Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara Jôhany 4 Bible Online

Jôhany 4 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

Jôhany 4

¹Tamin’izay dia ren’ny Farisianina fa maro kokoa noho ny an’i Jôhany ireo olona tongan’i Jesoa ho mpianatra sy nataony batisa; (kanefa tsy ny tenan’i Jesoa no nanao batisa fa ireo mpianany). Nony fantatry ny Tompo hoe ren’ny Farisianina izany,

³dia niala tao Jodea Izy ary lasa nankany Galilea indray,

⁴ka tsy maintsy namakivaky ny faritany Samaria.

⁵Dia tonga tao amin’ny tanàna anankiray any Samaria i Jesoa. I Sikara no anaran’ilay tanàna, izay teo akaikin’ny saha nomen’i Jakôba an’i Jôsefa zanany[44];

⁶teo no nisy ny fantsakan’i Jakôba. Ary i Jesoa tamin’izay efa sasatry ny dia nataony, ka nipetraka teo amoron’ny fantsakana, tokony ho tamin’ny 12 antoandro.

⁷Nisy vehivavy samaritanina anankiray tonga hantsaka rano, ka nitenenan’i Jesoa hoe: — Mba omeo rano Aho hosotroiko!

⁸Fa ireo mpianany efa lasa nankany an-tanàna hividy sakafo.

⁹Dia hoy ilay vehivavy samaritanina tamin’i Jesoa: — Jiosy Ianao, ka nahoana no mangataka rano hosotroina amiko, nefa aho vehivavy samaritanina[45]? Fa tsy mifandray amin’ny Samaritanina manko ny Jiosy.

¹⁰Ka izao no navalin’i Jesoa an-dravehivavy: — Raha mba fantatrao ny fanomezan’Andriamanitra ka fantatrao Ilay miteny aminao hoe: «mba omeo rano Aho hosotroiko», dia ianao no ho nangataka taminy ka homeny ranovelona[46].

¹¹Dia hoy ravehivavy taminy: — Tsy manana fanovozana Ianao, Tompoko, sady lalina ny fantsakana; koa avy aiza no ahazoanao izany ranovelona izany?

¹²I Jakôba razantsika no nanome anay ity fantsakana ity ary nisotro rano teto avokoa ny tenany sy ny zanany mbamin’ny biby fiompiny. Fa Ianao angaha lehibe noho i Jakôba razantsika?

¹³Dia novalian’i Jesoa hoe: — Izay rehetra misotro amin’ity rano ity dia mbola hangetaheta hatrany.

¹⁴Fa na iza na iza hisotro amin’ny rano izay homeko azy dia tsy hangetaheta na oviana na oviana; satria ny rano izay homeko azy dia hanjary loharano ao anatiny ka hiboiboika ho aina maharitra mandrakizay[47].

¹⁵Ary hoy ravehivavy taminy: — Mba omeo amin’izany rano izany aho, Tompoko, dia tsy hangetaheta intsony ary koa tsy hankatỳ hantsaka intsony.

¹⁶I Jesoa kosa niteny taminy hoe: — Ndeha antsoy ny vadinao, ka miverena atỳ?

¹⁷Fa novalian-dravehivavy hoe: — Tsy manam-bady aho! Ary hoy i Jesoa taminy: — Marina ny filàzanao hoe tsy manam-bady ianao;

¹⁸efa nanam-bady indimy ianao, ary tsy vadinao ilay itoeranao ankehitriny. Koa marina izany voalazanao izany.

¹⁹Dia hoy ravehivavy taminy: — Hitako, Tompoko, fa mpaminany Ianao!

²⁰Ireo razanay Samaritanina dia nivavaka teto amin’ity tendrombohitra ity; fa ianareo Jiosy kosa milaza fa any Jerosalema[48] no tsy maintsy ivavahana.

²¹Fa izao no tenin’i Jesoa taminy: — Minoa Ahy ianao, ramatoa! Avy ny andro izay tsy hivavahana amin’ny Ray eto amin’ity tendrombohitra ity na any Jerosalema intsony.

²²Ianareo Samaritanina dia mivavaka amin’izay tsy fantatrareo; fa izahay Jiosy kosa mivavaka amin’izay fantatray, satria mipoitra avy amin’ny Jiosy ny famonjena[49].

²³Kanefa, ho an’ireo tena mpivavaka, dia avy ary efa tonga sahady aza ny andro izay hivavahany amin’ny Ray araka ny fanentanan’ny Fanahy Masina sy araka ny tena fivavahana marina; satria ny mpivavaka aminy araka izany no tadiavin’ny Ray.

²⁴Andriamanitra dia Fanahy, ary ny mpivavaka aminy dia tsy maintsy mivavaka araka ny fanentanan’ny Fanahy Masina sy araka ny tena fivavahana marina.

²⁵Dia hoy ravehivavy tamin’i Jesoa: — Fantatro fa misy Mesia anankiray ho avy, dia Ilay atao hoe Kristy! Ka rehefa tonga Izy, dia hambarany amintsika ny zavatra rehetra.

²⁶I Jesoa kosa nilaza taminy hoe: — Izaho Izay miresaka aminao no Izy!

²⁷Tamin’izay indrindra no tafaverina ny mpianany, ka gaga satria vehivavy no niresahany; saingy tsy nisy nanao hoe: «Inona no tadiavinao?» na hoe «Ahoana no iresahanao aminy?»

²⁸Dia nandao ny sininy ravehivavy, ka lasa nankany an-tanàna hilaza amin’ny olona hoe:

²⁹— Ndao ianareo hizaha Lehilahy anankiray, Izay nilaza tamiko ny nataoko rehetra; izao angaha no ilay Mesia?

³⁰Dia nivoaka ny tanàna ny olona ka nankeo amin’i Jesoa.

³¹Raha tsy mbola tonga ny olona, dia niangavian’ny mpianany hisakafo i Jesoa ka nataony hoe: — Mpampianatra ô, hano re ny sakafo!

³²Fa hoy i Jesoa taminy: — Izaho dia manana sakafo izay tsy fantatrareo.

³³Tamin’izay ny mpianany dia nifampilaza hoe: — Nisy olona nitondra zavatra hohaniny angaha?

³⁴Izao kosa no navalin’i Jesoa azy ireo: — Ny sakafoko dia ny manao ny sitrapon’Ilay naniraka Ahy sy ny manatanteraka ny asa nampanaoviny Ahy.

³⁵Tsy ianareo ve no milaza fa efa-bolana sisa dia ho tonga ny taom-pijinjana? Indro kosa Aho milaza aminareo hoe: atopazy ny masonareo ka jereo ny eny an-tsaha, fa masaka ny vary sady efa fijinja!

³⁶Izay mijinja dia mandray karama sahady ary mamory vokatra ho an’ny fiaina-maharitra mandrakizay; hany ka hiara-mifaly ny mpamafy sy ny mpijinja.

³⁷Amin’izany manko dia marina ilay ohabolana hoe: «Ny iray mamafy ary ny iray kosa mijinja.»

³⁸Izaho no naniraka anareo hijinja izay tsy nisasaranareo: olon-kafa no nisasatra, ary ianareo kosa nanohy eo amin’izay nisasarany.

³⁹Maro ny Samaritanina tamin’izany tanàna izany no nino an’i Jesoa noho ny tenin-dravehivavy nanambara hoe: «Nolazainy tamiko avokoa ny nataoko rehetra.»

⁴⁰Koa rehefa tonga teo amin’i Jesoa ny Samaritanina, dia niangavy Azy hitoetra tao aminy; ary dia nitoetra tao indroa andro i Jesoa.

⁴¹Vao mainka maro aza no nino Azy noho ny teny nataony;

⁴²ka hoy ireo tamin-dravehivavy: — Tsy noho ny filàzanao ihany no inoanay fa ny tenanay no nandre, ka fantatray fa Izy tokoa no Mpamonjy an’izao tontolo izao.

⁴³Nony afaka ny indro andro, dia niala teo amin’ny Samaritanina i Jesoa mba hankany Galilea;

⁴⁴ny tenan’i Jesoa manko no efa nanambara fa «tsy misy mpaminany hajaina eo amin’ny tany nahabe Azy[50]».

⁴⁵Koa rehefa tonga tany Galilea Izy, dia noraisin’ny Galileanina; satria niakatra tany Jerosalema koa ry zareo tamin’ny fankalazana ny Paska, hany ka nahita izay rehetra nataon’i Jesoa tany nandritra ny fankalazana[51].

⁴⁶Tamin’izay i Jesoa dia nankany Kanà tanànan’i Galilea indray, tany amin’ilay nanovany ny rano ho divay. Ary nisy tandapa anankiray[52] nanan-janaka lahy narary tany Kafarnahòma.

⁴⁷Rehefa reny fa hoe tonga ao Galilea avy tany Jodea i Jesoa, dia nanatona Azy ilay tandapa ary niangavy Azy mba hidina any Kafarnahòma hanasitrana ny zanany lahy efa ho faty.

⁴⁸Ka hoy i Jesoa taminy: — Raha tsy mahita famantarana sy zava-mahagaga ianareo, dia tsy mba hety hino mihitsy!

⁴⁹Fa novalian’ilay tandapa hoe: — Midîna re, Tompoko, dieny mbola tsy maty ny zanako!

⁵⁰Ka hoy i Jesoa taminy: — Ndeha mody, fa velona soa aman-tsara ny zanakao! Nino ny teny voalazan’i Jesoa taminy ralehilahy, ka lasa nody.

⁵¹Efa teny an-dalana midina ho any Kafarnahòma izy no tamy nitsena azy ny mpanompony ka nilaza hoe: — Velona soa aman-tsara ny zanakao!

⁵²Ary nanontaniany azy ireo ny ora nahasitranany ka hoy ireo taminy: — Omaly tamin’ny iray tolakandro no nialan’ny tazo taminy.

⁵³Koa fantatry ny rain-drazazalahy fa tamin’izany ora izany indrindra no nanaovan’i Jesoa taminy hoe: «Velona soa aman-tsara ny zanakao»; dia nino izy mbamin’ny ankohonany rehetra[53].

⁵⁴Izany no famantarana faharoa[54] nataon’i Jesoa, dia fony Izy tonga tao Galilea avy tany Jodea.