Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara Matio 22 Bible Online

Matio 22 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

Matio 22

¹Dia nampiasa fanoharana tamin-dry zareo indray i Jesoa ka niteny hoe:

²— Ny Fanjakàn’ny lanitra dia tahaka ity mpanjaka nanao fanasambe noho ny fampakaram-badin’ny zanany lahy.

³Nirahin’ity mpanjaka ireo mpiasany hiantso ny olona nasaina hankao amin’ny fanasambe, fa tsy nety ho avy ireo.

⁴Dia mpiasa hafa indray no nirahiny sady nataony hoe: «Izao lazaina amin’ireo olona nasaina: Indro ny sakafo efa voaomako, ny ombiko sy ny biby nafahy efa voavono ary ny zavatra rehetra efa vonona; koa tongava amin’ny fanasambe.»

⁵Kanjo tsy nahoan’ireo nasaina izany, fa samy lasa nandeha izy rehetra, ny anankiray any amin’ny saha voleny, ary ny anankiray any amin’ny varotra karakarainy;

⁶ary ny sasany dia nisambotra ireo mpiasa ka nisetrasetra taminy sy namono azy.

⁷Tezitra kosa ilay mpanjaka, hany ka nandefa miaramila handringana ireo mpamono olona ireo sy handoro ny tanànany.

⁸Ary hoy izy tamin’ny mpiasany: «Efa voaomana ny fanasambe, saingy ireo nasaina no tsy mendrika.

⁹Koa mankanesa any amin’ny fihaonan-dalana, ary izay hitanareo dia asao avokoa ho atỳ amin’ny fanasambe.»

¹⁰Dia niely eran’ny arabe ireto mpiasa ka namory izay rehetra hitany, na ratsy fanahy na tsara fanahy; ary dia hipoka ny mpihinana ilay trano nanaovana ny fanasambe.

¹¹Niditra kosa ny mpanjaka hizaha ny mpihinana; ary hitany teo ity lehilahy anankiray tsy nanao ny akanjo fitondra amin’ny fampakaram-bady

¹²ka nilazany hoe: «Ry sakaiza, ahoana ianao no tafiditra eto, kanefa tsy manana ny akanjo fitondra amin’ny fampakaram-bady?» Fa tsy nahateny ilay olona.

¹³Dia hoy ny mpanjaka tamin’ireo mpanompony: «Afatory tongotra aman-tanana ilay io, dia ario any amin’ny maizina any ivelany; ka any izy no hitomany sy hikitro-nify.»

¹⁴Dia nofaranan’i Jesoa hoe: — Eny, maro no voaantso, fa vitsy no voafidy!

¹⁵Tamin’izay dia lasa ireo Farisianina ka niara-nisaina momba izay fanontaniana mety hamandrihany an’i Jesoa.

¹⁶Ary naniraka ny mpianany mbamin’ny Herôdianina ry zareo ho any amin’i Jesoa, ka hoy ireto iraka hoe: — Mpampianatra ô, fantatray fa olo-marina Ianao ary mampianatra tsotra ny lalana soritan’Andriamanitra; sady tsy mampaninona Anao izay mety ho hevitry ny hafa, satria tsy mizaha tavan’olona Ianao.

¹⁷Koa mba lazao aminay izay hevitrao ny amin’ity: Azonay atao ve ny mandoa hetra amin’ny amperôra rômanina sa tsia?

¹⁸Takatr’i Jesoa anefa ny sain-dratsin’ireo ka hoy Izy taminy: — Ry mpihatsaravelatsihy, nahoana no maka fanahy Ahy ianareo?

¹⁹Asehoy Ahy ny vola fandoa amin’ny hetra. Dia notoloran-dry zareo denàry anankiray Izy.

²⁰Ary hoy i Jesoa nanontany azy: — Sarin’iza io ary anaran’iza?

²¹Ka novalian’ireo hoe: — An’ny amperôra rômanina! Tamin’izay dia hoy i Jesoa taminy: — Raha izany àry, dia avereno amin’ny amperôra rômanina izay an’ny amperôra rômanina ary amin’Andriamanitra izay an’Andriamanitra.

²²Gaga ireto iraka nony nandre izany, ary dia nandao an’i Jesoa ka lasa nandeha.

²³Androtr’iny ihany, ireo Tsadoseanina izay milaza fa tsy misy fitsanganan’ny maty[160] ho velona dia mba nisy nanatona an’i Jesoa ary nanontany Azy

²⁴hoe: — Mpampianatra ô, izao no voalazan’i Mosesy: «Raha misy lehilahy maty tsy nanan-taranaka, dia aoka ny rahalahiny hampakatra ny vady navelany, mba hiteraka hamela solofo ho an’ny maty[161].»

²⁵Koa nisy teo aminay olona fito mirahalahy. Nampaka-bady ny lahimatoa, saingy maty tsy nanana solofo ka namela ny vadiny ho an’ny rahalahiny.

²⁶Toraka izany koa ity faharoa sy ny fahatelo ary dia hatramin’izy fito mirahalahy.

²⁷Taorian’izy rehetra dia maty koa ravehivavy.

²⁸Amin’ny fitsanganan’ny maty ho velona àry, mba ho vadin’iza amin’izy fito mirahalahy ireo ravehivavy fa izy rehetra efa samy nanambady azy?

²⁹Dia novalian’i Jesoa hoe: — Diso hevitra ianareo fa tsy misy fantatrareo na ny Soratra Masina na ny herin’Andriamanitra?

³⁰Rehefa tonga ny fitsanganan’ny maty ho velona, dia tsy hisy olona hampaka-bady na hampakarina intsony, fa samy hitovy amin’ny anjely any an-danitra avokoa.

³¹Ary momba ny hoe fitsanganan’ny maty ho velona, moa tsy novakînareo ao amin’ny bokin’i Mosesy ve ilay voalazan’Andriamanitra taminareo hoe:

³²«Izaho no Andriamanitr’i Abrahama, sy Andriamanitr’i Itsehàka ary Andriamanitr’i Jakôba»? Tsy Andriamanitry ny maty Izy fa Andriamanitry ny velona[162].

³³Gaga dia gaga ny vahoaka nony nandre izany fampianaran’i Jesoa izany.

³⁴Vao ren’ny Farisianina fa nataon’i Jesoa tsy nanan-kalahatra ny Tsadoseanina, dia vory teo amin’io toerana io ry zareo.

³⁵Ary mpahay lalàna ny anankiray tamin’ireto Farisianina, ka mba hamandrihany an’i Jesoa no nanontaniany Azy hoe:

³⁶— Mpampianatra ô, inona no didy lehibe indrindra ao amin’ny lalàna?

³⁷Dia hoy i Jesoa taminy: — «Tiavo ny Tompo Andriamanitrao amin’ny fonao manontolo, amin’ny fanahinao manontolo, ary amin’ny sainao manontolo[163].»

³⁸Izany no didy lehibe indrindra sady voalohany.

³⁹Ary ny faharoa, izay tahaka ny voalohany ihany, dia izao: «Tiavo ny namanao tahaka ny itiavanao ny tenanao[164].»

⁴⁰Ireo didy anankiroa ireo no ifaharan’ny lalànan’i Mosesy manontolo sy ny fampianaran’ny mpaminany.

⁴¹Raha mbola vory teo iny kosa ny Farisianina, dia nanontany azy ireo i Jesoa

⁴²nanao hoe: — Ahoana no hevitrareo ny amin’ny Mesia, Zanak’iza moa Izy? Dia novalian’ireo hoe: — Zanak’i Davida!

⁴³Ary hoy i Jesoa taminy: — Nahoana àry i Davida, rehefa nohazavain’ny Fanahy Masina, no miantso ny Mesia hoe: «Tompoko»? Fa izao no tenin’i Davida:

⁴⁴«Ny Tompo Andriamanitra dia niteny hentitra tamin’ny Mpanjaka Tompoko hoe: Mipetraha amin’ny sezafiandrianana eto ankavanako; Izaho kosa hanao ny fahavalonao ho fitoeran-tongotrao[165]!»

⁴⁵Koa raha i Davida àry miantso ny Mesia hoe «Tompoko», ahoana no maha Zanany Azy?

⁴⁶Dia tsy nisy nahavaly an’i Jesoa na dia teny iray akory aza ry zareo; ary nanomboka hatramin’io andro io dia tsy nisy sahy nanontany Azy intsony.