Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara 2 Kôrintianina 5 Bible Online

2 Kôrintianina 5 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

2 Kôrintianina 5

¹Eny, fantatsika fa raha rava ny tranolay itoerantsika eto an-tany (izany hoe ity vatantsika ity), dia manan-trano izay tsy nataon-tanan’olona fa narafitr’Andriamanitra isika, dia trano maharitra mandrakizay any an-danitra.

²Koa misento anatin’ity tranolay ity isika[22] fa maniry mafy hitafy ny tranontsika, dia ilay trano avy any an-danitra;

³satria rehefa itafiantsika izany, dia ho hita ho manana vatana vaovao isika.

⁴Eny, raha mbola amin’ity tranolay ity isika, dia misento tahaka ny itambesaran’entana. Tsy hoe satrintsika hendahana ity vatana ity fa satrintsika ny hitafy ilay vatana vaovao, mba hatelin’ny fiainana ny mety maty.

⁵Andriamanitra mihitsy no manomana antsika ho amin’izany fanovana izany, ka nanome antsika ny Fanahiny ho antoky ny soa natokany ho antsika.

⁶Koa feno toky mandrakariva isika, na dia fantatsika aza fa raha mbola mitoetra ao amin’ity vatana ity isika, dia lavitry ny fonenan’ny Tompo,

⁷(satria finoana no andehanantsika fa tsy hoe efa mahita sahady).

⁸Feno toky isika, koa aleontsika ny miala amin’ity vatana ity mba hitoetra eo anilan’ny Tompo.

⁹Fa ny hankasitrahin’ny Tompo no irîntsika voalohany indrindra, na mbola mitoetra ao amin’ity vatana ity isika na miala ao;

¹⁰satria tsy maintsy hiseho eo anatrehan’i Kristy mba hotsarainy isika rehetra, ka handraisan’ny tsirairay avy ny tandrify azy araka izay nataony na tsara na ratsy fony mbola velona tao amin’ity vatana ity[23].

¹¹Fantatray ny atao hoe fahatahorana ny Tompo, ka miezaka hampanaiky ny olona izahay. Tena mahalala anay Andriamanitra, ary antenaiko fa mahalala ahy ao amin’ny fieritreretanareo koa ianareo.

¹²Tsy hoe midera tena indray aminareo izahay, fa manome anareo izay hahazoanareo mirehareha ny aminay; ka dia mba hisy havalinareo ny olona mirehareha amin’ny zavatra eto ivelany fa tsy amin’ny zavatra ao am-po.

¹³Raha marina fa very saina izahay, dia ho an’Andriamanitra izany; raha mitombin-tsaina izahay, dia ho anareo izany.

¹⁴Fa ny fitiavan’i Kristy no manery anay, satria izao no hevitray: maty hamonjy ny olona rehetra ny olona anankiray; noho izany, nandalo fahafatesana koa izy rehetra.

¹⁵Maty hamonjy ny olona rehetra ny olona anankiray, mba tsy ho velona ho an’ny tenany intsony ireo velona, fa ho an’Ilay efa maty sy nitsangana velona hamonjy azy.

¹⁶Ka hatramin’ny naha kristianina anay, dia tsy mihevitra na iza na iza araka ny fisainan’olombelona intsony izahay. Na dia nihevitra an’i Kristy araka ny fisainan’olombelona aza izahay fahiny, dia tsy manao toy izany intsony ankehitriny.

¹⁷Raha misy olona tafaray amin’i Kristy, dia olom-baovao izy; efa lasa ny zavatra tranainy, ary efa mby eo ny zavatra vaovao.

¹⁸Izany rehetra izany dia avy amin’Andriamanitra, Izay nampihavana antsika aminy indray tamin’ny alalan’i Kristy sady nanome anay ny fanompoana hitaona ny hafa hihavana aminy.

¹⁹Eny, Andriamanitra tsy nitana ny fahotan’ny olona fa nampihavana ny olona rehetra aminy indray tamin’ny alalan’i Kristy[24]; ary efa napetrak’Andriamanitra taminay izany teny mitory fampihavanana izany.

²⁰Koa dia iraka solotenan’i Kristy izahay, ka tahaka ny hoe Andriamanitra mihitsy no mananatra anareo amin’ny alalanay. Solotenan’i Kristy izahay no miangavy anareo hoe: meteza hampihavanina amin’Andriamanitra ianareo.

²¹Tsy mba nanota na oviana na oviana i Kristy, nefa ny otantsika dia nampitondrain’Andriamanitra Azy ho famonjena antsika, mba hahatonga antsika handray ny fahamarinana omen’Andriamanitra noho ny firaisana amin’i Kristy.