Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara Marka 4 Bible Online

Marka 4 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

Marka 4

¹Dia nampianatra teo moron’ny farihin’i Galilea indray i Jesoa; ary vahoaka be no nitangorona teo akaikiny, ka voatery niondrana an-tsambokely Izy, dia nipetraka teo. Ary ny vahoaka rehetra kosa terỳ an-tanety amoron’ny farihy.

²Fanoharana no nampianaran’i Jesoa zavatra maro azy; ary nandritra ny fampianarany no nitenenany taminy hoe:

³— Henoy ange: indro niainga ity mpamafy hamafy voa.

⁴Nony namafy izy, ny voa sasany latsaka teny amoron-dalana, ka tonga ny voro-manidina nitsindroka azy rehetra.

⁵Ny voa sasany latsaka tamin’ny toerana be vato sady manify nofon-tany, ka vetivety dia nitsimoka satria tsy lalina ny tany nilentehany;

⁶saingy nony nipoaka ny andro, dia nalazon’ny hafanana ireo tsimoka ireo ka maina satria tsy namaka lalina.

⁷Ny voa sasany indray latsaka tany anaty tsilo; ary nitombo ny tsilo ka nangeja ny tsimoka, dia tsy namoa izy.

⁸Ny voa sasany kosa latsaka tamin’ny tany lonaka, dia naniry sy nitombo ary namoa: ny iray namokatra telopolo heny, ny iray enimpolo heny, ny iray zato heny.

⁹Dia nofaranan’i Jesoa hoe: — Izay manan-tsofina hihainoana, aoka hihaino!

¹⁰Rehefa nitokana lavitra ny vahoaka i Jesoa, dia nanontany Azy ny hevitry ny fanoharana ireo mpomba Azy mbamin’ny 12 lahy,

¹¹ka novaliany hoe: — Ianareo no efa nomena ny tsiambaratelo momba ny Fanjakàn’Andriamanitra; fa ho an’ireo any ivelany kosa dia manjary ankamantatra saro-pantarina ny zavatra rehetra,

¹²hany ka «hijery dia hijery izy fa tsy hahita ary hihaino dia hihaino fa tsy hahafantatra, afa-tsy raha miverina amin’Andriamanitra izy ka ho voavela heloka[25].»

¹³Dia hoy i Jesoa tamin’ireo mpomba Azy sy tamin’ny 12 lahy: — Tsy azonareo ve ilay fanoharana teo? Ka hataonareo ahoana no fahazo ny fanoharana hafa rehetra?

¹⁴Ny mpamafy dia mamafy ny tenin’Andriamanitra.

¹⁵Ao ny amafazana ny teny eo amoron-dalana: vao mahaheno izy, dia tonga i Satàna manaisotra ny teny voafafy tao aminy.

¹⁶Ao koa ny amafazana an-tany be vato: vao mahaheno ny teny izy, dia mandray azy an-kafaliana,

¹⁷saingy tsy alatsany lalina ao aminy fa vetivety foana no itanany azy; ka raha vao mitranga ny fahoriana na fanenjehana noho ny tenin’Andriamanitra, dia very finoana izy.

¹⁸Ao indray ny amafazana anaty tsilo: mahaheno ny teny izy,

¹⁹saingy ny fiahiana ny fiainana etoana sy ny fanodokan’ny harena ary ny fitsiriritana hafa rehetra, samy miditra ao aminy, ka mangeja ny teny tsy ho afa-mamoa.

²⁰Ao koa ny amafazana an-tany lonaka, dia ireo mahaheno ny teny sy mandray azy ka mamokatra: ny iray telopolo heny, ny iray enimpolo heny, ny iray zato heny.

²¹Hoy koa i Jesoa tamin’ireo mpomba Azy sy tamin’ny 12 lahy: — Inona moa no angalana ny jiro, ny hametrahana azy ao ambany vata famarana na ao ambany farafara ve sa ny hametrahana azy eo ambony fitoeran-jiro[26]?

²²Satria tsy misy takona izay tsy haseho, na miafina izay tsy haharihary.

²³Izay manan-tsofina hihainoana, aoka hihaino!

²⁴Ary hoy koa i Jesoa taminy: — Diniho izao teny renareo izao: izay famarana amaranareo ihany no hamaran’Andriamanitra ho anareo koa, ary hasiany fanampiny aza ny anareo[27].

²⁵Satria izay manana no homena; ary izay tsy manana kosa, na izay kely ananany aza dia halana aminy.

²⁶Hoy koa i Jesoa: — Ny Fanjakàn’Andriamanitra dia tahaka ny amin’ity olona namafy voa amin’ny tany;

²⁷fa na matory izy ny alina, na mahatsiaro izy ny antoandro, dia mitsimoka sy mitombo ny voa amin’ny fomba tsy fantany akory.

²⁸Fa mamokatra fotsiny amin’izao ny tany: tahony aloha, dia salohiny maitso, ary farany dia voany matoy eny amin’ny salohiny.

²⁹Ary raha vao azo jinjaina, dia jinjain’ilay olona fa tonga ny fotoana fijinjana[28].

³⁰Dia hoy koa i Jesoa hoe: — Inona no hampitahantsika ny Fanjakàn’Andriamanitra sa fanoharana inona no hoentintsika manazava azy?

³¹Tahaka ny voan-tsinapy, ka raha ilay afafy amin’ny tany iny, dia madinika indrindra izy amin’ny voa famafy rehetra etỳ ambonin’ny tany;

³²saingy rehefa voafafy, dia mitombo, ka tonga lehibe noho ny anana rehetra, sady misy rantsana vaventy ahafahan’ny voro-manidina manao akany honenana.

³³Dia fanoharana maro tahatahaka izany no nanambaràn’i Jesoa ny tenin’Andriamanitra tamin’ny olona, araka izay mety ho takatry ny sain’ny mpihaino.

³⁴Nampiasa fanoharana Izy raha niteny tamin’ny olona; fa rehefa nitokana kosa Izy sy ny mpianany, izay vao nohazavainy tamin’ireo mpianany ny zava-drehetra.

³⁵Ny harivan’iny andro iny ihany dia hoy i Jesoa tamin’ny mpianany: — Andeha isika hankerỳ ampita!

³⁶Ary rehefa avy nandefa ny vahoaka ny mpianatra, dia nitondra an’i Jesoa tamin’ilay sambokely efa nisy Azy rahateo. Nisy sambokely maro hafa koa tafaraka taminy.

³⁷Ary indro nisy tafio-drivotra mahery ka tafiditry ny alon-drano hatrany anaty sambokely, ary efa nila ho feno rano ny sambokely.

³⁸I Jesoa anefa natory teo amin’ny zoron-tsambo terỳ aoriana fa nisy ondana niondanany teo; ary nofohazin’ny mpianany Izy ka nilazany hoe: — Mpampianatra ô, tsy mampaninona Anao ve na ho faty aza isika?

³⁹Dia nifoha Izy ka niteny mafy ny rivotra ary nanao tamin’ny farihy hoe: — Mangîna! Mitonia! Dia nitsahatra ny rivotra ary nanjary tony dia tony ny andro.

⁴⁰Dia hoy i Jesoa tamin’ny mpianany: — Nahoana no saro-tahotra ianareo? Tsy mbola manam-pinoana angaha ianareo?

⁴¹Ary natahotra dia natahotra tokoa iretsy mpianany, ka nifampilaza hoe: — Fa iza àry io no manaiky Azy hatramin’ny rivotra sy ny farihy[29]?