Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara Rômanina 1 Bible Online

Rômanina 1 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

Rômanina 1

¹Avy amiko Paoly mpanompon’i Kristy Jesoa ity taratasy ity, dia izaho nantsoin’Andriamanitra ho apôstôly, ary natokany mba hampahafantatra ny Vaovao Mahafaly avy aminy.

²Ao amin’ny Soratra Masina no efa nampanantenain’Andriamanitra tamin’ny alalan’ny mpaminany[1] io Vaovao Mahafaly io:

³dia ny amin’ny Zanany, i Jesoa Kristy Tompontsika. Araka ny maha olombelona, dia avy amin’ny taranak’i Davida mpanjaka i Jesoa;

⁴araka ny Fanahy Masina kosa, dia naharihary tamin-kery fa Zanak’Andriamanitra[2] fony Izy tafatsangana velona avy tany amin’ny maty.

⁵Tamin’ny alalan’i Jesoa Kristy no nandraisanay tombon-tsoa maha apôstôly ho voninahitr’i Kristy, mba hitarihanay ny firenen-drehetra hino sy hanaiky Azy.

⁶Ary ianareo, voaantson’Andriamanitra mba hatokana ho an’i Kristy, dia isan’ireny olona notarihinay ireny koa.

⁷Mamangy anareo atỳ Rôma aho, dia ianareo rehetra malalan’Andriamanitra sy nantsoiny ho vahoakany. Ho aminareo anie ny fahasoavana sy ny fiadanana avy amin’Andriamanitra Raintsika sy i Jesoa Kristy Tompo!

⁸Voalohany indrindra dia velom-pisaorana an’ilay Andriamanitro aho amin’ny alalan’i Jesoa Kristy noho ny aminareo rehetra, satria re laza eran-tany ny finoanareo.

⁹Vavolombeloko Andriamanitra, dia Ilay tompoiko amin’ny foko tokoa amin’ny fanambarana ny Vaovao Mahafaly momba ny Zanany; eny, vavolombeloko Andriamanitra fa mahatsiaro anareo lalandava aho

¹⁰rehefa mivavaka, sady mitalaho tsy an-kijanona mba ho sitrak’Andriamanitra ny hamela ahy ho tody soa aman-tsara atỳ aminareo.

¹¹Irîko dia irîko tokoa ny hahita tava anareo hahazoako mampita aminareo fanomezam-pahasoavana avy amin’ny Fanahy Masina, mba hankahery anareo

¹²na ho mba hiarahantsika mifampirisika eo anivonareo amin’ny finoana iombonantsika.

¹³Tiako ho fantatrareo, ry havana, fa matetika aho no manam-pikasana hankatỳ aminareo[3], saingy azon-tsampona ihany hatramin’izao. Te hahazo voka-tsoa eto aminareo koa manko aho toy ny tany amin’ny firenena sasany.

¹⁴Saingy ananako adidy avokoa na ny Grika na ny firenen-kafa, na ny manam-pahaizana na ny tsy nahita fianarana;

¹⁵hany ka maika erỳ aho hanambara ny Vaovao Mahafaly aminareo atỳ Rôma koa.

¹⁶Fa tsy menatra ny Vaovao Mahafaly aho, satria io no herin’Andriamanitra ho famonjena izay rehetra mino, dia ny Jiosy aloha vao ny hafa firenena.

¹⁷Eny, asehon’ny Vaovao Mahafaly fa ny aneken’Andriamanitra ny olona ho marina dia ny finoana, hatramin’ny voalohany ka hatramin’ny farany, araka ny voalazan’ny Soratra Masina hoe: «Ny olo-marina noho ny finoana dia ho velona[4].»

¹⁸Efa anehoan’Andriamanitra ny fahatezerany avy any an-danitra ny olona, satria tsy manaja an’Andriamanitra ary manao ny tsy rariny amin’ny namana; ka noho ny asa ratsin’ny olona, dia voasarona ilay Andriamanitra tena Izy.

¹⁹Fa miharihary amin’ny olona ny tokony ho fantany momba an’Andriamanitra taminy.

²⁰Eny, tsy hita maso Andriamanitra. Nefa hatramin’ny nahariany an’izao rehetra izao, dia eo ny asany mampahafantatra Azy, mampibaribary fa mahery hatrizay hatrizay Izy ary Andriamanitra tokoa. Hany ka tsy afa-tsiny eo anatrehan’Andriamanitra ny olona.

²¹Nahalala an’Andriamanitra tokoa izy ireo, saingy tsy nanolotra ny voninahitra sy ny saotra tandrify Azy. Fa zavatra diso no nanjary nosaintsaininy, ary tonga maizina ny fony donto.

²²Nilaza ho hendry ny olona, nefa tonga adala.

²³Ilay Andriamanitra be voninahitra sy tsy mety levona nosoloany sarin-javatra mety levona, dia sary mampiseho olona, vorona, biby mandeha tongotra efatra na biby mikisaka[5].

²⁴Izany no nanoloran’Andriamanitra ny olona ho andevozin’ny filàn’ny fony, ka handotoany tena amin’ny tsy fanao mahavoafady.

²⁵Ny lainga no nasolony an’ilay Andriamanitra tena Izy, zavaboaary no nohajainy sy notompoiny ho solon’ny Mpahary Izay ankalazaina mandrakizay. Amen!

²⁶Izany no nanoloran’Andriamanitra ny olona ho andevozin’ny filàndratsy mahavoafady. Ka ny vehivavy ao aminy dia manova ny fanao amin’ny vadiny ary zavatra mifanohitra amin’izany no ataony;

²⁷toy izany koa ny lehilahy ao aminy dia mandao ny fanao amin’ny vadiny, ary manjary maimay mifampila samy lehilahy sady mifanala baràka tena, hany ka mandray ny sazy mendrika ny hadalàny.

²⁸Nataon’ny olona ho tsinontsinona ny mahalala an’Andriamanitra, ka izany no nanoloran’Andriamanitra azy hoentin’ny sainy mibirioka, mba ho voatarika hanao ny tsy tokony hatao:

²⁹ka dia tonga feno izao tsy rariny, haratsiana, fitiavan-karena sy halozana isan-karazany izao; tonga mpialona, mpamono olona, mpihantsy ady, mpamitaka, mpanao otri-po, mpanely tsaho;

³⁰tonga mpanaratsy olona, mpankahala an’Andriamanitra, entin-kambo dia toerana, mpirehareha, mpiavonavona, mpamoron-dratsy, tsy manaiky ray aman-dreny,

³¹tsy manam-pahalalana, tsy azo itokiana, tsy mifaditra ovana, tsy mahay miantra.

³²Mendrika ho faty ny olona manao ny asa toy ireny: didim-pitsarana navoakan’Andriamanitra izany, ary fantatr’izy ireo tsara. Nefa izy ireo dia mbola manao ihany, ary izay manao koa ankasitrahiny.