Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara Lioka 1 Bible Online

Lioka 1 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

Lioka 1

¹Any ianao ry Teôfily[1] hajaina, Olona maro no efa nilofo nirakitra an-tsoratra ny tantaran’ireo zavatra notanterahin’Andriamanitra teto anivontsika.

²Ny nanovozan’ireo mpanoratra dia ny vavolombelona nahita maso hatrany am-boalohany sady niandraikitra ny fitoriana ny tenin’Andriamanitra ka nampita izany tamintsika.

³Izaho koa mba namotopototra ny zavatra rehetra hatrany am-piandohana, ka sitrako ny manoratra ireny ho anao rehefa nalahatro tsara.

⁴Enga anie izany hahalalanao fa azo antoka ny fampianarana noraisinao!

⁵Tamin’ny andron’i Herôda mpanjakan’i Jodea, dia nisy mpisorona natao hoe Zakarià, isan’ny antoko-mpisoron’i Abià[2]. Taranak’i Aharôna mpisorombe ny vadiny ary i Elizabeta no anarany.

⁶Olo-marina teo anatrehan’Andriamanitra izy mivady ary nanaraka ny didy amam-pitsipiky ny Tompo an-tsakany sy an-davany.

⁷Tsy nanan-janaka anefa izy roa satria momba i Elizabeta sady efa samy zokiolona izy mivady.

⁸Indray andro dia nanao fisoronana teo anatrehan’Andriamanitra tao an-tempoly i Zakarià, satria tonga ny anjaran’ny antokony.

⁹Naroso ny antsapaka araka ny fanaon’ny mpisorona ka izy no voatendry handoro ny ditin-kazo manitra ao amin’ny Toeramasin’ny Tompo[3].

¹⁰Nivavaka teo ivelany kosa ny vahoaka rehetra nandritra ny fotoana nandoroana ny ditin-kazo manitra.

¹¹Tamin’izay dia nisy anjelin’ny Tompo niseho tamin’i Zakarià sady nijoro teo ankavanan’ny alitara fandoroana ny ditin-kazo manitra[4].

¹²Taitra mafy ka raiki-tahotra i Zakarià nony nahita azy.

¹³Fa hoy ilay anjely taminy: — Aoka izay ny tahotra, ry Zakarià, fa efa nohenoin’Andriamanitra ny vavakao: Hiteraka zazalahy aminao i Elizabeta vadinao. I Jôhany no hataonao anarany.

¹⁴Ho faly sy ravo ianao ary ny besinimaro koa ho faly amin’ny hahaterahany!

¹⁵Eny, ho lehibe eo anatrehan’ny Tompo izy, ary hifady divay sy zava-pisotro hafa mahamamo[5], sady ho feno ny Fanahy Masina hatrany an-kibon-dreniny.

¹⁶Maro amin’ny Israelita no hampodîny amin’ny Tompo Andriamanitra[6].

¹⁷Hombàn’ny fanahy aman-kerin’i Elià mpaminany izy ka hialoha ny Tompo, mba hampifandray am-po ny ray aman-dreny sy zanaka sady hamerin-doha ny maditra ho olo-marina feno fahendrena[7], ary dia hanomana vahoaka vonona handray ny Tompo.

¹⁸Fa hoy i Zakarià tamin’ny anjely: — Fomba ahoana no hahazoako antoka an’izany? Izaho ity efa antitra ary ny vadiko efa zokiolona ihany koa.

¹⁹Dia novalian’ny anjely hoe: — Izaho no Gabriela[8], ilay mijoro eo anatrehan’Andriamanitra mba hanompo Azy; nirahiny aho hiteny aminao sy hanambara aminao izany hafatra mahafaly izany.

²⁰Noho ianao tsy nino ny teniko izay tsy maintsy ho tanteraka amin’ny fotoana voatendry dia ho moana ianao ka tsy afa-miteny mandra-pahatongan’izany.

²¹Niandry dia niandry an’i Zakarià ny vahoaka mpiangona ary gaga satria naharitra ela loatra tao amin’ny Toeramasina ity mpisorona.

²²Nony injay anefa niala tao izy, dia tsy afa-niteny tamin’ny olona; hany ka takatr’ireo mpiangona fa nisy fahitana niseho taminy tao amin’ny Toeramasina. Baiko tanana no nataon’i Zakarià tamin’ny olona ary dia nitohy ny naha moana azy.

²³Rehefa tapitra ny fotoana anjara fanompoany, dia lasa nandeha nody i Zakarià.

²⁴Nitoe-jaza i Elizabeta vadiny tatỳ aoriana kely ary tsy nisehoseho nandritra ny dimy volana. Hoy ny eritreriny hoe:

²⁵«Nataon’ny Tompo tamiko izao, fa ankehitriny dia sitrany tokoa ny hahafa-tondromaso ahy eo amin’ny tany ama-monina.»

²⁶Rehefa bevohòka enim-bolana i Elizabeta, dia nirahin’Andriamanitra ny anjely Gabriela[9] ho any amin’ny tanàna anankiray any Galilea atao hoe Nazareta,

²⁷hankao amin’ny tovovavy fofombadin’ny lehilahy atao hoe Jôsefa. Io Jôsefa io dia taranak’i Davida mpanjaka; ary i Maria no anaran’ilay tovovavy.

²⁸Niditra tao an-tranon’i Maria ilay anjely ka nanao taminy hoe: — Mifalia, ry nohasoavin’ny Tompo! Momba anao hatrany Izy!

²⁹Taitra tokoa i Maria noho izany teny izany, ka nieritreritra izay mety ho hevitr’ilay fiarahabana.

³⁰Ary hoy ny anjely taminy: — Aoka izay ny tahotra, ry Maria, fa efa nahazo tombon-tsoa tamin’Andriamanitra ianao!

³¹Hitoe-jaza ianao, ho tera-dahy, ary i Jesoa no hataonao anarany.

³²Ho lehibe Izy sady hantsoina hoe Zanaky ny Avo indrindra. Ny Tompo Andriamanitra hahatonga Azy ho mpanjaka handimby an’i Davida razambeny;

³³dia hanjaka mandrakizay amin’ny vahoaka Israely Izy ary tsy hanam-pahataperana ny Fanjakàny[10].

³⁴Fa hoy i Maria tamin’ny anjely: — Hanao ahoana àry no hahatanterahan’izany, fa izaho manko virijiny?

³⁵Dia novalian’ny anjely hoe: — Ho tonga eo aminao ny Fanahy Masina, ka ny herin’ny Avo indrindra hanarona anao. Noho izany ilay Masina haterakao dia hantsoina hoe Zanak’Andriamanitra.

³⁶Ary indro i Elizabeta havanao efa mitoe-jaza koa, na iny izy antitra iny aza, ary efa bevohòka enim-bolana izao ilay natao hoe momba.

³⁷Fa tsy misy zavatra tsy ho vitan’Andriamanitra[11]!

³⁸Tamin’izay dia hoy i Maria: — Intỳ aho mpanompovavin’ny Tompo, aoka anie ho tonga amiko araka ny teninao! Dia nandao azy ilay anjely.

³⁹Niainga i Maria tamin’izany andro izany, ka nandeha faingana ho any amin’ny tanàna anankiray anatin’ny faritra be havoana any Joda,

⁴⁰ary namantana tao an-tranon’i Zakarià ka niarahaba an’i Elizabeta.

⁴¹Vantany vao henon’i Elizabeta niarahaba azy i Maria, dia injao nibita-karavoana ilay zaza tao an-kibon’i Elizabeta; ary feno ny Fanahy Masina i Elizabeta

⁴²ka nanandra-peo niantso mafy hoe: — Nombàn’Andriamanitra fitahiana amin’ny samy vehivavy ianao, ary nombàny fitahiana koa Ilay haterakao!

⁴³Zinona moa aho no mba vangian’ny renin’ny Tompoko?

⁴⁴Fa indro vantany vao henoko niarahaba ahy ianao, dia nibitaky ny haravoana tokoa ny zaza tao an-kiboko.

⁴⁵Ary sambatra ianao nino fa ho tanteraka izay nampilazain’ny Tompo taminao!

⁴⁶Ary hoy i Maria[12]: — Mankalaza ny Tompo ny fanahiko,

⁴⁷ary ny aiko miravo amin’Andriamanitra Mpamonjy ahy,

⁴⁸noho Izy nitsinjo ahy mpanompovaviny tsinontsinona[13]! Eny, hatramin’izao dia hambaran’ny taranaka rehetra hoe sambatra aho,

⁴⁹fa zava-dehibe no nataon’ilay Mahery tamiko. Masina ny anarany!

⁵⁰Ary hamindra fo hatramin’ny taranaka mifandimby ireo manaja Azy.

⁵¹Nanatanterahany asa lehibe ny sandriny mahery; ka ny mpihevi-tena ho ambony nataony mihahaka.

⁵²Ny mpanjakazaka naongany hiala tamin’ny sezafiandrianany; ny tsinontsinona kosa nasandrany[14].

⁵³Ny noana novokisany zava-tsoa; ny mpanankarena kosa nalefany nody maina.

⁵⁴Niahy ny vahoaka Israely mpanompony Andriamanitra, satria nahatsiaro ny teniny tamin’ny razantsika; dia ny hamindra fo mandrakizay amin’i Abrahama sy ny taranany.

⁵⁵

⁵⁶Nitoetra tokony ho telo volana tao amin-dry Elizabeta i Maria vao lasa nody.

⁵⁷Tonga ny fotoana hahaveloman’i Elizabeta ka tera-dahy izy.

⁵⁸Ny mpiara-monina sy ny lafin-kavana dia samy nahare fa nanehoan’ny Tompo hatsaram-po lehibe i Elizabeta ka niara-paly taminy.

⁵⁹Nony afaka herinandro, dia tonga indray izy rehetra hamora ny zaza[15], ary ny anaran-drainy hoe Zakarià no saika hiantsoany azy.

⁶⁰Fa niteny ny reniny nanao hoe: — Tsy izany, fa hatao hoe Jôhany izy!

⁶¹Dia hoy ireo taminy: — Kanefa ao amin’ny fianakavianao dia tsy misy mihitsy manana anarana hoe Jôhany!

⁶²Nanaovan-dry zareo baiko tanana ny rain’ity zaza hahalalàna izay anarana tiany homena azy.

⁶³Ary nitaky fitaovana hanoratana i Zakarià ka nanoratra hoe: «I Jôhany no anarany.» Nahagaga azy rehetra izany.

⁶⁴Teo no ho eo ihany dia nahay niteny indray i Zakarià, ary nanezaka nidera an’Andriamanitra.

⁶⁵Raiki-tahotra avokoa ny mpiara-monina ka niely eran’ny faritra be havoana any Jodea ny resaka momba izany zava-nitranga rehetra izany.

⁶⁶Lasa eritreritra daholo ireo nandre ka velom-panontaniana hoe: — Hanao ahoana re io zaza io? Ary nomba azy tokoa ny herin’ny Tompo.

⁶⁷Feno ny Fanahy Masina i Zakarià, rain’ny zazakely, ka nilaza faminaniana toy izao:

⁶⁸— Hisaorana anie ny Tompo, Andriamanitr’i Israely, noho Izy namangy sy nanavotra ny vahoakany!

⁶⁹Mpamonjy mahery ho antsika no najorony avy amin’ny taranak’i Davida mpanompony,

⁷⁰araka ny efa nambarany hatramin’ny fahagola tamin’ny alalan’ireo mpaminany masina:

⁷¹dia Mpamonjy hanafaka antsika amin’ny fahavalontsika sy amin’ny tanan’ireo mpankahala rehetra.

⁷²Namindra fo tamin’ny razantsika Andriamanitra sady nahatsiaro ilay fanekempihavanana masina

⁷³mbamin’ilay fianianana izay nataony tamin’i Abrahama razantsika[16]:

⁷⁴dia ny hanala antsika amin’ny tanan’ny fahavalontsika, ary ny hamela antsika hanompo Azy tsy amin-tahotra,

⁷⁵fa amin-toetra masina sy marina eo anatrehany mandritra ny andro rehetra iainantsika.

⁷⁶Ary ianao kosa, anaka, dia hatao hoe mpaminanin’ny Avo indrindra, fa hialoha ny Tompo ianao mba hamboatra ny lalany[17];

⁷⁷ny vahoakany hampahalalainao ny famonjena, ka hahafantatra fa voavela ny helony.

⁷⁸Mangoraka sy mamindra fo ilay Andriamanitsika, koa masoandro miposaka avy any ambony no hamangy antsika

⁷⁹mba hanazava an’ireo mihitsoka amin’ny maizina sy amin’ny aloky ny fahafatesana, ary mba hitarika ny diantsika hizotra mankany amin’ny fiadanana[18].

⁸⁰Nitombo sy nihanahery ilay zaza, ary nitoetra tany an-taniefitra mandra-pisehony tamin’ny vahoaka Israely.