Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara Jakoba 1 Bible Online

Jakoba 1 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

Jakoba 1

¹Avy amiko Jakôba ity taratasy ity, dia izaho mpanompon’Andriamanitra sady mpanompon’i Jesoa Kristy Tompo. Miarahaba anareo vahoakan’Andriamanitra rehetra miely patrana eran-tany aho[1].

²Ry havako, ataovy ho tretrika tokoa ny tenanareo raha ifandafaran’ny fitsapana samihafa;

³satria fantatrareo fa ny fisedrana ny finoanareo dia mahatonga faharetana.

⁴Ary aoka ny faharetanareo homban’asa tanteraka mba ho lavorary sy tonga ohatra ianareo, ka tsy ho orin-javatra na amin’inona na amin’inona.

⁵Kanefa raha misy aminareo tsy manam-pahendrena, dia aoka izy hangataka amin’Andriamanitra fa homeny[2]; satria manome malalaka ho an’ny olona rehetra Andriamanitra sady tsy mba mandatsa.

⁶Tsy maintsy mino tsara anefa izy rehefa mangataka, fa tsy hiahanahana; satria izay miahanahana dia toy ny alon-dranomasina tsofin’ny rivotra sy atopatopany.

⁷Aoka tsy hanampo handray zavatra avy amin’ny Tompo ny olona toy izany,

⁸fa miroa saina sady mivadibadika amin’ny fiaimpiainany rehetra.

⁹Aoka Andriamanitra manandratra azy no hataon’ny havana mahantra ho reharehany;

¹⁰ary aoka Andriamanitra mampietry azy no hataon’ny havana mpanankarena ho reharehany, satria hihelina toy ny vonin’ireo ahitra eny an-tsaha ny mpanankarena.

¹¹Eny, niposaka ny masoandro ombàn’ny hafanana migaingaina, dia nampalazo ny ahitra; ka nihintsana ny voniny ary levona ny hatsaran-tarehiny[3]. Dia toy izany koa ny mpanankarena: ho levona eo anivon’ny lahasany izy.

¹²Sambatra ny olona izay maharitra ny fitsapana; fa rehefa voasedran’izany izy, dia ny fiainana efa nampanantenain’Andriamanitra ireo tia Azy no horaisiny ho satroboninahi-pandresena.

¹³Raha misy alaim-panahy, aoka izy tsy hanao hoe: «Andriamanitra no maka fanahy ahy»; satria tsy mba mety alaim-panahy hanao ratsy Andriamanitra sady tsy mba maka fanahy olona.

¹⁴Fa samy alaim-panahy ny olona, rehefa mitaona azy sy mitady hamandrika azy ny filàndratsiny;

¹⁵ka rehefa eken’ny olona ny filàndratsy, dia miteraka ota; ary rehefa mahazo bahana tanteraka ny ota, dia miteraka fahafatesana ara-panahy.

¹⁶Aza mamita-tena, ry havako malala:

¹⁷ny fanomezan-tsoa rehetra sy ny fanomezana lavorary rehetra dia avy any ambony, ka midina avy amin’Andriamanitra Ray, mpahary ny fanazavana eny amin’ny habakabaka, Ilay tsy manam-piovaovana ary tsy misy aloka avy amin’ny fihodinana.

¹⁸Sitrapon’Andriamanitra Ray no niterahany antsika tamin’ny teny fahamarinana, mba ho santa-bokatra atolotra Azy eo amin’ny samy zavaboaariny isika.

¹⁹Efa fantatrareo izany, ry havako malala; kanefa aoka ny isam-batan’olona samy ho dodona hihaino fa tsy ho maimaika hiteny na halaky tezitra[4],

²⁰satria ny olona tezitra tsy mahefa izay marina soritan’Andriamanitra.

²¹Noho izany, ario avokoa ny fahalotoana sy ny haratsiam-panahy rehetra; raiso amin’ny fahalemem-panahy ny teny ambolen’Andriamanitra ao anatinareo sady mahavonjy ny tenanareo.

²²Aoka ianareo ho mpanatanteraka ny teny, fa tsy ho mpihaino fotsiny, ka mamita-tena.

²³Satria raha misy olona mpihaino ny teny, nefa tsy mpanatanteraka, dia tahaka ny mijery ny tarehiny ao anaty fitaratra:

²⁴eny, mahita ny tena endriny izy, dia lasa ka hadinony miaraka amin’izay ny toe-tarehiny.

²⁵Fa izay fatra-pandinika ny lalàna lavorary, dia ny lalàna mitondra fahafahana, ka maharitra amin’izany ary tsy ho mpihaino manadino fa mpanatanteraka an’asa, dia ho sambatra izy amin’izay asa tanterahiny.

²⁶Raha misy manao ny tenany ho mpivavaka saingy tsy mahafehy ny lelany, dia mamita-tena ka zava-poana ny fivavahan’izany olona izany.

²⁷Fa amin’Andriamanitra Ray ny fivavahana madio sy tsy misy tsiny dia izao: ny miahy ny kamboty sy ny mpitondratena amin’ny fahoriana mahazo azy[5] ary ny miaro tena tsy ho voapentimpentin’izao tontolo izao.