Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara Lioka 7 Bible Online

Lioka 7 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

Lioka 7

¹Rehefa avy nampandre ny vahoaka izany teniny rehetra izany i Jesoa, dia niverina tany Kafarnahòma.

²Nisy kosa kapitenin-tafika nanana mpiasa narary efa ho faty, mpiasa sarobidy aminy tokoa.

³Vao nahaheno ny amin’i Jesoa ilay kapiteny, dia naniraka loholona jiosy hankany aminy hangataka Azy ho avy hanasitrana ilay mpiasa.

⁴Rehefa tonga teo amin’i Jesoa ireto iraka, dia niangavy Azy mafy hoe: — Mendrika hanaovana izany io kapiteny io fa tia ny firenentsika,

⁵ary izy mihitsy aza no nanorina ny sinagôgantsika.

⁶Dia niara-nandeha tamin’ireo loholona i Jesoa. Ary rehefa mby akaikin’ny trano Izy, dia nanirahan’ilay kapiteny olona mahatoky indray hilaza aminy hoe: — Aza misahirana toy izao re, Tompoko, fa tsy mendrika handrosoanao an-trano aho;

⁷ary izany no anton’ny tsy nisehoako vatana taminao; fa teny fotsiny re atao, dia ho sitrana anie ny mpiasako.

⁸Izaho manko, na ambany fahefàn’olona aza, mba mifehy miaramila ihany: ka raha misy ataoko hoe «Mandehana», dia mandeha izy; na misy antsoiko hoe «Avia», dia avy izy; ary raha ny mpiasako no ilazako hoe «Ataovy izao», dia manao izy.

⁹Gaga tamin’ilay kapiteny i Jesoa raha nandre izany, ary dia nitodika tamin’ny vahoaka nanaraka Azy ka nanao hoe: — Lazaiko aminareo fa tsy mbola nahita finoana toy izany Aho, na dia tamin’i Israely aza!

¹⁰Nony tafaverina tany an-tranon’ilay kapiteny ireto iraka, dia nahita ilay mpiasa salama soa aman-tsara.

¹¹Taorian’izany[65] i Jesoa dia nankany amin’ny tanàna atao hoe Naîna ary notronin’ireo mpianany sy vahoaka maro.

¹²Rehefa tonga teo akaikin’ny vavahadin’ny tanàna Izy, dia tojo olona handevina fatin-jazalahy anankiray; ramatoa reniny tsy nanana afa-tsy iny sady efa mpitondratena, koa olona marobe avy ao an-tanàna no niaraka taminy.

¹³Vao nahita an-dravehivavy ny Tompo, dia onena azy ka nanao taminy hoe: — Aoka izay ny ranomasonao, ramatoa!

¹⁴Dia nanatona Izy ary nanendry ny tranovorona, ka nijanona ny mpilanja. Ary hoy i Jesoa hoe: — Ry zatovo, Izaho mandidy anao, mifohaza!

¹⁵Dia indro ny maty fa niarina sy nanomboka niteny ary natolotr’i Jesoa an-dreniny.

¹⁶Raiki-tahotra ny olona rehetra sady nanome voninahitra an’Andriamanitra hoe: — Mpaminany lehibe no efa najoron’Andriamanitra eto anivontsika! Ary koa hoe: — Efa namangy ny vahoakany Andriamanitra!

¹⁷Dia niely eran’i Jodea[66] manontolo mbamin’ny faritany manodidina rehetra ny lazan’i Jesoa.

¹⁸Ary i Jôhany Mpanao batisa nilazan’ny mpianany izany rehetra izany, ka niantso roa lahy tamin’ireo mpianany

¹⁹sy naniraka azy hankany amin’ny Tompo hanontany hoe: «Ianao ve no Ilay ho avy[67] sa olon-kafa no mbola tokony handrasanay?»

²⁰Nony tonga tany amin’i Jesoa izy roa lahy, dia nanao hoe: — I Jôhany Mpanao batisa no naniraka anay hankatỳ aminao hanontany hoe: «Ianao ve no Ilay ho avy sa olon-kafa no mbola tokony handrasanay?»

²¹Tamin’izany indrindra i Jesoa dia nanasitrana olona maro tamin’ny aretina sy ny rofy ary ny fanahy ratsy, sady nampahiratra ny jamba maro.

²²Ka hoy Izy namaly ireto iraka hoe: — Ndeha ambarao amin’i Jôhany ny zavatra hitanareo sy renareo: mahiratra ny jamba, mandeha tsara ny mandringa, madio ny marary hoditra, mandre ny marenina, atsangana ho velona ny maty, itoriana ny Vaovao Mahafaly ny mahantra[68].

²³Koa sambatra izay tsy voasakana hino Ahy[69]!

²⁴Nony lasa ireto iraka, dia niteny momba an’i Jôhany tamin’ny vahoaka i Jesoa nanao hoe: — Hizaha inona no nalehanareo tany an-taniefitra? Bararata hetsiketsehin-drivotra ve? Tsia!

²⁵Fa hizaha inona àry no nalehanareo tany? Olona marevaka fitafiana ve? Izay marevaka fitafiana sy manaram-po amin’ny fiainana, dia any amin’ny lapan’ny mpanjaka!

²⁶Koa hizaha inona àry no nalehanareo tany? Mpaminany ve? Izany tokoa, hoy Aho aminareo, ary mihoatra noho ny mpaminany aza.

²⁷Fa i Jôhany no ilay voalazan’ny Soratra Masina hoe: Indro alefako hialoha Anao ny irako, hoy Andriamanitra, mba hanomana ny lalan-kombànao[70]!»

²⁸Tsy misy lehibe noho i Jôhany amin’ny tera-behivavy; nefa lazaiko aminareo fa izay kely indrindra ao amin’ny Fanjakàn’Andriamanitra dia lehibe noho izy.

²⁹Ary ny vahoaka rehetra izay nandre an’i Jôhany, mbamin’ny mpamory hetra aza, dia nanaiky an’Andriamanitra ho marina ka niroso hataon’i Jôhany batisa.

³⁰Ny Farisianina sy ny mpahay lalàna kosa nitsipaka ny fikasan’Andriamanitra ka nandà tsy hataon’i Jôhany batisa.

³¹Dia hoy indray i Jesoa: — Iza no hanoharako ny olona ankehitriny? Zovy no mety hampitahana azy?

³²Tahaka ny ankizy mipetra-potsiny eny an-kianja ka omen’ny namany tsiny hoe: «Ianareo itsofanay sodina, tsy mandihy; ianareo anaovanay hira fisaonana, tsy mitomany!»

³³Fa tonga i Jôhany Mpanao batisa, tsy mofo haniny tsy divay sotroiny, nefa lazainareo hoe: «Ondranondranana!»

³⁴Tonga indray ny Zanak’olona mihinana sy misotro, nefa lazainareo hoe: «Olona tendan-kanina sy mpiboboka divay, sakaizan’ny mpamory hetra sy ny mpanota!»

³⁵Andriamanitra kosa, araka ny fahendreny, dia eken’ireo zanany rehetra ho marina!

³⁶Nisy Farisianina nanasa an’i Jesoa hiara-misakafo aminy, koa nandroso tao aminy Izy ary naka toerana.

³⁷Nisy kosa vehivavy anankiray malaza ho mpanota tao an-tanàna. Vao nahalala ravehivavy fa hoe misakafo ao amin’ilay Farisianina i Jesoa, dia naka ilomanitra eran’ny tavoahangy alabasitra;

³⁸ka indro izy nankeo ivohon’i Jesoa ary nitomany dia nitomany teo an-tongony[71]. Kotsan’ny ranomaso ny tongotr’i Jesoa ka nofaohin-dravehivavy tamin’ny volon-dohany, norokorohany tamim-pitiavana ary nohosorany an’ilay ilomanitra.

³⁹Raha nahita izany ilay Farisianina nampiantrano an’i Jesoa, dia nanao anakampo hoe: «Raha mpaminany tokoa ity, dia ho nahafantatra izay tena toetran’io vehivavy mikasikasika Azy io fa hoe mpanota.»

⁴⁰Ary i Jesoa niteny taminy hoe: — Simôna ô, misy zavatra tiako holazaina aminao! Dia hoy i Simôna hoe: — Lazao àry hoe, ry Mpampianatra!

⁴¹Ka hoy i Jesoa taminy: — Nisy, hono, olona roa nitrosa vola tamin’izay mpampisambo-bola izay; ny iray nitrosa denàry dimanjato, ny iray denàry dimampolo.

⁴²Samy tsy nanan-kandoavana anefa izy roa lahy ka dia nafoin’ny mpampisambotra ny trosa rehetra rehetra. Iza amin’izy roa lahy, hoy ianao, no ho tia azy kokoa?

⁴³Dia novalian’i Simôna hoe: — Ataoko fa ilay namoizany be. Ka hoy i Jesoa taminy: — Marina ny hevitrao!

⁴⁴Dia nitodika nijery an-dravehivavy Izy sady nanao tamin’i Simôna hoe: — Hitanao ve ity vehivavy ity? Niditra ny tranonao Aho: ianao tsy nanome rano Ahy hanasako tongotra[72]; izy kosa ny ranomasony no nanondrahany ny tongotro ary ny volon-dohany no namaohany azy.

⁴⁵Ianao tsy nanoroka Ahy; izy kosa, hatrizay nidirany, tsy nitsahatra nanorokoroka ny tongotro.

⁴⁶Ianao tsy nanosotra diloilo ny lohako[73]; izy kosa nanosotra ilomanitra ny tongotro.

⁴⁷Koa izao no teniko aminao: Voavela ny heloka be nataony, noho izy be fitiavana; fa izay amelana kely no kely fitiavana.

⁴⁸Hoy kosa i Jesoa tamin-dravehivavy: — Voavela ny helokao!

⁴⁹Ireo niara-nisakafo tamin’i Jesoa dia nanao anakampo hoe: «Iza moa ity no mamela heloka?»

⁵⁰Fa hoy indray i Jesoa tamin-dravehivavy: — Ny finoanao no nahavonjy anao! Ndeha àry ka veloma finaritra!