Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara 2 Makabeo 15 Bible Online

2 Makabeo 15 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

2 Makabeo 15

¹Fantatr’i Nikanôra tamin’izay fa naka toerana teo akaikin’i Samaria i Joda Makabeo sy ny namany, ka tapa-kevitra izy ny hamely azy andro sabata amin’ny fomba azo antoka.

²Ireo Jiosy noteren’i Nikanôra hanaraka azy kosa dia nilaza taminy hoe: — Aza mamono azy ireo amin’ny fomba masiaka sy barbarianina toy izany, fa omeo voninahitra ny andro izay efa nahazo haja aman-kasina tamin’ilay Andriamanitra miahy an’izao tontolo izao!

³Kanefa io jiolahy tsy misy toa azy[112] io dia nanontany hoe: — Misy ve manampahefana any an-danitra nandidy ny hankalazana ny andro sabata?

⁴Ka novalian’ireo Jiosy hoe: — Eny, ilay manampahefana any an-danitra dia ilay Tompo Velona Izay nandidy ny hankalazana ny andro fahafito.

⁵Fa hoy kosa i Nikanôra hoe: — Izaho koa manampahefana eto an-tany ka mandidy anareo handray fiadiana sy hanao ny fanompoam-panjakana. Kanjo tsy afaka nanatanteraka ny fikasan-dratsiny izy.

⁶Nasesiky ny fireharehana mihoa-pampana i Nikanôra ka nihevitra sahady ny hampijoro tsangambatom-pandresena amin’ny fitaovam-piadian-dry i Joda sy ny namany.

⁷I Joda Makabeo kosa nitana fitokiana tsy lefy ka nanantena koa ny hahazo fanampiana avy amin’ny Tompo.

⁸Ireo mpomba azy koa nampirisihany mba tsy hatahotra ny famelezan’ny mpanompo sampy, fa hahatsiaro ny fanampiana nomen’Andriamanitra azy taloha: izany no tokony hiandrandrany fa ilay Tompon’izao rehetra izao dia mbola hanome azy fandresena ankehitriny.

⁹Teny nalaina tamin’ny Lalànan’i Mosesy sy ny bokin’ny Mpaminany no nampaherezana azy; ary nampahatsiaroviny azy koa ny ady efa voatohany, ka nataony feno herimpo ireo.

¹⁰Rehefa avy namelombelona herimpo azy indray i Joda, dia nandresy lahatra azy farany tamin’izy naneho ny fitaka afitsok’ireo mpanompo sampy sy ny fivadihany amin’ny fianianany[113].

¹¹Izany no nampahatanjahan’i Joda ireo mpomba azy, tsy tamin’ny antoka omen’ny ampinga aman-defona fa tamin’ny hery aterak’ireo teny soa nafafiny. Dia notantarain’i Joda tamin’ireo mpomba azy koa ity nofy mendrika hinoana sady nahafaly azy rehetra ity.

¹²Izao no niseho hitan’i Joda: I Ônià, mpisorombe taloha sady lehilahy mpanao soa, mora hatonina sy malemy fanahy ary mpamoaka teny voalanjalanja; hatramin’ny fahazazany no efa nilofosany harahina avokoa ny hatsaram-panahy; io Ônià io dia nanandra-tanana nivavaka ho an’ny firenena jiosy manontolo no nahitan’i Joda azy.

¹³Avy eo dia niseho taminy toy izany koa ity lehilahy fotsy volo sy ravaham-pahamendrehana ary mahatalanjona satria mitaratra fahefana amam-piandrianana.

¹⁴I Ônià kosa no niteny tamin’i Joda hoe: «Ity no Jeremià[114], mpaminan’Andriamanitra, sakaizan’ny mpiray tanindrazana aminy, ary mazoto mivavaka ho an’ny firenentsika sy ho an’i Jerosalema tanàna masina.»

¹⁵Rehefa izany, dia natsotran’i Jeremià ny tanany havanana ka nanolotra sabatra volamena ho an’i Joda; ka hoy izy teo am-panolorana izany:

¹⁶«Ity sabatra masina ity dia fanomezana avy amin’Andriamanitra ka raiso. Io no hanorotoroanao ny fahavalonao.»

¹⁷Izany teny tsara dia tsara avy amin’i Joda Makabeo izany no nahatarika ireo zatovo miaramilany hahery fo sy hitombo fahasahiana. Ambanan-doza i Jerosalema sy ny fivavahana jiosy ary ny tempoly. Koa tapa-kevitra ny tafika jiosy tsy hiaro tena fotsiny ao an-toby, fa hiantoraka tsy am-pisalasalana hiseha-pahavalo, hikiry an’ady ary hamita ny fizotran-draharaha.

¹⁸Tsy dia noheveriny loatra izay vady aman-janany na mpiray tampo aman-kavany, fa ny nahîny mafy sy voalohany indrindra dia ny tempoly masina.

¹⁹Tsy latsaka noho izany koa ny tebitebin’ireo vahoaka tafajanona tao Jerosalema; nampanahy azy ny ho fizotran’ny ady efa ho rafitra any an-kodahoda any.

²⁰Ny besinimaro no nitaintaina ny amin’izay hiafaran’ny ady efa antomotra. Nivory ny fahavalo ka nilahatra hiady; ny mpitaingin-tsoavaly nataony teo amin’ny vazan-tafika, ary ny elefanta efa voalamina amin’ny toerana sahaza.

²¹I Joda Makabeo kosa, rehefa nahita ny tafi-pahavalo zavon-tany sady mirongo fiadiana isan-karazany, ary koa ireto elefanta maneho endrika masiaka, dia nanandra-tanana tamin’Andriamanitra ary niantso ilay Tompo mpanao zava-mahagaga: fantatr’i Joda manko fa tsy ny herin’ny fitaovam-piadiana no ahazoam-pandresena fa ny fanapahan-kevitr’Andriamanitra izay manome izany an’izay mendrika azy.

²²Tamin’io fiantsoana ny Tompo io kosa dia izao no tonon-bavaka nataon’i Joda: «Ry Tompo tsy refesi-mandidy ô, Ianao tamin’ny andron’i Hezekià mpanjaka no naniraka ny anjelinao, izay nandringana antokon-tafika 185 tao an-tobin’i Saneheriba[115];

²³koa ankehitriny, ry ilay manampahefana ao an-danitra, aniraho anjely soa indray eo anoloanay mba hamafy tahotra sy fivadiham-po.

²⁴Ny herinao anie handaroka mafy an’ireo tonga hamely ny vahoakanao masina sady nanevateva Anao!» Izany no namaranan’i Joda ny tonombavaka nataony.

²⁵Tamin’izay i Nikanôra sy ny tafiny dia nandroso ombàn’ny feon-trompetra sy hiran’ady.

²⁶I Joda sy ny tafiny kosa nitsena ny fahavalo ombam-bavaka sy fiantsoana an’Andriamanitra.

²⁷Sady niady tamin’ny tanany izy no nivavaka am-po tamin’Andriamanitra ka antokon-tafika 35 farafahakeliny no nataony maty niampatrampatra tamin’ny tany; ary nahafaly azy fatratra ny vonjy nahariharin’Andriamanitra.

²⁸Nony vita ny ady, raha ilay niparitaka an-kafaliana iny ny miaramila Jiosy, dia nahita an’i Nikanôra niampatra teo koa mbola nirongo ny fitaovam-piadiany rehetra.

²⁹Niteraka horakoraka sy hahohaho izany, ary nisaorany an’ilay Andriamanitra mahefa tamin’ny tenin-drazany[116].

³⁰I Joda Makabeo dia lohalaharana hatrany nanolo-tena mba hiady vatana am-panahy ho fiarovana ny mpiray tanindrazana aminy, sady efa hatry ny hatanorana izy no tsy nitsaha-nitia ireo mpiray firenena aminy. Izy no nanome baiko ny hanapahana ny lohan’i Nikanôra mbamin’ny taniny miray amin’ny sandriny sy ny hitondrana ireo ho any Jerosalema.

³¹Nankany koa ny tenany ka niantso ny mpiray firenena aminy ho vory ao an-tempoly ary nametraka ny mpisorona teo anoloan’ny alitara; dia nampanalainy koa ny miaramila mpiambina ny tanàna mimanda.

³²Nasehon’i Joda ny besinimaro teo ny lohan’i Nikanôra mbamin’ny tanany izay nahinjitr’io mpanevateva an’Andriamanitra io ka nireharehany hanoherana ny fonena-masin’ilay Tompon’izao rehetra izao.

³³Avy eo notapahiny ny lelan’i Nikanôra mpankahala ny fivavahana jiosy ka notetitetehiny ary nasainy nomena ho sakafon’ny voro-manidina; ny tanany izay tambin’ny hadalany kosa dia nasain’i Joda nahantona tandrifin’ny tempoly.

³⁴Fankalazana ny Tompo be voninahitra no nataon’ny olona rehetra ka nasandrany ho any an-danitra sady nilazany hoe: «Hankalazaina anie Ilay niaro ny toeram-ponenany tsy ho voakasi-pentina!»

³⁵Nahanton’i Joda tao amin’ny Tanàna mimanda ny lohan’i Nikanôra ho famantarana miharihary sy mety hitan’ny olona rehetra ny amin’ny vonjy nomen’ny Tompo.

³⁶Nifanarahan’ny olona rehetra vory teo ny hamoaka didy ampahibemaso mba tsy hamela izany andro izany ho very tadidy, fa hankalaza azy isan-taona amin’ny volana antsoina amin’ny teny aramianina hoe Adara, andro faha-13, na ny andro ankatok’ilay atao hoe andron’i Môrdekay[117].

³⁷Izany àry ny zava-nitranga momba an’i Nikanôra. Nanomboka tamin’izay fotoana izay no nipetraka ho fananan’ny Jiosy i Jerosalema, ka ajanoko eto koa ny fitantaràko.

³⁸Raha tsara sy tomombana ny fandrafetana io tantara io, dia izay rahateo no tanjona nokendreko; raha tsy misy lanjany firy sady tsizarizary kosa ilay izy, dia izay no hany azoko natao.

³⁹Samy tsy tsara manko ny misotro divay tsy mitampoka na misotro rano fotsiny amin’izao, fa ny divay miharo rano no zava-pisotro tsara sy ahazoam-pahafinaretana; toy izany koa, ny fahaiza-mandahatra ny tantara no mahafinaritra ny fahazoan’izay mamaky ny lahatsoratra voarafitra. Ka dia ireo teny ireo no ho famaranana.