Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara Lioka 9 Bible Online

Lioka 9 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

Lioka 9

¹Novorîn’i Jesoa ny 12 lahy, ka nomeny hery amam-pahefana hampiaiky ny demony rehetra sy hahasitrana ny aretina,

²ary nirahiny hitory ny Fanjakàn’Andriamanitra sy hanasitrana ny marary,

³sady nohafatrafarany hoe: — Aza mitondra na inona na inona ianareo rehefa mandeha, na tehina, na kitapo, na sakafo, na vola, na akanjo hisoloana.

⁴Izay trano hampandrosoana anareo dia itoero, ka avy ao no miaingà hanohy ny dianareo.

⁵Izay rehetra tsy mandray anareo dia ialao ny tanànany; ka ny vovoka avy amin’ny tongotrareo ahintsano[82] ho fiampangana azy.

⁶Dia lasa ireo mpianatra nitety isan-tanàna ka nanambara ny Vaovao Mahafaly sy nanasitrana hatraiza hatraiza.

⁷Henon’i Herôda, mpanjaka tao Galilea, izay rehetra nataon’i Jesoa, ka sahiran-kevitra be ihany izy, satria nisy nanao hoe: — I Jôhany Mpanao batisa no natsangan’Andriamanitra ho velona avy tany amin’ny maty indray!

⁸Ny sasany kosa nanao hoe: — I Elià no miseho! Ny hafa indray nanao hoe: — Ny anankiray tamin’ireo mpaminanin’Andriamanitra fahizay no niverina!

⁹Fa hoy kosa i Herôda: — Raha i Jôhany dia efa nasaiko notapahina ny lohany. Ka iza indray àry izao henoko manao zava-mahagaga izao? Ary notadiavin’i Herôda ho hita i Jesoa.

¹⁰Nony tafaverina ny apôstôly, dia notantarainy tamin’i Jesoa izay rehetra nataony; ary nentin’i Jesoa nitokana tany amin’ny toerana mangingina akaikin’ny tanàna atao hoe Betsaidà ny apôstôly.

¹¹Vao nahare izany kosa ny vahoaka dia lasa nanaraka an’i Jesoa. Noraisin’i Jesoa tsara ny olona ka nilazalazany momba ny Fanjakàn’Andriamanitra ary nositraniny izay nila fanasitranana.

¹²Nony efa ho hariva ny andro, dia nohatonin’ny 12 lahy i Jesoa sady nataony hoe: — Ravao ny vahoaka mba hamonjy ny tanàna kely sy trano an-tsaha eny manodidina, hitady hanina sy fandriana satria an-taniefitra isika izao.

¹³Dia hoy i Jesoa taminy: — Ianareo ihany no aoka hanome hanina azy. Fa ny mpianany kosa niteny hoe: — Tsy manana afa-tsy mofo dimy sy trondro anankiroa izahay, raha tsy hoe izahay angaha no tokony handeha hividy hanina ho an’ireo vahoaka be ireo.

¹⁴Fa dimy arivo teo ho eo ny vatan-dehilahy. Ary hoy indray i Jesoa tamin’ny mpianany: — Asaovy mipetraka mitsitokotoko ny olona, tokony ho dimampolo isany avy.

¹⁵Dia nataon’ny mpianatra izany ka nasainy nipetraka avokoa ny vahoaka.

¹⁶Noraisin’i Jesoa kosa ny mofo dimy sy ny trondro anankiroa; ary rehefa niandrandra ny lanitra Izy ka nisaotra an’Andriamanitra noho ireo sakafo ireo, dia nanapaka sy nanome azy ny mpianany harosony amin’ny vahoaka.

¹⁷Dia samy nihinana avokoa izy rehetra ka voky. Ary nangonina ny tapa-mofo aman-trondro ambiny ka nisy 12[83] sobika.

¹⁸Indray andro, nivavaka samirery tany amin’ny toerana mangina i Jesoa; dia tonga teo aminy ny mpianany, ka nanontanian’i Jesoa hoe: — Iza moa Aho araka ny filàzan’ny olona?

¹⁹Dia novalian’ny mpianany hoe: — Misy manao hoe i Jôhany Mpanao batisa; ny sasany kosa manao hoe i Elià; ary ny hafa indray manao hoe anankiray amin’ireo mpaminanin’Andriamanitra fahizay no miverina!

²⁰Dia hoy i Jesoa taminy: — Fa ianareo kosa, iza moa Aho aminareo? Namaly i Petera ka nanao hoe: — Ilay Mesia avy amin’Andriamanitra!

²¹Nofeperan’i Jesoa mafy anefa ireo mpianany tsy hilaza izany na amin’iza na amin’iza,

²²sady nampiany hoe: — Tsy maintsy hijaly mafy ny Zanak’olona, ka holavin’ny loholona sy ny lohandoha-mpisorona ary ny mpahay lalàna, dia hovonoina ho faty; nefa hitsangana velona amin’ny andro fahatelo.

²³Ary hoy i Jesoa tamin’ny olona rehetra: — Raha misy te hiara-dia amiko, dia aoka handà ny tenany, ka hitondra ny hazo fijaliany isan’andro ary hiaraka amiko,

²⁴Fa izay te hamonjy ny ainy no hahavery azy; ary izay hahafoy ny ainy noho ny fitiavany Ahy kosa no hahavonjy azy.

²⁵Fa inona no soa azon’ny olona raha eo am-pelatanany avokoa izao tontolo izao, kanefa ny tenany very na hitondra faisana?

²⁶Na iza na iza menatra Ahy sy menatra ny teniko, dia ho menatra azy koa ny Zanak’olona rehefa ho avy ombàn’ny voninahiny, dia ny voninahitra ananan’ny Ray sy ananan’ny anjely masina.

²⁷Lazaiko marina aminareo fa ny sasany amin’izay manatrika etoana dia tsy ho faty raha tsy efa nahita ny Fanjakàn’Andriamanitra.

²⁸Tokony ho herinandro taorian’izany, dia nitondra an-dry i Petera sy i Jôhany ary i Jakôba i Jesoa, ka lasa niakatra tany an-tendrombohitra hivavaka.

²⁹Raha mbola nivavaka i Jesoa, dia niova ny fahitana ny tarehiny ary tonga fotsy manjopiaka ny fitafiany.

³⁰Ary indreo nisy olona roa lahy niresaka taminy: dia i Mosesy sy i Elià,

³¹izay niseho tamim-boninahitra sady nifampilaza fa efa ho tanteraka any Jerosalema ny hialàn’i Jesoa eto an-tany.

³²Sondrian-tory kosa i Petera sy ny namany, nefa mba taitra ihany ka nahita an’i Jesoa heni-boninahitra sy nahita azy roa lahy izay teo aminy[84].

³³Nony efa handao an’i Jesoa ry i Mosesy sy i Elià, dia hoy i Petera tamin’i Jesoa: — Mpampianatra ô, tsara ho antsika ny mitoetra eto; ka hanao tranolay anankitelo izahay: ny anankiray ho Anao; ny anankiray ho an’i Mosesy ary ny anankiray ho an’i Elià (Tsy fantany anefa izay nolazainy).

³⁴Raha mbola niteny izany i Petera, dia nisy rahona nanarona azy rehetra ka nihoron-koditra i Petera sy ny namany raha niditra tao anatin’ilay rahona.

³⁵Ary nisy feo avy tao amin’io rahona io nanao hoe: — Ity no Zanako, ilay voafidiko; henoy Izy[85].

³⁶Vao nanomboka niteny ilay feo, dia i Jesoa irery ihany no hita. Nahatam-bava ireo mpianany telo lahy; ka tamin’izany andro izany, dia tsy nilazalaza na inona na inona tamin’olona momba ny zavatra hitany.

³⁷Ny ampitson’iny, raha nidina avy any an-tendrombohitra izy efa-mianaka, dia notsenain’ny vahoaka maro i Jesoa.

³⁸Ary indro nisy lehilahy anankiray tamin’ny vahoaka nitaraina mafy hoe: — Mpampianatra ô, mihanta aminao aho, mba iantrao re ny zanako, fa lahitokana izy io!

³⁹Raha vao hetsehin’ny fanahy ratsy izy, dia ataony midradradradra tampoka sady mifanintontsintona sy mandoa vory: ary efa torovana erỳ ny zanako vao ialan’ny fanahy ratsy.

⁴⁰Efa nangatahiko ny mpianatrao handroaka fa tsy nahomby.

⁴¹Dia novalian’i Jesoa hoe: — Karazan’olona tsy mino sady be siasia ianareo! Mandra-pahoviana no hitoerako eto aminareo sy handeferako aminareo? Ento atỳ ny zanakao!

⁴²Iny nanatona iny ilay zaza, dia nazeran’ny demony ary nataony mifanintontsintona izaitsizy; fa notenenin’i Jesoa mafy ny fanahy maloto ka sitrana ilay zaza, ary natolony an-drainy.

⁴³Dia talanjona izy rehetra noho ny halehiben’ny fahefàn’Andriamanitra. Raha mbola nigagan’ny besinimaro i Jesoa tamin’ny rehetra nataony, dia hoy Izy tamin’ny mpianany:

⁴⁴— Tadidio tsara izao teny izao: Hatolotra eo an-tanan’ny olombelona ny Zanak’olona.

⁴⁵Tsy azon’ny mpianany anefa izany teny izany, sady mbola nafenina taminy ka tsy fantany; ary tsy sahiny nanontaniana an’i Jesoa.

⁴⁶Ary nisy hevitra nipoitra teo amin’ireo mpianatra ny amin’izay mety ho lehibe indrindra amin’izy samy izy.

⁴⁷I Jesoa kosa nahalala ny hevitra tao am-pon’ireo mpianatra ka nandray zazakely anankiray napetrany teo anilany,

⁴⁸sady nanao tamin’ny mpianany hoe: — Na iza na iza mandray ity zaza ity amin’ny anarako, dia Izaho no raisiny; ary na iza na iza mandray Ahy, dia Ilay naniraka Ahy no raisiny. Eny, izay kely indrindra aminareo rehetra no lehibe indrindra!

⁴⁹Niteny kosa i Jôhany nanao hoe: — Mpampianatra ô, nahita olona nandroaka demony tamin’ny anaranao izahay, ka norarànay satria tsy namanay.

⁵⁰Fa hoy i Jesoa taminy: — Aza raràna, fa izay tsy manohitra anareo dia momba anareo.

⁵¹Nony efa antomotra ny fotoana hanalana an’i Jesoa teto an-tany, dia tapa-kevitra hankany Jerosalema Izy,

⁵²ka nandefa iraka hialoha Azy. Lasa ireo mpialoha lalana ary niditra tao amin’ny tanàna anankiray an-dry zareo Samaritanina, mba hanomana ny fandraisana Azy.

⁵³Tsy nety nandray an’i Jesoa anefa ny mponina tao, noho Izy hita fa mizotra ho any Jerosalema.

⁵⁴Nony nahita izany ry i Jakôba sy i Jôhany mpianany, dia nanao hoe: — Tompo ô, sitrakao ve ny hiantsoanay varatra hilatsaka avy any an-danitra handevona azy ireo[86]?

⁵⁵Fa nitodika tamin’izy mirahalahy i Jesoa ka nananatra azy mafy[87].

⁵⁶Dia nankany amin’ny tanàna hafa i Jesoa sy ny mpianany.

⁵⁷Raha mbola nizotra tamin’ny diany i Jesoa sy ny mpianany, dia nisy olona anankiray nilaza tamin’i Jesoa hoe: — Hiaraka aminao aho, na aiza na aiza alehanao!

⁵⁸Fa hoy i Jesoa taminy: — Ny fosa manan-davaka; ny voro-manidina manana ny akany; fa ny Zanak’olona tsy mba manan-trano handriany sy hialany sasatra.

⁵⁹Hoy kosa i Jesoa tamin’ny anankiray hafa: — Andao hiaraka amiko! Dia izao no navalin’io: — Avelao aho aloha, Tompoko, handevina an’i dada!

⁶⁰Fa hoy i Jesoa taminy: — Avelao izy samy maty no hifandevina, fa ianao kosa mandehana mitory ny Fanjakàn’Andriamanitra!

⁶¹Ary hoy ny anankiray hafa indray hoe: — Hiaraka aminao aho, Tompoko, saingy avelao aloha hanao veloma ny fianakaviako.

⁶²Fa hoy i Jesoa taminy: — Ny olona efa mitana amin’ny angadin’omby kanefa mbola miherika ihany, dia tsy natao ho an’ny Fanjakàn’Andriamanitra.