Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara Asa 5 Bible Online

Asa 5 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

Asa 5

¹Nisy kosa lehilahy atao hoe Hananià nivarotra tany rehefa nifanaraka tamin’i Safira vadiny.

²Niray tsikombakomba tamin’ny vadiny ralehilahy ary nitazona ampahany ho azy roa tamin’ny vola vidin’ny tany; fa ny sisa no nentiny hatolotra teo anatrehan’ireo apôstôly.

³Dia hoy i Petera taminy: — Ry Hananià, nahoana no dia nameno ny fonao i Satàna[54] ka nampandainga anao tamin’ny Fanahy Masina ary nampitazona ampahany ho anao tamin’ny vola vidin’ny tany?

⁴Anao ange ny tany fony mbola tsy namidy, sady rehefa namidy dia eo am-pelatananao ny vola vidiny! Ka ahoana no dia nampisy tao am-ponao izao zavatra vitanao izao? Tsy olombelona no nandainganao, fa Andriamanitra.

⁵Nony nandre izany teny izany i Hananià, dia nidaboka ho azy ka niala aina. Ary raiki-tahotra mafy izay rehetra nandre izany.

⁶Tonga ny tovolahy, dia nofonosiny ny faty ary nentiny nalevina.

⁷Sahabo ho adiny telo taorian’izany, dia tamy koa ny vavy, saingy tsy fantany izay vao nitranga teo.

⁸Ka hoy i Petera taminy: — Lazao ahy kely hoe: izany ihany ve no nivarotanareo ny taninareo? Dia novalian’i Safira hoe: — Eny, izany ihany no nivarotanay azy!

⁹Ary hoy i Petera taminy: — Nahoana no dia niray tetika nizaha toetra ny Fanahin’ny Tompo ianareo? Mby eo an-tokonam-baravarana izao ireo zatovo avy nandevina ny vadinao, ka hoentiny halevina koa ianao.

¹⁰Niaraka tamin’izay i Safira dia nidaboka ho azy teo anoloan’ny tongotr’i Petera ka niala aina. Vao tafiditra ny tovolahy, dia hitany fa maty ravehivavy, ka nentiny nalevina teo anilan’i Hananià vadiny.

¹¹Raiki-tahotra mafy ny Fiangonana manontolo mbamin’izay rehetra nandre izany.

¹²Famantarana sy zava-mahagaga maro no vitan’ny apôstôly teo amin’ny vahoaka. Niray fo ny mpino rehetra nivory teo amin’ny lala-mitafon’i Salômôna[55],

¹³ary tsy nisy olon-kafa sahy nikambana taminy, kanefa nataon’ny vahoaka tsara laza izy ireo.

¹⁴Ary vao mainka marobe ny lehilahy amam-behivavy mpino ny Tompo ka nanatevin-daharana an-dry zareo.

¹⁵Nentin’ny olona teny amin’ny arabe aza ny marary ka napetrany teo ambony fandriana na tsihy mba hisy hiantefan’ny tandindon’i Petera ahay, raha sendra nandalo izy.

¹⁶Nisy vahoaka marobe koa, avy amin’ny tanàna manodidina an’i Jerosalema, nirohotra nitondra ny marary sy izay ampahorîn’ny fanahy maloto, ary dia sitrana avokoa ireo.

¹⁷Tonga kosa tamin’izay ny mpisorombe sy ny mpiandany aminy tsy an-kanavaka, izany hoe ny antoko Tsadoseanina; nisafoaka fatratra ry zareo

¹⁸ka nisambotra ny apôstôly sy nanao azy am-ponja.

¹⁹Nefa nony alina, dia nisy anjelin’ny Tompo namoha ny varavaran’ny fonja ary namoaka ny apôstôly sady nanao taminy hoe:

²⁰— Mandehana mankao an-kianjan’ny tempoly ary lazalazao amin’ny vahoaka ny teny rehetra momba izao fiainam-baovao izao.

²¹Nanoa izany teny izany ny apôstôly, ka nankany an-kianjan’ny tempoly vao maraina be ary nampianatra. Tamy kosa ny mpisorombe sy ny mpiandany aminy ka namory ny Fitsarana ambony, izany hoe ny loholona rehetra teo amin’ny vahoaka israelita, ary naniraka mpandraharaha tany am-ponja haka ny apôstôly.

²²Tsy nahita azy ireo tao am-ponja anefa ny mpandraharaha nony tonga tao, ka niverina tany amin’ny Fitsarana ambony nanao izao tatitra

²³izao: — Hitanay fa ny fonja dia nihidy tsara, ary ny mpiambina nitsangana teo am-baravarana. Nefa nony voavohanay ny varavarana, dia tsy nahita olona tao izahay.

²⁴Raha nandre izany teny izany ity lehiben’ny mpiambina ny tempoly sy ny lohandoha-mpisorona, dia very hevitra ny amin’ireo apôstôly sy ny hiafaran’izao toe-javatra izao.

²⁵Tamin’izay kosa dia nisy olona anankiray tonga ka nilaza taminy hoe: — Ireny lehilahy nataonareo am-ponja ireny, dia indreo ao an-kianjan’ny tempoly ao sady mampianatra ny vahoaka.

²⁶Dia lasa ny lehiben’ny mpiambina ny tempoly mbamin’ireo mpandraharaha naka ny apôstôly, kanefa tsy nanao an-keriny satria natahotra sao torahan’ny vahoaka vato.

²⁷Nentina ireo apôstôly, naroso teo anatrehan’ny Fitsarana ambony, ary nadinin’ny mpisorombe

²⁸nataony hoe: — Noraranay mafy dia mafy ianareo tsy hampianatra amin’ny anaran’iny Lehilahy iny; kanjo vao mainka nofenoinareo ny fampianaranareo i Jerosalema iray vohitra, ka satrinareo ho tompon’andraikitra amin’ny nahafatesan’iny Lehilahy iny izahay[56].

²⁹Fa novalian’i Petera sy ny apôstôly hoe: — Andriamanitra no tsy maintsy ekena fa tsy ny olombelona.

³⁰Efa natsangan’ilay Andriamanitry ny razantsika ho velona i Jesoa, Izay nahantonareo teo amin’ny hazofijaliana no namonoanareo azy.

³¹Efa nasandratr’Andriamanitra eo ankavanany[57] Izy ka tonga Mpitari-dalana sy Mpamonjy mba hahazoan’ny vahoaka Israely miala amin’ny toe-dratsy sady mandray famelan-keloka.

³²Vavolombelona manambara izany ny tenanay mbamin’ny Fanahy Masina nomen’Andriamanitra ny olona manaiky Azy.

³³Nisafoaka ny tao amin’ny Fitsarana ambony raha nandre izany teny izany ka nikasa hamono ny apôstôly.

³⁴Kanefa nisy Farisianina atao hoe Gamaliela[58], anisan-dry zareo sady mpahay lalàna heni-kaja tamin’ny vahoaka rehetra; nitsangana teo afovoan’ny Fitsarana ambony i Gamaliela, dia nasainy navoaka vetivety ireo apôstôly,

³⁵ary hoy izy tamin’ny mpivory: — Ry lehilahy israelita, tandremo tsara izay hataonareo amin’ireo olona ireo.

³⁶Vao tsy ela akory no nijoroan’i Teodasy, izay nanao ny tenany ho zavatra; nisy sahabo ho efajato lahy ireo niandany taminy. Novonoina izy, ary nihahaka izay rehetra nanaraka azy, ka tonga tsinontsinona.

³⁷Taorian’i Teodasy, dia nijoro indray i Jodasy avy any Galilea, tamin’ny andron’ny fanisàm-bahoaka ary nahataona olona maro nanaraka azy. Novonoina koa izy, ary nihahaka izay rehetra nanaraka azy.

³⁸Koa izao no teniko aminareo ankehitriny: aza raharahaina ireo olona ireo, fa avelao izy handeha, satria handamoka io fikasana io na io asa io raha avy amin’olombelona fotsiny.

³⁹Fa raha avy amin’Andriamanitra kosa, dia tsy ho azonareo foanana, sao dia ianareo indray no tonga mpiady amin’Andriamanitra. Dia nanaiky an’i Gamaliela ny Fitsarana ambony.

⁴⁰Nantsoin-dry zareo indray ny apôstôly, nasainy nodarofana kapoka ary norarany tsy hiteny amin’ny anaran’i Jesoa intsony, vao nalefany.

⁴¹Koa tamin-kafaliana no nialan’ny apôstôly teo amin’ny Fitsarana ambony, satria nataon’Andriamanitra mendrika halaim-baràka ho voninahitr’i Jesoa.

⁴²Ary tsy nitsahatra izy ireo nampianatra isan’andro na teo an-kianjan’ny tempoly na tany an-tranon’olona, ka nitory ny Vaovao Mahafaly momba an’i Jesoa ilay Mesia.