio ho filohanay hisolo azy, sy ho mpitari-tafika amin’ny ady hatrehintsika.

³¹Dia noraisin’i Jônatàna ny fanapahana tamin’izany andro izany, ary nandimby an’i Joda rahalahiny izy.

³²Vao nandre ny nifidianana an’i Jônatàna i Bakida, dia nitady hamono azy.

³³Nony nahafantatra izay fikasana izany i Jônatàna sy izay rehetra nomba azy mbamin’i Simôna rahalahiny, dia nandositra tany an-taniefitr’i Tekôa sy nitoby teo akaikin’ny rano amin’ny lava-drano Asfara.

³⁴Ren’i Bakida, indray andro sabata, ny toeran’ireo; ka niainga izy mbamin’ny tafiny manontolo ho any andafin’i Jôrdàna.

³⁵Nirahin’i Jônatàna hankany amin’ny Nabateanina sakaizany kosa i Jôhany rahalahiny sady mpifehy vahoaka; hiangavy ny Nabateanina no anton-diany mba homeny lalana hametraka entana any aminy satria be entana tokoa ny tafika israelita.

³⁶Kanjo nivoaka avy ao Medebà ireo Jambrita[151] ka nisambotra an’i Jôhany mbamin’ny entany rehetra, dia nandeha nitondra ny babony.

³⁷Taorian’izany zava-nitranga izany, dia nisy nilaza tamin’i Jônatàna sy i Simôna rahalahiny fa hoe hanao fampakaram-bady malaza ny Jambrîta, ka avy any Nabatà[152] no havoaka amim-boninahitra lehibe razazavavy izay zanaky ny andriambaventy kanahanita anankiray.

³⁸Tsaroan’izy roa lahy tamin’izay ny namonoana an’i Jôhany rahalahiny; dia niakatra izy, ka nitampify takon’ny tendrombohitra.

³⁹Nanopy maso nitsirika izy mirahalahy, ka indro tetsy an-kilany andian’olona maro miraondraona sy enta-miavosa be dia be; tetsy an-daniny kosa ny mpampakatra otronin’ireo rahalahiny aman-tsakaizany no mandroso mitsena azy ka nomban’ny feon’ampongatapaka aman-javamaneno sady nirongo fiadiana be dia be.

⁴⁰Nahita izany i Jônatàna sy ireo olony, dia niroatra avy ao am-panotrehany, ka niantoraka tamin’ny mpikorana hamono azy; niharan’ny ratra mafy ny maro tamin’ireo ka maty, fa ny sisa velona kosa nandositra tany an-tendrombohitra, ary nobaboin’ny Jiosy ny entana rehetra nananany.

⁴¹Ka niova ho fisaonana ny fampakaram-bady, ary ho fidradradradràna ny feon-javamaneno[153].

⁴²Nony avy namaly faty ny namonoana ny rahalahiny ry i Jônatàna sy i Simôna, dia nihataka ho any amin’ny henihenin’i Jôrdàna.

⁴³Ren’i Bakida ny toeran’i Jônatàna sy ny olony; ka, indray andro sabata, dia tonga hatrany amoron’i Jôrdàna izy nitondra tafika lehibe.

⁴⁴Dia hoy i Jônatàna tamin’ireo namany: — Mitsangàna ankehitriny, miadia ho fiarovana ny aintsika! Fa tsy tahaka ny omaly sy afak’omaly intsony ity anio ity.

⁴⁵Indro fahavalo vonon-kiady no eo anoloantsika, ny ranon’i Jôrdàna no ao ivohontsika, ary ala aman-keniheny no eo an-daniny roa, ka tsy misy azo andosirana akory.

⁴⁶Koa miantsoa vonjy amin’Andriamanitra ankehitriny mba ho afa-doza isika fa tsy ho azon’ny fahavalontsika.

⁴⁷Dia nanomboka ny ady. Naninji-tanana i Jonatàna mba hikapa an’i Bakida; fa lasa nankany aoriana i Bakida hialana azy.

⁴⁸Tamin’izay kosa i Jônatàna sy ireo olony no nivikina niroboka an’i Jôrdàna, ka nita nilomano; nefa ny fahavalo tsy nita hanenjika azy.

⁴⁹Nisy vatan-dehilahy andiany iray no maty tamin’ireo mpomba an’i Bakida androtrizay.

⁵⁰Niverina ho any Jerosalema i Bakida. Ary nohamafisiny ny tanàna sasany tao Jodea, ka nasiany manda avo sy vavahady ary hidy mafy; ireo tanàna ireo dia i Jerikao[154] sy i Emaosy[155] ary i Bety-Hôrôna[156] mbamin’i Betela[157] sy i Timnà[158] ary i Paratôna[159] sy i Tefôna.

⁵¹Nametrahan’i Bakida miaramila mpiandry koa ireo toerana ireo mba hanelingelina ny Israelita.

⁵²Nohamafisiny rahateo ny tanàna Bety-Tsoro[160] sy Gezera[161] ary koa ilay toera-mafin’i Jerosalema; ka miaramila sy tahirin-tsakafo no napetrany tao amin’ny tanàna ireo.

⁵³Nalainy ho antoka ny zanakalahin’ny lohandohany teo amin’ny tany, dia notanany ho sambo-belona tao amin’ny toera-mafin’i Jerosalema.

⁵⁴Tamin’ny taona faha-153, volana faharoa[162], no nandidian’i Alkima fa hazera ny rindrin’ny kianja anaty ao amin’ny tempoly. Nikendry handrava ny asa nataon’ireo mpaminany[163] izy tamin’izany; ary efa natomboka tokoa ny fampianjerana.

⁵⁵Saingy tamin’izay fotoana izay no nidonan’aretina i Alkima, ka voatery natsahatra ny asa; fa tsy afa-niteny intsony izy, na indraim-bava aza, ary tsy afa-namoaka didim-pananana akory.

⁵⁶Dia maty tamim-pijalijaliana fatratra i Alkima tamin’izany vaninandro izany.

⁵⁷Rehefa hitan’i Bakida fa maty i Alkima, dia niverina ho any amin’ny mpanjaka Demetry izy; ka nandry feizay ny tanin’i Jodea nandritra ny roa taona.

⁵⁸Tamin’izay ny Jiosy mpivadika rehetra dia nifampidinika nanao hoe: «Miadana sy mandry feizay ity ry i Jônatàna sy ny olony, ka ndao hohafarantsika i Bakida; fa indray alina monja no hisamborany azy rehetra.»

⁵⁹Dia lasa tokoa ireo nifanaraka tamin’i Bakida.

⁶⁰Ka niainga ilay io nitondra tafika goavana sady nandefa taratasy mangingina ho any amin’ireo rehetra mpiandany aminy ao Jodea mba hisamboran’ireo an’i Jônatàna sy ny olona; kanjo tsy afa-nanoatra ireo, satria fantatr’i Jônatàna ny tetiny.

⁶¹Tamin’ireo vatan-dehilahy mponin’io tany io ka lohandohan’izany teti-dratsy izany aza, dia nisy dimampolo no nasain’i Jônatàna nosamborina sy novonoina ho faty.

⁶²Avy eo dia lasa ry i Jônatàna sy i Simôna mbamin’ireo mpomba azy, nankany Bety-Basy[164] any an-taniefitra; namboariny izay rava tamin’io toerana io, dia nasiany manda.

⁶³Ren’i Bakida izany, ka novorîny ny miaramilany rehetra sady nantsoiny ny mpomba azy tao Jodea;

⁶⁴dia lasa niorin-toby teo akaikin’i Bety-Basy izy ary nanao fahirano io tanàna io nandritra ny andro maro ka namboatra milina fandrobahan-drindrina[165].

⁶⁵Tamin’izay kosa no navelan’i Jônatàna tao an-tanàna i Simôna rahalahiny; ka nivoaka ho any an-tsaha izy nomban’ny miaramila vitsivitsy.

⁶⁶Dia nasiany tao an-day i Odômerà sy ny mpiray tarika aminy ary koa ny Fasirônita[166]; ka niroso hamely ny mpanao fahirano ireo sady niady niandany tamin’ny miaramilan’i Jônatàna.

⁶⁷Ry i Simôna sy ny namany kosa, tetsy an-daniny, nivoaka ny tanàna sy nandoro ny milina namboarin’ny fahavalo.

⁶⁸Nifanotofan’izy roa tonta i Bakida ka nataony vaky nandositra ny tafiny ary novesarany fahoriana lalina ny tenany noho ny teti-panafihany tsy nahomby.

⁶⁹Loza ny hatezeran’i Bakida tamin’ny Jiosy mpankahala fivavahana, satria ireo no nanome hevitra azy ho tonga aty amin’ny taniny; ka maro tamin’ireo Jiosy ireo no nampamonoany ho faty. Avy eo dia nanapa-kevitra i Bakida ny hody any amin’ny tany fiaviany.

⁷⁰Fantatr’i Jônatàna izany, ka nandefa iraka izy hanao raharaham-pihavanana aminy sy hifanaraka momba ny hamerenana ny sambo-belona.

⁷¹Noraisin’i Bakida sy nekeny ny hevitra naposak’i Jônatàna; ary nianianany mihitsy i Jônatàna fa tsy hitady hanisy ratsy azy intsony izy raha mbola velona aina koa.

⁷²Tenan’i Bakida no namerina taminy ny sambo-belona azony taloha tao Jodea; dia lasa nody any amin’ny tany fiaviany izy, ka tsy niverina teo amin’ny faritry ny Jiosy intsony.

⁷³Dia nitsahatra ny ady teo amin’i Israely; ary niorim-ponenana tao Mikmasy[167] i Jônatàna, ka nanomboka nitondra ny vahoakany sy namongotra ny mpankahala fivavahana teo amin’i Israely.