Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara Lioka 15 Bible Online

Lioka 15 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

Lioka 15

¹Fatra-panatona an’i Jesoa avokoa ny mpamory hetra sy ny mpanota mba hihaino Azy.

²Hany ka nimonomonona ny Farisianina sy ny mpahay lalàna nanao hoe: — Rangahy io ny mpanota no ifandraisany sy iarahany misakafo[124]!

³Koa ho azy Farisianina sy mpahay lalàna no nanaovan’i Jesoa ity fanoharana ity:

⁴— Lehilahy iza moa, araka ny hevitrareo, no manana ondry zato nahaverezana anankiray, ka tsy hamela eny an-kijàna ny 99 ary hiezaka hitady ilay tokana very mandra-pahitany azy?

⁵Ary rehefa hitany, dia entiny eo an-tsoroka an-kafaliana.

⁶Dia lasa izy mody any an-trano ary vorîny ireo sakaiza sy mpiara-monina ka ilazany hoe: «Miaraha mifaly amiko fa ilay ondriko very dia hitako indray!»

⁷Toy izany koa, hoy Aho aminareo, hisy hafaliana any an-danitra amin’ny mpanota anankiray monja miala amin’ny toe-dratsiny fa tsy amin’ny olo-marina 99 tsy mila fialana amin’ny toe-dratsy.

⁸— Sa vehivavy iza moa no manana vola firavaka folo nahaverezana anankiray, ka tsy hampirehitra jiro sy hamafa trano ary hikaroka tsara mandra-pahitany azy?

⁹Ary rehefa hitany, dia vorîny ireo sakaiza sy mpiara-monina ka ilazany hoe: «Miaraha mifaly amiko fa ilay vola firavako very dia hitako indray!»

¹⁰Toy izany koa, hoy Aho aminareo, hisy hafaliana ho an’ny anjelin’Andriamanitra amin’ny mpanota anankiray monja miala amin’ny toetra ratsiny.

¹¹Dia hoy indray i Jesoa: — Nanan-janaka mirahalahy ity lehilahy anankiray.

¹²Ary hoy ilay zandriny tamin-drainy: «Omeo ahy, ry dada, ny anjara fananana tandrify ahy.» Dia nozarainy tamin’izy mirahalahy ny fananany.

¹³Nony afaka andro vitsivitsy, dia nivarotra ny anjarany manontolo ilay zandriny, ary lasa nitondra ny vola azony nankany an-tany lavitra ka nandanilany foana ny fananany tamin’ny filibàna.

¹⁴Rehefa tapitra avokoa izay teo am-pelatanany, dia nisy mosary mafy tamin’izany tany izany, ary tsy nanan-koraisina intsony ny anao.

¹⁵Lasa izy niasa tamin’ny tompon-tany anankiray ka nalefan’ilay niasany hiandry kisoa[125] tany an-tsahany.

¹⁶Satrin’ity zatovo hameno kibo amin’ny voan-javatra fihinan’ny kisoa, saingy tsy nisy nanome azy.

¹⁷Izay vao nody ny sainy ka hoy izy anakampo: «Ireo mpikaraman’i dada rehetra any izao manan-tsakafo be dia be daholo, fa izaho kosa ity maty mosary atỳ!

¹⁸Ndeha hody any amin’i dada aho ka hilaza aminy hoe: Dada ô, nanota tamin’Andriamanitra sy taminao aho,

¹⁹ka tsy mendrika intsony ny hatao hoe zanakao; fa mba ataovy toy ny anankiray amin’ny mpikaramanao aho!»

²⁰Dia lasa tokoa izy nody any amin-drainy. Raha mbola lavitra ny trano ilay zatovo, dia tazan-drainy. Onena azy tokoa irainy ka nihazakazaka nitsena, ary namihina ny vozony sy nanoroka azy.

²¹Dia hoy ity zanany taminy: «Dada ô, nanota tamin’Andriamanitra sy taminao aho, ka tsy mendrika intsony ny hatao hoe zanakao!»

²²Fa hoy kosa irainy tamin’ireo mpiasa: «Ento atỳ faingana ny akanjo tsara indrindra ka ampiakanjoy azy; asio peratra ny rantsan-tanany ary asio kapa ny tongony.

²³Alaovy ilay zanak’omby mifahy ka vonoy; ary aoka isika hanao fihinanam-be,

²⁴satria ity zanako ity: efa maty no velona indray, ary efa very no hita indray!» Dia nanomboka ny fihinanam-be aman-korana izy rehetra.

²⁵Sendra tany an-tsaha ilay zanany lahimatoa tamin’izay. Nony efa nody izy ka nanakaiky ny trano, dia nandre feon-java-maneno sy olona mandihy.

²⁶Nantsoiny ny mpiasa anankiray ka nanontaniany ny anton’izany.

²⁷Dia novalian’ilay mpiasa hoe: «Tonga ao ny rahalahinao ka nasain-drainao novonoina ilay zanak’omby nafahy satria tafaverina soa aman-tsara eto aminy ny zanany lahy!»

²⁸Tezitra mafy ny lahimatoa sady tsy nety niditra an-trano. Ka ny rainy mihitsy no lasa tany alatrano hiangavy azy handroso.

²⁹Fa hoy izy tamin-drainy: «Jereo ange! Taona firifiry moa izay no nanompoako anao ary tsy mbola nandika ny didinao na oviana na oviana aho; kanefa dia nofy izany hoe mba nomenao zanak’osy iray hiarahako mihinana sy mifaly amin’ny sakaizako.

³⁰Fa nony tonga kosa io zanakao io, izay nahafongana ny fanananao tamin’ny vehivavy mpivarotena, dia amonoanao ny zanak’omby nafahy.»

³¹Ary hoy ny rainy taminy: «Ianao anie, anaka, dia eto amiko mandrakariva ary anao avokoa izay rehetra ahy.

³²Fa tsy maintsy atao ny fihinanam-be aman-korana, satria io rahalahinao io: efa maty no velona indray, ary efa very no hita indray.»