Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara Marka 10 Bible Online

Marka 10 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

Marka 10

¹Nony niala teo i Jesoa, dia nankany amin’ny faritra antsisin’i Jodea, eny andafin’ny ony Jôrdàna. Ary tonga maro teo aminy indray ny olona, ka nampianariny toy ny fanaony.

²Dia nisy Farisianina nanatona an’i Jesoa mba hamandrika Azy ka nanontany Azy hoe: — Azon’ny lehilahy atao ve ny manary vady?

³Fa novalian’i Jesoa hoe: — Inona no didy nomen’i Mosesy anareo?

⁴Dia hoy iretsy hoe: — Navelan’i Mosesy «hanao taratasy fisaraham-panambadiana sy hanary vady[64]» ny lehilahy.

⁵Hoy koa i Jesoa taminy: — Noho ianareo mafy fo no nanoratan’i Mosesy izany didy izany ho anareo.

⁶Fa hatrany am-piandohana, fony nahary izao tontolo izao Andriamanitra, «dia nanao ny olona ho lahy sy vavy[65].»

⁷«Noho izany, dia handao ny ray aman-dreniny ny lehilahy ka hikambana amin’ny vadiny

⁸ary dia ho tena iray ihany izy roroa[66].» Koa tsy roa intsony rehefa mpivady, fa tena iray ihany;

⁹noho izany, izay nakamban’Andriamanitra, aoka tsy hosarahin’olombelona.

¹⁰Ary nony mby tao an-trano, dia nanontanian’ny mpianatra ny amin’izany indray i Jesoa;

¹¹ka hoy i Jesoa taminy: — Na iza na iza lehilahy manary vady ka mampakatra vehivavy hafa dia manitsakitsaka ny vadiny teo aloha.

¹²Ary raha ny vavy no manary ny vadiny ka manambady lehilahy hafa, dia manitsakitsaka ny vadiny teo aloha.

¹³Nisy olona maro nitondra ankizy madinika nankeo amin’i Jesoa hametrahany tanana; nefa notenenin’ny mpianatra mafy ireo olona ireo.

¹⁴Nahita izany i Jesoa ka tezitra ary nilaza tamin’ny mpianany hoe: — Avelao ny ankizy madinika hanatona Ahy, fa aza raràna, satria an’ny toa azy ireny ny Fanjakàn’Andriamanitra.

¹⁵Lazaiko marina aminareo fa na iza na iza tsy mandray ny Fanjakàn’Andriamanitra toy ny andraisan’ny ankizy madinika azy, dia tsy ho tafiditra ao.

¹⁶Avy eo dia notrotroin’i Jesoa ireo zaza ireo ary nametrahany tanana ka notsofiny rano.

¹⁷Ary nony niainga handeha i Jesoa, dia nisy lehilahy nanatona Azy, ka nandohalika teo anoloany ary nanontany Azy hoe: — Ry Mpampianatra tapitra ohatra ô, inona no tokony hataoko hananako anjara amin’ny fiaina-maharitra mandrakizay?

¹⁸Dia hoy i Jesoa taminy: — Nahoana Aho no ataonao hoe tapitra ohatra? Tsy misy tapitra ohatra afa-tsy Andriamanitra irery ihany.

¹⁹Fantatrao ny didy hoe: «Aza mamono olona, aza maka vadin’olona, aza mangalatra, aza manao vavolombelona tsy marina», aza manambaka[67], «hajao ny rainao sy ny reninao.»

²⁰Fa hoy ralehilahy taminy: — Mpampianatra ô, izany rehetra izany dia efa voatandriko hatramin’ny fahatanorako!

²¹Dia nijery azy tsara i Jesoa ka velom-pitiavana azy ary niteny taminy hoe: — Zavatra iray no tsy ampy aminao; ndeha amidio ny fanananao rehetra ka zarao amin’ny mahantra ny vidiny, dia hanana rakitra any an-danitra ianao; raha efa izany, dia hiaraka amiko.

²²Dia nanjombona endrika ralehilahy noho izany teny izany; ka lasa nandeha tamin’alahelo, satria nanan-karembe.

²³Fa i Jesoa kosa nijerijery manodidina azy ka niteny tamin’ny mpianany hoe: — Sarotra mihitsy amin’ny mpanankarena ny hiditra ao amin’ny Fanjakàn’Andriamanitra!

²⁴Gaga ny mpianatra noho izany teniny izany, kanefa dia mbola namerina ny teniny indray i Jesoa ka nanao taminy hoe: — Sarotra mihitsy, anaka, ny miditra ao amin’ny Fanjakàn’Andriamanitra[68].

²⁵Moramora kokoa ny idiran’ny rameva ao amin’ny vodifanjaikely noho ny idiran’ny mpanankarena ao amin’ny Fanjakàn’Andriamanitra[69].

²⁶Vao mainka talanjona ireo mpianatra ka nifanontany hoe: — Ka iza àry no mety ho voavonjy?

²⁷Fa nojeren’i Jesoa tsara ireto mpianany sady nataony hoe: — Raha amin’ny olombelona, dia zavatra tsy hainy izany; fa tsy mba toy izany amin’Andriamanitra. Raha amin’Andriamanitra manko, dia hainy avokoa ny zava-drehetra.

²⁸Dia hoy i Petera tamin’i Jesoa: — Indro izahay efa nahafoy ny zavatra rehetra ary dia izao miaraka aminao izao.

²⁹Ka hoy i Jesoa tamin’ny mpianany: — Lazaiko marina aminareo fa tsy misy olona mahafoy trano na mpiray tampo na reny na ray na zanaka na tany noho ny fitiavana Ahy sy fitiavana ny Vaovao Mahafaly,

³⁰ka tsy hahazo injato henin’izany ankehitriny amin’izao etỳ izao, dia trano sy mpiray tampo sy reny sy zanaka sy tany, ombam-panenjehana ihany koa, ary hahazo ny fiaina-maharitra mandrakizay amin’ny andro ho avy.

³¹Kanefa maro amin’ireo voalohany no ho farany, ary maro amin’ireo farany no ho voalohany.

³²Teny an-dalana miakatra ho any Jerosalema i Jesoa sy ny mpianany; ka i Jesoa no lohalalana, ary gaga ny mpianatra; ny olon-kafa tafara-dia tamin-dry zareo kosa raiki-tahotra. Dia nalain’i Jesoa ho eo aminy indray ny 12 lahy, ka nilazany an’izay madiva hanjo Azy:

³³— Indro miakatra ho any Jerosalema isika; ary ny Zanak’olona dia hatolotra an’ireo lohandoha-mpisorona sy mpahay lalàna, hohelohiny ho faty; ry zareo kosa hanolotra azy amin’ny hafa firenena

³⁴ka hoesoiny, hororany sy hokapohiny ary dia hovonoiny ho faty. Kanefa andro fahatelo aorian’izany, dia hitsangana velona Izy.

³⁵Fa nanatona an’i Jesoa ry i Jakôba sy i Jôhany zanakalahin’i Zebedeo ka nanao taminy hoe: — Mpampianatra ô, irînay ny hanaovanao aminay izay hangatahinay aminao izao!

³⁶Dia hoy i Jesoa taminy: — Inona àry no irînareo hataoko aminareo?

³⁷Ka novalian’izy mirahalahy hoe: — Ny anankiray aminay mirahalahy mba hipetraka eo ankavananao ary ny anankiray eo ankavianao, rehefa heni-boninahitra Ianao.

³⁸Fa hoy i Jesoa taminy: — Tsy fantatrareo manko izay angatahinareo; vitanareo ve ny hiaritra fijaliana tahaka ny hiaretako, na ny hiroso amin’ny batisa hirosoako?

³⁹Ka novalian’ireo hoe: — Vitanay! Dia hoy i Jesoa taminy: — Ny fijaliana hiaretako dia hiaretanareo tokoa, ary ny batisa hirosoako dia hirosoanareo tokoa[70];

⁴⁰fa izany hoe hipetraka eo ankavanako na eo ankaviako izany kosa tsy miankina amiko, fa ho an’izay nanomanan’Andriamanitra azy.

⁴¹Nony nandre izany izy folo lahy, dia tezitra tamin’i Jakôba sy i Jôhany.

⁴²Fa nantsoin’i Jesoa hanatona azy izy rehetra ka nilazany hoe: — Fantatrareo fa, eo amin’ny hafa firenena, ireo heverina hoe filohany dia manjakazaka; ary ny lehibeny dia manampatra fahefana.

⁴³Tsy mba toy izany kosa eo aminareo; fa izay te ho lehibe eo aminareo dia ho mpiasanareo,

⁴⁴ary izay te ho voalohany eo aminareo dia ho mpanomponareo.

⁴⁵Satria tsy hotompoina no nahatongavan’ny Zanak’olona, fa hanompo ary hanolotra ny ainy ho fanavotana ny besinimaro[71]!

⁴⁶Dia tonga tao Jerikao ry i Jesoa sy ny mpiara-dia taminy. Ary fony niala ny tanàna i Jesoa sy ny mpianany mbamin’ny vahoaka be, dia efa nipetraka teo amoron-dalana i Bartimeo jamba mpangataka.

⁴⁷Reny fa i Jesoa avy any Nazareta izay, ka nanomboka niantsoantso mafy izy hoe: — Ry Jesoa Zanak’i Davida ô, mamindrà fo amiko!

⁴⁸Norahonan’ny olona maro izy hangina, fa vao mainka koa niantsoantso mafy hoe: — Ry Zanak’i Davida ô, mamindrà fo amiko!

⁴⁹Ary nijanona i Jesoa ka nilaza hoe: — Antsoy izy! Dia nantsoin’ny olona ilay jamba nataony hoe: — Mahereza, antsoiny ianao ka mitsangàna!

⁵⁰Natsipin’i Bartimeo ny lambany, ka niantsambotra nanatona an’i Jesoa izy.

⁵¹Dia niteny i Jesoa nanao taminy hoe: — Inona no tianao hataoko aminao? Dia hoy ilay jamba taminy: — Mpampianatra ô, ny hampahiratra ahy!

⁵²Ka hoy i Jesoa: — Mandehana, ny finoanao no nahasitrana anao[72]! Dia nahiratra niaraka tamin’izay ilay jamba, ka lasa nanaraka an’i Jesoa teny an-dalana.