Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara Hebreo 11 Bible Online

Hebreo 11 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

Hebreo 11

¹Ny hoe mino dia mahazo antoka tsara ny zavatra antenaina ary matoky ny zavatra tsy hita.

²Izany finoana izany manko no vavolombelon’ny mahatsara laza ny ntaolo.

³Finoana no ahafantarantsika fa ny tenin’Andriamanitra no nanaovana izao tontolo izao; koa izao hita maso izao dia natao avy amin’ny tsy hita maso[68].

⁴Finoana no nanoloran’i Abela ho an’Andriamanitra sorona tsara noho ny an’i Kaina. Izany finoany izany no vavolombelona niantoka fa marina i Abela, satria nankatoavin’Andriamanitra ny fanatitra nataony; ary noho ny finoany, dia mbola miteny ihany i Abela na dia efa maty aza[69].

⁵Finoana no nahatafafindra an’i Henôka ho eo akaikin’Andriamanitra, ka tsy mba niharan’ny fahafatesana izy; ary tsy nisy olona nahita an’i Henôka intsony, noho izy nafindran’Andriamanitra ho eo akaikiny. Ny Soratra Masina no mijoro ho vavolombelona fa efa sitrak’Andriamanitra i Henôka talohan’ny namindrany azy[70].

⁶Raha tsy misy finoana, dia tsy misy azo atao hahazoana sitraka amin’Andriamanitra; koa izay manatona an’Andriamanitra dia tsy maintsy mino fa misy Andriamanitra sady mamaly soa izay mitady Azy.

⁷Finoana no nanoavan’i Noà tamim-panajana, fony izy notoroan’Andriamanitra hevitra ny amin’ny zava-hitranga tsy mbola hita; dia nandrafitra sambofiara i Noà hamonjena ny tenany sy ny ankohonany. Izany no nanamelohan’i Noà an’izao tontolo izao, fa nahatonga azy kosa handray ny fahamarinana avy amin’Andriamanitra noho ny finoany[71].

⁸Finoana no naneken’i Abrahama fony izy nantsoin’Andriamanitra hiainga ho any amin’ny tany izay horaisiny ho lova; ka nandao ny tany nahabe izy, nefa tsy fantany izay halehany.

⁹Finoana no nonenany toy ny mpiavy tao amin’ny tany nampanantenain’Andriamanitra ho azy. Tranolay no nitoerany, dia izy mbamin’i Itsehàka sy i Jakôba, izay samy nandray izany fampanantenana izany[72].

¹⁰Fa i Abrahama dia niandry ilay tanàna mafy orina[73], ka Andriamanitra no tompo-marika tamin’izany sady nanao azy.

¹¹Finoana no nahazoan’i Abrahama hery hanana anaka, na dia efa antidahibe aza izy ary na dia vehivavy momba aza i Sarà vadiny; satria azon’i Abrahama antoka[74] fa mahatoky Andriamanitra nanao ny fampanantenana.

¹²Olona efa naman’ny maty ihany i Abrahama, nefa dia avy amin’izany lehilahy anankiray izany no niavian’ny taranaka maro toy ny kintana eny amin’ny habakabaka sy toy ny fasika tsy tambo isaina eny amoron-dranomasina[75].

¹³Tamim-pinoana no nahafatesan’ireo olona rehetra ireo. Tsy azony akory izay nampanantenain’Andriamanitra azy, kanefa notazanin’ireo sy noarahabainy avy lavitra; ary dia niaiky izy rehetra fa vahiny sy mpivahiny teto an-tany[76].

¹⁴Ireo olona miteny toy izany dia mampiharihary fa mitady izay ho tanindrazany.

¹⁵Ka raha ny tany nialany no nahamanina azy, dia mbola nahita fotoana hiverenana any izy;

¹⁶saingy tanindrazana tsara lavitra no irîny, dia ilay tanindrazana any an-danitra. Izany no tsy mahamenatra an’Andriamanitra ny hantsoina hoe «Andriamanitr’izy ireo», satria olona efa nanamboarany tanàna ireo.

¹⁷Finoana no nanoloran’i Abrahama an’i Itsehàka ho sorona, fony i Abrahama nozahan’Andriamanitra toetra. Kanefa nivonon-kanao sorona ny zanany lahitokana i Abrahama, dia izy nanaovan’Andriamanitra teny fampanantenana

¹⁸sy nilazany hoe: «Avy amin’i Itsehàka no hiantsoana taranaka ho anao[77].»

¹⁹Noheverin’i Abrahama fa Andriamanitra dia mahay manangana an’i Itsehàka avy any amin’ny maty; ka dia noraisin’i Abrahama indray ny zanany, ary tandindon-javatra izany.

²⁰Finoana no nitsòfan’i Itsehàka rano an-dry i Jakôba sy i Hesao, nitsinjovany ny hoavin’izy roa lahy.

²¹Nony efa ho faty i Jakôba, dia finoana no nitsòfany rano tsirairay ny zanakalahin’i Jôsefa; ka niankina tamin’ny lohatehiny i Jakôba no nivavaka tamin’Andriamanitra[78].

²²Finoana no nilazan’i Jôsefa teo amin’ny faramparan’ny fiainany fa hiala tany Ejipta ny Israelita ary koa nanafatrafarany momba ny taolambalony[79].

²³Finoana no nanafenan’ny ray aman-drenin’i Mosesy azy telo volana, raha vao teraka izy. Hitany manko fa zazakely mahafatifaty i Mosesy, ka tsy natahorany izay baikon’ny mpanjaka.

²⁴Finoana no nandavan’i Mosesy hantsoina hoe zanak’ilay zanakavavin’ny Farao mpanjakan’i Ejipta, nony efa lehibe izy[80];

²⁵fa naleony niara-nampahorîna tamin’ny vahoakan’Andriamanitra, toy izay hifaly amim-pahotana mandritra ny fotoana fohifohy.

²⁶Nataony fa ny miaritra fanaratsiana noho ny amin’ny Mesia dia harena be lavitra noho ny zava-tsoan’i Ejipta, fa nibanjina ny valisoa mbola ho avy izy.

²⁷Finoana no nandaozan’i Mosesy an’i Ejipta ka tsy natahorany izay hatezeran’ny mpanjaka; fa naharitra tamin’ny fanapahan-keviny izy, toy ny nahita maso an’ilay Andriamanitra tsy hita.

²⁸Finoana no nanorenan’i Mosesy ny fankalazana ny Paska sy nanomezany baiko hanentenana ra ny varavarana, fandrao mikasika ireo lahimatoa israelita ilay anjely mpandringana ka mamono azy.

²⁹Finoana no nitan’ireo Israelita ny Ranomasina Mena toy ny nandia tany maina; fa nony mba nanandrana nanao toy izany ireo Ejiptianina, dia voatelin’ny rano.

³⁰Finoana no nampirodana ny mandan’i Jerikao, nony efa nohodidinin’ny Israelita nandritra ny fito andro.

³¹Finoana no tsy nahafaty an’i Rahaba vehivavy janga, tsy nahafaty azy niaraka tamin’ireo tsy nanaiky an’Andriamanitra satria noraisiny tamim-pitiavana ireo mpitsikilo[81].

³²Ary inona koa no holazaiko? Tsy hanam-potoana aho raha hilazalaza momba an-dry i Gidehôna sy i Baràka, ry i Samsôna sy i Jeftà, ry i Davida sy i Samoela ary ny mpaminany[82].

³³Noho ny finoana dia nandresy fanjakana maro ireo, sy nampihatra ny rariny ka nahazo izay nampanantenain’Andriamanitra; nanakombona ny vavan’ny liona ireo,

³⁴namono ny afo midedadeda, tokony ho voan’ny sabatra nefa tsy voa, nalemy nefa tonga natanjaka, nahery an’ady ka nampandositra ny tafiky ny firenen-kafa.

³⁵Noho ny finoana no nandraisam-behivavy ny zanany maty voatsangana ho velona indray[83]. Ny sasany nampijalijalîna ho faty nefa tsy nety nanao izay hahafahany, mba hitsanganany ho velona aina tsara lavitra;

³⁶ary ny sasany nesoina sy nokapohina mafy, ary nofatorana sy nahiboka am-ponja.

³⁷Tao ireo maty notoraham-bato, tapa-droa notsofàna, novonoina tamin-tsabatra; tao ireo nafindrafindra monina nitafy hoditr’ondry na hoditr’osy, ka nahantra sy nampahorîna ary fadiranovana[84].

³⁸Tsy mendrika hitoerany akory izao tontolo izao, ka nanjenjena tany an-taniefitra sy tany an-tendrombohitra ireo ary nonina tanaty zohy sy tanaty lavaka.

³⁹Ireo olona rehetra ireo dia ny finoany no vavolombelon’ny mahatsara laza azy; kanefa, na dia izany aza, dia tsy mbola azon’ireo ny nampanantenaina azy.

⁴⁰Fa Andriamanitra efa nanamboatra zavatra tsara lavitra ho antsika, mba tsy ho tonga amin’ny tanjona natao hiafarana ireo raha tsy efa mby eo koa isika.