Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara Lioka 8 Bible Online

Lioka 8 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

Lioka 8

¹Taorian’izany, lasa nitety tanàn-dehibe sy tanàna kely i Jesoa nitoriteny sy nanambara ny Vaovao Mahafaly momba ny Fanjakàn’Andriamanitra. Niaraka tamin’i Jesoa ny 12 lahy

²ary koa ireo vehivavy sasany izay nositraniny tamin’ny fanahy maloto sy ny aretina: dia i Maria, antsoina hoe Magdalèna, izay nialana demony fito,

³sy i Jôhanina, vadin’i Kozà mpitandrim-pananan’i Herôda, ary i Sozanina sy ny maro hafa koa. Ireo vehivavy ireo dia samy nanampy an’i Jesoa sy ny mpianany tamin’ny fananany.

⁴Nirohotra avy any amin’ny tanàna samihafa ny olona hanatona an’i Jesoa, hany ka vahoaka betsaka no tafangona teo aminy. Dia niteny Izy nanao izao fanoharana izao:

⁵— Niainga ity mpamafy hamafy voa. Nony namafy izy, ny voa sasany dia latsaka teny amoron-dalana ka voahosin’ny mpandalo ary lanin’ny voro-manidina;

⁶ny voa sasany kosa latsaka teny ambony vatolampy, ka vao naniry dia nalazo satria tsy ampy hamandoana;

⁷ny voa sasany indray latsaka tany anaty tsilo, ka niara-naniry tamin’ny tsilo dia voageja;

⁸ary ny voa sasany latsaka tamin’ny tany tsara, ka naniry ary namoa zato heny. Avy nilaza izany i Jesoa, dia niantso hoe: — Izay manan-tsofina hihainoana, aoka hihaino!

⁹Nanontanian’ny mpianany ny dikan’ilay fanoharana i Jesoa,

¹⁰ka namaly hoe: — Ianareo no natao hahalala ny tsiambaratelo momba ny Fanjakàn’Andriamanitra; fa ho an’ny hafa kosa dia ankamantatra saro-pantarina no itenenana izany, hany ka «hijery izy fa tsy hahita ary hihaino fa tsy hahafantatra[74].»

¹¹— Koa izao àry no dikan’ilay fanoharana teo. Ny voa dia ny tenin’Andriamanitra.

¹²Ireny teo amoron-dalana dia izay mahaheno ihany; kanjo avy ny devoly, ka manaisotra ny teny tao am-pony sao mino izy ka ho voavonjy.

¹³Ireny teo ambony vatolampy kosa dia izay mahaheno sady mandray ny teny an-kafaliana nefa tsy mandatsaka lalina izany ao aminy; mba mino vetivety ihany izy, kanjo mihemotra amin’ny fotoana fitsapana.

¹⁴Ny latsaka teo amin’ny tsilo indray dia izay mahaheno ihany koa; kanjo eny an-dalam-pivahiniana, voagejan’ny ahiahy sy ny harena ary ny fahafinaretan’ny fiainana mandalo ka tsy mahavanom-boa.

¹⁵Ny latsaka tamin’ny tany tsara kosa dia izay mahaheno ny teny amin’ny fo tsara sy lavorary, ka mitana azy, ary mamokatra amin’ny faharetana.

¹⁶— Tsy misy mampirehitra jiro, ka manarona azy amin’ny siny na manitrika azy ao ambany farafara; fa eo ambony fitoeran-jiro no apetrany, hany ka izay miditra ao an-trano dia mahita ny hazavana[75].

¹⁷Tsy misy takona izay tsy haseho na miafina izay tsy ho fantatra sy haharihary.

¹⁸Koa tandremo àry ny fomba fihainoanareo; satria izay manana no homena; ary izay tsy manana kosa, na izay kely heveriny ho ananany aza dia halàna aminy.

¹⁹Tonga hamangy an’i Jesoa ny reniny sy ny rahalahiny, nefa tsy afa-nanatona Azy noho ny hamaroan’ny olona;

²⁰dia nilazana i Jesoa hoe: — Ao alatrano ao ny reninao sy ny rahalahinao te hihaona kely aminao!

²¹Fa hoy i Jesoa tamin’izay rehetra teo: — Ny reniko sy ny rahalahiko dia izay mihaino ny tenin’Andriamanitra no sady manatanteraka azy.

²²Indray andro, niondrana an-tsambokely i Jesoa mbamin’ny mpianany, ka hoy Izy tamin’ireo: — Andeha isika hankeny ampitan’ny farihy[76]! Dia niainga Izy mianakavy.

²³Teny am-pandehanana, dia azon’ny torimaso i Jesoa. Ary nisy tafio-drivotra niantonta teo amin’ny farihy ka nila ho feno rano ny sambokely ary efa am-bava loza izy ireo.

²⁴Dia nohatonin’ny mpianany i Jesoa ary nofohaziny sady nataony hoe: — Mpampianatra ô, Mpampianatra ô, ho faty isika!

²⁵Dia nifoha Izy ka niteny mafy ny rivotra sy ny onjan-drano; dia nitsahatra ireo ary nanjary tony tsara ny andro. Dia hoy i Jesoa tamin’ny mpianany: — Fa aiza ny finoanareo[77]? Izy ireo koa raiki-tahotra sy gaga sady nifampilaza hoe: — Iza moa ity? Fa baikoiny hatramin’ny rivotra sy ny rano, dia manaiky Azy!

²⁶Dia nitody teny amin’ny faritanin’i Gergesà[78] tandrifin’i Galilea ry i Jesoa sy ny mpianany.

²⁷Vao niala tao an-tsambokely hankeo an-tanety i Jesoa, dia nisy lehilahy anankiray avy ao an-tanàna nitsena Azy. Azon’ny demony ralehilahy ka hatry ny ela no manary lamba, sady tsy mahapetraka an-trano fa nonina teny amin’ny fasana.

²⁸Vao nahatazana an’i Jesoa izy, dia nikiakiaka sady niankohoka teo anatrehany no niteny tamin’ny feo mahery hoe: — Fa hataonao inona aho, ry Jesoa Zanak’Andriamanitra avo indrindra? Mihanta aminao aho, aza dia ampijalîna re!

²⁹I Jesoa manko efa nandidy ny fanahy maloto hiala tamin-dralehilahy. Efa imbetsaka io fanahy maloto io no namely azy; fatorana gadra tongotra aman-tanana izy no ambenana, kanefa manapaka fatorana ihany ary entin’ny demony miriorio any an-taniefitra.

³⁰Dia hoy i Jesoa nanontany an-dralehilahy: — Iza no anaranao? Ka novaliany hoe: — Tafika no anarako.

³¹Fa maro tokoa ny demony tafiditra tao amin’ilay olona. Dia niangavy tamin’i Jesoa ireo demony mba tsy hodidiany hivarina any anaty hantsana.

³²Ary nisy kisoa maro, andiany iray, nandrasana teo amin’ny kisolosolon’ny havoana. Koa niangavy tamin’i Jesoa ny demony mba havelany hiditra amin’ireo kisoa[79] ireo, ary nekeny ny fangatahany.

³³Rehefa niala tamin-dralehilahy ny demony, dia niditra tamin’ny kisoa; ary nirifatra ny andian-kisoa ka nivarimbarina tan-kilahila ho any anaty farihy, dia maty tao.

³⁴Vao nahita ny zava-niseho ireo mpiandry kisoa, dia nandositra ary nilaza ny vaovao tao an-tanàna sy teny ambanivohitra.

³⁵Dia lasa ny olona hijery ny zava-niseho; ka nony tonga teo akaikin’i Jesoa, dia nihoron-koditra nahita an-dralehilahy nialan’ny demony, mipetraka tsara eo an-tongotr’i Jesoa, mitafy lamba sady ary saina.

³⁶Ry zareo nanatri-maso kosa nitantara tamin’ireo vao tonga ny nahasitranan’ilay azon’ny demony.

³⁷Raiki-tahotra mafy ny mponina rehetra, ka dia nangataka an’i Jesoa mba hiala teo amin’ny faritanin’i Gergesà. Dia niondrana an-tsambokely Izy ndeha hiverina.

³⁸Niangavy tamin’i Jesoa kosa ralehilahy nialan’ny demony mba hiaraka aminy, fa nampodîny nataony hoe:

³⁹— Modia any an-tranonao, ka tantarao ny zava-dehibe nataon’Andriamanitra taminao. Dia lasa ralehilahy nitory teny eran’ny tanàna ny zava-dehibe nataon’i Jesoa taminy.

⁴⁰Nony tafaverina i Jesoa, dia noraisin’ny vahoaka tsara fa efa niandry Azy rahateo izy rehetra.

⁴¹Ary indro nisy lehilahy atao hoe Jaîro, lehiben’ny sinagôga, tonga niankohoka teo an-tongotr’i Jesoa sady niangavy Azy mba ho any an-tranony,

⁴²fa nanan-janaka vavy tokana tokony ho 12 taona ity lehiben’ny sinagôga ary narary efa ho faty razazavavy. Teny an-dalana ho any amin’i Jaîro, dia nifanety tamin’i Jesoa ny vahoaka.

⁴³Ary nisy vehivavy marary mitsi-dra hatramin’ny 12 taona, efa nandany ny fananany tamin’ny dokotera[80] nefa tsy nisy nahasitrana azy na iray aza.

⁴⁴Nanatona an’i Jesoa avy ao ivoho ravehivavy ka vao nikasika ny somotraviavin-dambany, dia nijanona avy hatrany ny ra mitsika tao aminy.

⁴⁵Ary hoy i Jesoa: — Iza moa no nikasika Ahy teo? Samy nandà avokoa izy rehetra, fa i Petera no niteny hoe: — Mampianatra ô, vahoaka be anie no mifanety sy mifanizina aminao!

⁴⁶Fa hoy indray i Jesoa: — Nisy nikasika Ahy teo satria tsapako fa nisy hery niala avy amiko.

⁴⁷Ravehivavy kosa, nony nahita fa tsy afa-niafina, dia nangovitra no nankeo amin’i Jesoa; ary niankohoka teo anatrehany sady nanambara teo imason’ny olona rehetra izay anton’ny nikasihany Azy sy izay nahasitranany teo no ho eo ihany.

⁴⁸Ary hoy i Jesoa taminy: — Ny finoanao, anaka, no nahasitrana anao[81]. Ndeha àry ka veloma finaritra!

⁴⁹Raha mbola niteny i Jesoa, dia nisy iraka tonga avy any an-tranon’ity lehiben’ny sinagôga nanao tamin’i Jaîro hoe: — Efa maty ny zanakao vavy, ka aza sahiraninao intsony ny Mpampianatra.

⁵⁰Henon’i Jesoa izany ka hoy Izy tamin’i Jaîro: — Aza matahotra; minoa fotsiny ihany, dia ho velona ny zanakao!

⁵¹Nony tonga tao an-trano i Jesoa, dia tsy nisy navelany hiara-miditra aminy afa-tsy i Petera sy i Jôhany ary i Jakôba mbamin’ny ray aman-drenin-drazazavavy.

⁵²Nitomany sy nandondòn-tratra nisaona an-drazazavavy ny olona rehetra teo, ka hoy i Jesoa hoe: — Aoka izay ny ranomaso! Tsy maty akory izy fa matory.

⁵³Dia nihomehezan’ny olona i Jesoa satria fantatr’izy rehetra fa efa maty razazavavy.

⁵⁴I Jesoa kosa nandray ny tanan-drazazavavy sady niantso hoe: — Razazavavy, mifohaza!

⁵⁵Dia nody indray ny ainy ka niarina avy hatrany izy, ary nasain’i Jesoa nomena sakafo.

⁵⁶Talanjona tokoa ny ray aman-dreniny nefa nohafaran’i Jesoa tsy hilaza ny zava-nitranga na amin’iza na amin’iza.