Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara Jôhany 12 Bible Online

Jôhany 12 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

Jôhany 12

¹Enina andro talohan’ny Paska, dia tonga tao Betania[117] ry i Jesoa, tao amin’izay nitoeran’i Lazara, ilay natsangany ho velona avy any amin’ny maty.

²Nanaovan’ny tao fanasana Izy; ary i Marta no nandroso sakafo, fa i Lazara kosa isan’izay niara-nihinana tamin’i Jesoa.

³Tamin’izay i Maria dia naka ilomanitra sarobidy, natao tamin’ny narda, lànjana ampahatelon-kilao. Nanosotra ny tongotr’i Jesoa izy, dia namaoka ny tongony tamin’ny volon-dohany[118] ka heraka ny fofona mamerovero avy amin’ilay ilomanitra ny trano.

⁴Fa hoy i Jodasy Iskariôta, anankiray tamin’ny mpianatr’i Jesoa, ilay efa hanolotra Azy:

⁵— Nahoana iny ilomanitra iny no tsy namidy denàry telonjato homena ny mahantra?

⁶Tsy ny fiahiany ny mahantra anefa no nitenenany an’izany fa noho izy mpangalatra: mpitana ny kitapom-bola izy ary naka izay nalatsaka tao anatiny.

⁷Fa hoy i Jesoa: — Aoka re izy, ry Jodasy, fa ho fitsinjovana ny andro hamboarana Ahy halevina no anatontosany izany!

⁸Ny mahantra moa eto aminareo mandrakariva, fa Izaho tsy mba eto aminareo mandrakariva[119].

⁹Vahoaka maro tamin’ny Jiosy no nahalala fa tao Betania i Jesoa. Dia tonga tao ireo, tsy noho i Jesoa ihany fa mba hahita koa an’i Lazara, ilay natsangany ho velona avy any amin’ny maty.

¹⁰Ny lohandoha-mpisorona kosa dia tapa-kevitra hamono an’i Lazara koa,

¹¹satria noho izy dia maro ny Jiosy niala tamin-dry zareo ka nino an’i Jesoa.

¹²Ny ampitson’iny, dia ren’ny vahoaka maro izay tonga hankalaza ny Paska fa ho avy ao Jerosalema i Jesoa.

¹³Dia naka sampan-drofia izy ireo, ka niainga hitsena Azy sady niantsoantso hoe: — Dera anie ho an’Andriamanitra! Hombàm-pitahiana amin’ny anaran’ny Tompo anie Ilay avy, ilay Mpanjakan’i Israely[120]!

¹⁴I Jesoa kosa nahita zana-boriky anankiray, ka nitaingina azy, araka ny voalazan’ny Soratra Masina hoe:

¹⁵«Aza matahotra, ry mponina ao Tsiôna! Indro fa tonga ny Mpanjakanareo mitaingina zana-boriky[121]!»

¹⁶Izany zavatra izany dia tsy azon’ny mpianany tamin’ny voalohany; fa rehefa nomen’Andriamanitra voninahitra i Jesoa, vao tsaroan’ny mpianany fa voalazan’ny Soratra Masina ny amin’i Jesoa izany sady nataon’ny olona taminy.

¹⁷Vavolombelona manambara an’i Jesoa ny vahoaka izay niaraka taminy fony Izy niantso an’i Lazara hiala tao am-pasana sy nanangana azy ho velona avy any amin’ny maty.

¹⁸Izany koa no nitsenan’ny vahoaka azy: efa ren’izy ireo manko ny nanaovan’i Jesoa izany famantarana izany.

¹⁹Tamin’izay ny Farisianina dia nifampilaza hoe: — Hitanareo fa tsy mahefa na inona na inona ianareo! Jereo fa lasa manaraka Azy avokoa izao tontolo izao.

²⁰Nisy Grika[122] vitsivitsy anisan’izay niakatra tao Jerosalema hivavaka mandritra ny fankalazana.

²¹Nohatonin’ireo i Filipo, izay avy any Betsaidà tanànan’i Galilea, ka nanaovany fangatahana hoe: — Mba te hahita an’i Jesoa izahay, tompoko!

²²Dia lasa i Filipo nilaza tamin’i Andrea; ary i Andrea sy i Filipo no lasa nilaza tamin’i Jesoa.

²³Dia hoy i Jesoa tamin’izy roa lahy: — Tonga ny fotoanandro hanomezam-boninahitra ny Zanak’olona.

²⁴Lazaiko marina dia marina aminareo fa raha tsy maty ny voam-bary latsaka ao amin’ny tany, dia mitoetra irery; raha maty kosa izy, dia mahavokatra be.

²⁵Izay mandala ny ainy no hahavery azy; fa izay tsy mandala ny ainy eto amin’izao tontolo izao no hitahiry azy ho aina maharitra mandrakizay[123].

²⁶Raha misy olona manompo Ahy, dia aoka izy hanaraka Ahy; ary izay itoerako, dia ao koa no hitoeran’ny mpanompoko. Raha misy olona manompo Ahy, dia homen’ny Raiko voninahitra izy.

²⁷— Ankehitriny, mangorohoro ny fanahiko, ka inona re no holazaiko? Hoe: Ray ô, vonjeo Aho ho afaka amin’izao ora fijaliana izao? Kanefa ny handalo amin’izao ora fijaliana izao indrindra no nahatongavako.

²⁸Ray ô, omeo voninahitra ny anaranao! Tamin’izay dia nisy feo avy tany an-danitra nanao hoe: — Efa nomeko voninahitra ny anarako ary mbola homeko voninahitra indray.

²⁹Ny vahoaka izay teo ka nahare, dia nanao hoe: — Kotro-baratra izany! Fa hoy ny sasany: — Anjely no niteny taminy!

³⁰I Jesoa kosa nilaza hoe: — Tsy ho Ahy no nahatongavan’izany feo izany fa ho anareo.

³¹Ankehitriny no hanamelohana an’izao tontolo izao; ankehitriny no handroahana ny filohan’izao tontolo izao.

³²Ary Izaho, rehefa voasandratra avy eo amin’ny tany[124], dia hitaona ny olona rehetra hanatona Ahy.

³³Ny nolazain’i Jesoa tamin’izany dia ny karazam-pahafatesana efa hihatra aminy.

³⁴Ka hoy ny vahoaka namaly Azy: — Efa renay tamin’ny bokin’ny lalàna fa maharitra mandrakizay ny Mesia[125]; ka ahoana no ilazanao hoe: tsy maintsy hasandratra ny Zanak’olona? Iza moa izany Zanak’olona izany?

³⁵Dia hoy i Jesoa taminy: — Kely foana sisa hitoeran’ny fahazavana eo aminareo. Mandehana dieny mbola anananareo ny fahazavana, mba tsy ho tratry ny haizina ianareo; fa izay mandeha amin’ny haizina dia tsy mahalala izay alehany.

³⁶Minoa ny fahazavana dieny mbola anananareo ny fahazavana, mba ho tonga olona miaina araka ny fahazavana ianareo. Nony voalazan’i Jesoa izany, dia lasa Izy niery ny vahoaka jiosy.

³⁷Na dia betsaka aza ny famantarana nataony teo anatrehan-dry zareo, dia tsy ninoan’ireo Izy;

³⁸hany ka tanteraka ny tenin’i Isaià mpaminany hoe: «Tompo ô, iza no nino ny hafatra nambaranay? Ary iza no nampisehoana ny herin’ny Tompo[126]?»

³⁹Ny tsy nahazoan’izy ireo nino, dia satria hoy indray i Isaià:

⁴⁰«Andriamanitra efa nanajamba ny mason’ireo sy nanamafy ny fony; hany ka ny masony tsy hahita, ny fony tsy hahafantatra, ary tsy hiverina amiko ireo mba hositraniko[127], hoy Andriamanitra.»

⁴¹I Isaià no nilaza izany, dia satria nahita mialoha ny voninahitra hananan’i Jesoa izy sy niteny momba Azy.

⁴²Kanefa i Jesoa dia ninoan’olona maro ihany na tamin’ireo manampahefana jiosy aza; saingy noho ny Farisianina dia tsy nanaiky ho mpiandany amin’i Jesoa izy ireo, fandrao voaroaka hiala amin’ny sinagôga[128]:

⁴³satria tiany kokoa ny voninahitra avy amin’ny olombelona noho ny voninahitra avy amin’Andriamanitra.

⁴⁴I Jesoa kosa niantso mafy hoe: — Izay mino Ahy, dia tsy Izaho ihany no inoany fa Ilay naniraka Ahy;

⁴⁵ary izay mahita Ahy, dia mahita Ilay naniraka Ahy.

⁴⁶Izaho, ilay fahazavana, dia tonga amin’izao tontolo izao, mba tsy hitoetra ao anatin’ny haizina izay rehetra mino Ahy.

⁴⁷Raha misy mandre ny teniko ka tsy mitandrina ireny, dia tsy manameloka azy Aho; satria tsy hanameloka an’izao tontolo izao no nahatongavako, fa hamonjy an’izao tontolo izao.

⁴⁸Izay manamavo Ahy ka tsy mandray ny teniko, dia manana izay manameloka azy: ny teny izay nambarako ihany no hanameloka azy amin’ny andro farany;

⁴⁹satria tsy avy amin’ny tenako no nanaovako fanambaràna, fa ny Ray Izay naniraka Ahy no nandidy izay holazaiko sy hambarako.

⁵⁰Fantatro fa ny didin’ny Ray no mitondra fiaina-maharitra mandrakizay. Koa ireo zavatra nambarako dia nambarako araka ny voalazan’ny Ray tamiko.