Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara Hebreo 2 Bible Online

Hebreo 2 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

Hebreo 2

¹Izany no tokony hitandremantsika mafimafy kokoa izay efa rentsika, fandrao voatarika hiala amin’izany isika.

²Nanan-danja tokoa na dia ny hafatra nentin’anjely[8] aza, ary izay rehetra nandika izany na tsy nanaiky izany dia nahazo sazy tandrify avy;

³ka hataontsika ahoana no fandositra, raha tsy raharahaintsika ny famonjen-dehibe toy izany? Ny Tompo mihitsy no efa nitory voalohany izany famonjena izany, ary nohamafisin’ireo izay nandre mba ho fanasoavana antsika.

⁴Andriamanitra koa dia niara-nijoro ho vavolombelona tamin’ireo nandre ireo ka niantoka izany tamin’ny famantarana sy zava-mahatalanjona ary ny asa mahagaga isan-karazany[9], mbamin’ireo fanomezan’ny Fanahy Masina izay nozarazarain’Andriamanitra araka ny sitrapony.

⁵Tsy teo ambany fahefàn’anjely tsy akory no nametrahan’Andriamanitra izao fiainan-ko avy lazainay izao.

⁶Fa ao amin’ny Soratra Masina ao, dia misy manambara manao hoe: «Inona moa izay olombelona, Andriamanitra ô, no mba tsarovanao? Inona moa izay zanak’olombelona no mba ahînao?

⁷Nataonao ambany noho ny anjely nandritra ny fotoana fohifohy izy; dia nosatrohanao voninahitra sy haja;

⁸ary ny zavatra rehetra napetrakao eo ambany fahefàny sady nataonao eo ambany tongony[10].» Raha voalaza fa «ny zavatra rehetra dia napetrak’Andriamanitra eo ambany fahefàn’ny olombelona», dia tsy nisy zavatra tsy napetrany eo ambany fahefàny. Kanefa ankehitriny dia mbola tsy hitantsika hoe napetraka eo ambany fahefàn’ny olombelona ny zavatra rehetra.

⁹Izao no hitantsika: natao ambany noho ny anjely nandritra ny fotoana fohifohy[11] i Jesoa, mba ho faty ho an’ny olona rehetra noho ny fahasoavan’Andriamanitra; ary satria niaritra ny fahafatesana Izy, dia nosatrohan’Andriamanitra voninahitra sy haja.

¹⁰Eny, Andriamanitra, Izay nahary ny zavatra rehetra sady anton’ny nahariana ny zavatra rehetra, dia te hitondra zanaka maro ho any amin’ny voninahitra; ka rariny raha nataon’Andriamanitra ho tanteraka tamin’ny alalan’ny fijaliana tokoa i Jesoa, ilay mpitari-dalana azy ireo ho amin’ny famonjena.

¹¹Fa na i Jesoa nanadio ny olombelona ho afaka amin’ny fahotana, na ireo olombelona nodioviny, dia iray fiaviana avokoa. Noho izany, dia tsy menatra i Jesoa miantso azy ireo hoe zandriny,

¹²fa hoy Izy: «Hanambara Anao amin’ireo zandriko Aho, Andriamanitra ô; eo afovoan’ny Fiangonana no hiderako Anao[12].»

¹³Izao koa no nataony hoe: «Hatoky an’Andriamanitra Aho.» Ary koa hoe: «Indreto Aho sy ireo zaza nomen’Andriamanitra Ahy[13].»

¹⁴Koa satria moa olombelona nofo aman-dra ireo zaza, dia tonga olombelona tahaka azy koa i Jesoa. Izany no nataony, dia ny mba handalovany amin’ny fahafatesana ka hahatonga ilay mitana ny herin’ny fahafatesana, izany hoe ny devoly, tsy hahavita na inona na inona intsony

¹⁵ary koa ny mba hanafahany an’izay rehetra voagejan’ny tahotra ny fahafatesana ka nandevozina nandritra ny androm-piainany manontolo.

¹⁶Miharihary tokoa fa tsy anjely velively no vonjen’i Jesoa, fa ireo taranak’i Abrahama[14].

¹⁷Koa amin’ny zavatra rehetra dia tsy maintsy tahaka ireo zandriny Izy, ka ho tonga Mpisorombe mamindra fo sy mahatoky eo amin’ny fifandraisana amin’Andriamanitra, mba hanonitra ny heloky ny vahoaka[15].

¹⁸Fa noho ny tenan’io Mpisorombe io niaritra fijaliana sy nalaim-panahy, dia mahavonjy izay rehetra alaim-panahy koa Izy.