Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara Lioka 13 Bible Online

Lioka 13 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

Lioka 13

¹Tamin’izay dia nisy olona tonga nitantara tamin’i Jesoa momba ireo Galileanina izay nanolotra sorona ho an’Andriamanitra iny indrindra no novonoin’i Pilato.

²Ka hoy i Jesoa taminy: — Heverinareo ve fa ireo Galileanina ireo, matoa nozoin-doza toy izany, dia mpanota mihoatra noho ny Galileanina rehetra?

³Tsia, hoy Aho aminareo, fa raha tsy ialanareo ny toe-dratsinareo, dia ho ringana tahaka azy koa ianareo rehetra.

⁴Ary ny olona 18 maty nianjeran’ny tilikambon’i Silôà, heverinareo ve fa diso mihoatra noho ny mponina hafa rehetra ao Jerosalema?

⁵Tsia, hoy Aho aminareo, fa raha tsy ialanareo ny toe-ratsinareo, dia ho ringana tahaka azy koa ianareo rehetra.

⁶Dia nanao ity fanoharana ity i Jesoa: — Nisy aviavy naniry tao amin’ny tanimboalobok’ity lehilahy anankiray. Tonga izy indray mandeha nitady voa tamin’ilay hazo fa tsy nahita.

⁷Ka hoy izy tamin’ny mpikarakara ny tanimboaloboka: «Etsy ange! efa telo taona misesy izao no tonga nitady voa tamin’ity aviavy ity aho nefa tsy mahita. Kapao io, fa nahoana no mibahan-toerana foana eo?»

⁸Dia niteny ilay mpiasa nanao taminy hoe: «Avelao ihany re izy, tompoko, amin’ity taona ity, fa hohadiko ny manodidina azy ary hasiako zezika;

⁹angamba hamoa ihany izy amin’ny taona ho avy, fa hampikapainao raha tsy izany.»

¹⁰Nampianatra tao amin’izay sinagôga izay i Jesoa indray sabata.

¹¹Nisy vehivavy anankiray teo, azon’ny fanahy ratsy mahafarofy nandritra ny 18 taona ka nanjoko tsy nahatraka mihitsy[118].

¹²Niantso azy i Jesoa nony nahita azy, ka nanao taminy hoe: — Ramatoa, afaka amin’ny rofinao ianao!

¹³Dia nametrahan’i Jesoa tanana ravehivavy ary nitraka niaraka tamin’izay ka nanome voninahitra an’Andriamanitra.

¹⁴Tezitra ny lehiben’ny sinagôga satria andro sabata no nanaovan’i Jesoa fanasitranana. Nandray fitenenana ny lehiben’ny sinagôga ary nilaza tamin’ny vahoaka hoe: — Andro enina no tokony hiasana[119]; ka mandritra ireo andro ireo ianareo no tongava hositranina, fa tsy amin’ny andro sabata!

¹⁵Fa hoy ny navalin’ny Tompo azy: — Mpihatsaravelatsihy raha ianareo! Amin’ny andro sabata, moa tsy samy mamaha ny ombiny na ny borikiny hiala amin’ny fihinanam-bilona avy ianareo ka mitondra azy hisotro rano?

¹⁶Koa ity vehivavy taranak’i Abrahama ity, 18 taona ngarangidina no voafatotr’i Satàna, moa tsy tokony ho amin’ny andro sabata indrindra ve no hamahàna fatorana azy?

¹⁷Nangaihay izay rehetra mpanohitra an’i Jesoa noho izany valin-teniny izany, fa ny vahoaka manontolo kosa niravoravo noho ny zavatra malaza rehetra nataony.

¹⁸Tamin’izay dia hoy i Jesoa hoe: — Tahaka ny inona ny Fanjakàn’Andriamanitra? Inona no hanoharako azy?

¹⁹Tahaka ny voan-tsinapy nalain’ity lehilahy anankiray ary namboleny tao an-jaridaina; naniry ilay voan-tsinapy ka tonga hazo, ary nanaovan’ny voro-manidina akany tao amin’ny rantsany.

²⁰Dia hoy indray i Jesoa hoe: — Inona koa no hanoharako ny Fanjakàn’Andriamanitra?

²¹Tahaka ny leviora nalain’ity vehivavy anankiray ary nafangarony tamin’ny koba eran’ny kovetabe mandra-pibohaky ny koba manontolo.

²²Nitety tanàn-dehibe sy tanàna kely i Jesoa nampianatra sady nandroso nankany Jerosalema.

²³Dia nisy olona anankiray nanontany Azy hoe: — Moa vitsy ve, ry Tompo, ny olona ho voavonjy? Ary hoy i Jesoa tamin’ny vahoaka:

²⁴— Ataovy mihitsy izay hahatafiditra eo amin’ny varavarana èty: fa maro, hoy Aho aminareo, no hitady hiditra nefa tsy ho afaka!

²⁵Rehefa nitsangana nanidy varavarana ny tompon-trano no ianareo mbola any alatrano, dia handondòm-baravarana ianareo hanao hoe: «Mba vohay izahay, tompoko ô!» Fa hovaliany hoe: «Tsy fantatro izay fiavianareo.»

²⁶Amin’izay ianareo, dia hanao hoe: «Olona niara-nihinana sy nisotro taminao izahay, ary nampianatra teny an-dalamben’ny tanànanay ianao!»

²⁷Fa mbola hovaliany hoe: «Tsy fantatro mihitsy izay fiavianareo; mialà amiko, ry mpanao ratsy isany[120]!»

²⁸Any tokoa ianareo no hitomany sy hikitro-nify, rehefa hitanareo ao amin’ny Fanjakàn’Andriamanitra ry i Abrahama sy i Itsehàka ary i Jakôba mbamin’ny mpaminany rehetra; fa ianareo kosa voaroaka any ivelany.

²⁹Ho tonga ny avy any atsinanana sy andrefana, ary ny avy any avaratra sy atsimo ka hipetraka hiara-misakafo ao amin’ny Fanjakàn’Andriamanitra;

³⁰ary indro misy farany ho voalohany ary misy voalohany ho farany.

³¹Tamin’izay fotoana izay, dia nisy Farisianina sasany nankeo amin’i Jesoa ka nanao taminy hoe: — Mialà teto ianao ka mandehana any an-kafa, satria fofoin’i Herôda ny ainao.

³²Fa novalian’i Jesoa hoe: — Ndeha ilazao ilay fosalahy iny hoe: «Indro Aho mandroaka demony sy manasitrana anio sy rahampitso; ary rahafakampitso dia hefaiko ny asako.»

³³Kanefa tsy maintsy manohy ny diako ihany Aho anio sy rahampitso ary rahafakampitso, satria tsy mety raha mpaminany ka vonoina ivelan’i Jerosalema!

³⁴«Ry Jerosalema, ry Jerosalema, ianao izay mpamono ny mpaminany sy mpitora-bato ireo irahin’Andriamanitra aminao. Efa impiry moa Aho no nikasa hanangona ny mponina eto aminao tahaka ny reniakoho manomba ny zanany eo ambany elany, kanefa tsy nety ianareo!

³⁵Indro ny tempolinareo fa havela eo ho anareo. Ary lazaiko aminareo fa tsy ho hitanareo intsony Aho mandra-panaonareo hoe: ‹Hombàm-pitahiana amin’ny anaran’ny Tompo anie Ilay avy[121]›!»