Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara Matio 12 Bible Online

Matio 12 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

Matio 12

¹Taoriana kelin’izany, dia nandeha namaky tanimbary tamin’ny andro sabata ry i Jesoa. Noana ireto mpianany ka nioty salohim-bary, dia nihinana[82].

²Nahita izany ny Farisianina ka nanao tamin’i Jesoa hoe: — Jereo ny mpianatrao fa manao zavatra tsy fanao amin’ny andro sabata[83]!

³Dia novalian’i Jesoa hoe: — Tsy novakînareo tao amin’ny Soratra Masina angaha izay nataon’i Davida, raha noana izy mbamin’ireo olona niaraka taminy?

⁴Niditra tao an-tranon’Andriamanitra ry i Davida, ka nihinana ny mofo apetraka eo anatrehan’Andriamanitra izy mbamin’ny olona niaraka taminy; kanefa izany mofo izany tsy azon’izy ireo hanina fa natao ho an’ny mpisorona irery ihany[84]!

⁵Sa tsy novakînareo tao amin’ny lalànan’i Mosesy angaha fa amin’ny andro sabata dia mandika ny fepetran’ny sabata ireo mpisorona manao fanompoana ao an-tempoly, kanefa tsy manan-tsiny[85]?

⁶Ary dia lazaiko aminareo fa misy eto lehibe noho ny tempoly.

⁷Raha fantatrareo ny dikan’ity tenin’ny Soratra Masina ity hoe: «Ny hamindranareo fo amin’ny namana no sitrako, hoy Andriamanitra, fa tsy ny hanateranareo sorona[86]», dia tsy hanameloka ny tsy manan-tsiny ianareo.

⁸Eny, ananan’ny Zanak’olona fahefana ny sabata.

⁹Nony niala teo i Jesoa, dia niditra tao amin’ny sinagôgan-dry zareo Jiosy.

¹⁰Nisy lehilahy maty tanana anila tao; ary te hiampanga an’i Jesoa ny olona ka nanontany Azy hoe: — Azo atao ve ny manasitrana amin’ny andro sabata?

¹¹Dia hoy i Jesoa taminy: — Aoka hatao hoe misy tsy manana afa-tsy ondry anankiray monja aminareo. Raha sendra latsaka any an-kady amin’ny andro sabata ilay ondry, moa tsy handeha ve ny tompony haka sy hanatsoaka azy tao androtr’iny ihany?

¹²Mihoatra lavitra noho ny ondry anefa ny olona; koa amin’izany, azo atao ny manao soa olona amin’ny andro sabata.

¹³Tamin’izay i Jesoa dia niteny tamin-dralehilahy hoe: — Atsory ny tananao! Dia natsotran’ilay marary ny tanany ka sitrana, nanjary salama tahaka ny ilany.

¹⁴Fa lasa nivoaka ny sinagôga kosa ny Farisianina ary niara-nioko ny amin’izay hamonoana an’i Jesoa.

¹⁵Nony nahalala izany i Jesoa, dia niala teo amin’io toerana io; ary vahoaka maro no nanaraka Azy. Nositranin’i Jesoa avokoa ny marary rehetra,

¹⁶saingy noteneniny mafy hoe: «Aza manao izay hahafantarana Ahy.»

¹⁷Koa tanteraka ilay voalazan’ny Tompo tamin’ny alalan’i Isaià mpaminany hoe:

¹⁸«Indro ny Mpanompoko izay nofidiko, ilay Malalako Izay sitrako. Ny Fanahiko hapetrako eo aminy, ka hambaran’ny Mpanompoko amin’ireo firenena ny rariny[87].

¹⁹Tsy hifanditra aman’olona Izy na hihorakoraka, ary tsy handrenesana ny feony eny an-dalambe.

²⁰Ny volotara folaka tsy hotapahiny, ny lahin-jiro manetona tsy hovonoiny, ambara-pahazoan’ny Mpanompoko fandresena ho an’ny rariny.

²¹Ary Izy no hitokian’ireo firenena[88].»

²²Tamin’izay dia nisy lehilahy azon’ny demony nentina teo amin’i Jesoa. Jamba sy moana ralehilahy ka nositranin’i Jesoa ary dia niteny sy nahita.

²³Talanjona ny vahoaka rehetra sady vaky vava hoe: — Tsy ity ve ny Zanak’i Davida?

²⁴Nony nandre izany kosa ny Farisianina, dia niteny hoe: — Tsy misy androahan’ilay io ny demony, afa-tsy fahefana avy amin’i Belzeboba, filohan’ny demony!

²⁵Fantatr’i Jesoa anefa ny eritreritr’ireo Farisianina ka hoy Izy taminy: — Ho rava izay fanjakana miady an-trano, ary tsy haharitra izay tanàna na koa ankohonana miady an-trano.

²⁶Raha i Satàna no mandroaka an’i Satàna, dia miady an-trano izy samy izy; ka ahoana no haharetan’ny fanjakany?

²⁷Ary raha fahefana avy amin’i Belzeboba no androahako ny demony, fahefana avy amin’iza kosa no androahan’ny mpomba anareo azy? Noho izany, ny mpomba anareo ihany no hanameloka anareo.

²⁸Raha Izaho dia ny Fanahin’Andriamanitra mihitsy no androahako ny demony ary miharihary amin’izany fa efa tonga eo aminareo ny Fanjakàn’Andriamanitra.

²⁹Hatao ahoana moa no fiditra an-tranon’ny olona matanjaka handroba ny fananany, raha tsy voafatotra aloha ilay olona matanjaka? Dia izay vao robaina ny ao an-tranony.

³⁰Izay tsy momba Ahy dia manohitra Ahy; ary izay tsy miara-mamory amiko dia mampihahaka[89].

³¹Noho izany, hoy Aho aminareo: havelan’Andriamanitra avokoa ny heloka rehetra vitan’ny olombelona ary koa ny fanevatevana rehetra ataony an’Andriamanitra; fa izay manevateva ny Fanahy Masina kosa dia tsy hahazo famelan-keloka.

³²Na iza na iza manao teny manohitra ny Zanak’olona dia hahazo famelan-keloka; fa na iza na iza miteny manohitra ny Fanahy Masina dia tsy hahazo famelan-keloka na amin’izao fiainana izao na amin’ny fiainan-ko avy.

³³— Ataovy hoe tsara ny voany ka tsara koa ny hazo, na ataovy hoe ratsy ny voany ka ratsy koa ny hazo: satria ny voany no ahafantarana ny hazo.

³⁴Ry tarana-menarana, hataonareo ratsy fanahy ahoana no fiteny zavatra tsara? Izay mameno ny fon’ny olona manko no aloaky ny vavany.

³⁵Ny olona tsara fanahy dia mamoaka zavatra tsara avy amin’ny rakitra tsaran’ny fony; ary ny olona ratsy fanahy dia mamoaka zavatra ratsy avy amin’ny rakitra ratsin’ny fony.

³⁶Ary lazaiko aminareo fa ny olona, amin’ny andro fitsarana dia hampamoahina momba ny teny tsy misy antony rehetra nataony:

³⁷satria ny teninao no hanomezan-drariny anao ary ny teninao no hanamelohana anao.

³⁸Tamin’izay dia nisy mpahay lalàna sy Farisianina sasany nanontany an’i Jesoa hoe: — Mpampianatra ô, mba te hahita famantarana avy aminao izahay.

³⁹Fa hoy i Jesoa taminy: — Ratsy fanahy sady mivadika amin’Andriamanitra ny olona ankehitriny: fatra-pitady famantarana nefa tsy homena famantarana afa-tsy ilay momba an’i Jônà mpaminany.

⁴⁰Nitoetra telo andro sy telo alina tao an-kibon’ny trozona[90] i Jônà; toy izany koa, hitoetra telo andro sy telo alina ao an-kibon’ny tany ny Zanak’olona.

⁴¹Amin’ny andro fitsarana, dia hitsangana manoloana ny olona ankehitriny ireo mponina tao Ninive, ka hanameloka azy; fa niala tamin’ny toetra ratsy ireo mponina tao Ninive nony nandre ny toritenin’i Jônà[91]! Indro anefa misy mihoatra noho i Jônà eto.

⁴²Amin’ny andro fitsarana, dia hitsangana manoloana ny olona ankehitriny ilay mpanjakavavy avy any atsimo, ka hanameloka azy; fa niala avy any am-paran’ny tany izy mba hihaino ny fahendren’i Salômôna mpanjaka[92]! Indro anefa misy mihoatra noho i Salômôna eto!

⁴³— Rehefa miala amin’ny olona ny fanahy maloto, dia mivezika etsy mivezika eroa any an-tany karakaina, mitady toerana hialana sasatra kanefa tsy mahita.

⁴⁴Amin’izay dia hoy izy hoe: «Hody any amin’ny tranoko izay nialako ihany aho.» Miverina izy ary mahita ny tranony teo aloha foana sy voafafa ary voalamina.

⁴⁵Lasa indray izy ka mitondra miaraka aminy fanahy fito ratsy kokoa noho ny tenany ary miara-miditra ao izy rehetra ka miorim-ponenana. Ny toetra hiafaran’izany olona izany dia hahatsiravina kokoa noho ny toetrany voalohany. Toy izany koa no hihatra amin’ny olona ratsy fanahy ankehitriny.

⁴⁶Raha mbola niteny tamin’ny vahoaka i Jesoa, dia tonga ny reniny mbamin’ny rahalahiny; nijanona tao alatrano izy mianakavy ary nitady hiresaka aminy. [

⁴⁷Nilazana i Jesoa hoe: — Indreo ao alatrano ao ny reninao mbamin’ny rahalahinao mitady hiresaka aminao.]

⁴⁸Fa hoy ny navalin’i Jesoa ilay nampandre: — Iza moa no reniko ary iza moa no rahalahiko?

⁴⁹Dia nanatsotra tanana nanondro ny mpianany i Jesoa sady niteny hoe: — Indreo no reniko sy rahalahiko.

⁵⁰Fa na zovy na zovy manao ny sitrapon’ny Raiko Izay any an-danitra dia izy no rahalahiko na anabaviko na reniko.