Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara 1 Samoela 14 Bible Online

1 Samoela 14 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

1 Samoela 14

¹Indray andro, dia hoy i Jônatàna zanakalahin’i Saoly tamin’ny zatovolahy mpitondra ny fitaovam-piadiany: — Andeha hotafihintsika ny tobin’ny miaramila Filistinina erỳ ampita erỳ. Nefa tsy nampandre an-drainy i Jônatàna.

²I Saoly tamin’izay dia nipetraka teo an-tsisin’i Gibehà, teo ambanin’ny ampongabendanitr’i Migrôna[65] niaraka tamin’ny miaramila tokony ho eninjato.

³Nisy mpisorona iray nisalotra efôda teo, dia i Ahià zanakalahin’i Ahitòba izay rahalahin’i Ikabôda. (Ity Ikabôda ity dia zanakalahin’i Pinehasa ary zafikelin’i Helỳ, izay mpisoron’ny TOMPO tao Silao[66]). Tsy nisy nahafantatra ny miaramila fa lasa i Jônatàna.

⁴Mba hahatrarany ny andiana miaramila filistinina, dia nitsofoka teo anelanelan’ny harambato marani-doha roa atao hoe Bôtsetsa sy Senè i Jônatàna;

⁵ny voalohany dia nijoro teo amin’ny lafiny avaratra, manatrika an’i Mikmasy, ny faharoa kosa tamin’ny lafiny atsimo, manolotra an’i Gebà[67].

⁶Dia hoy izany i Jônatàna tamin’ny mpanompony: — Andeha hotafihintsika ny tobin’ireo tsy mifora ireo, sao mba homba antsika ihany ny TOMPO, fa tsy misy manakana AZY tsy hanome antsika ny fandresena, na maro isika na vitsy.

⁷Hoy kosa ilay mpanompo namaly azy: — Ataovy izay mahadiavolana ny fonao; alao hery, fa vonona hanaraka anao aho na aiza na aiza alehanao.

⁸Dia hoy ihany i Jônatàna: — Hanatona moramora ireo olona ireo isika ka hiseho aminy.

⁹Raha miteny amintsika izy hoe: «Aoka! Andraso fa ho eny aminareo izahay», dia hijanona eo amin’izay nisy antsika isika, ka tsy hiakatra eny aminy.

¹⁰Fa raha tàhiny kosa izy manao amintsika hoe: «Miakara etỳ aminay», dia hiakatra isika, satria izay no famantarana ho antsika fa natolotry ny TOMPO horesentsika ireo.

¹¹Dia nanolo-tena ho hitan’ny Filistinina izy roa lahy, ary hoy ny Filistinina: «Indreo ny Hebreo fa mivoaka ny lavaka fiereny.»

¹²Niantso mafy an’i Jônatàna sy ny mpanompony ireo miaramila filistinina ka nanao hoe: — Miakara mankatỳ aminay, fa misy zavatra holazainay aminareo. Dia hoy i Jônatàna tamin’ny mpanompony: — Miakara manaraka ahy fa efa natolotry ny TOMPO horesen’i Israely ireo.

¹³Dia niakatra i Jônatàna, ka namikitra tongotra aman-tanana, ary nanaraka azy ny mpanompony. Nasian’i Jônatàna ireo Filistinina ka lavo ary novitain’ilay mpanompo nanaraka azy kosa.

¹⁴Io famelezana voalohany nafitsok’i Jônatàna sy ny mpanompony io, dia nahafatesana Filistinina roapolo lahy, voavono tao anatin’ny faritra sahabo ho ampahefatry ny hekitara.

¹⁵Nihorohoro ny Filistinina tafajanona tao an-toby sy ny mponina rehetra teny manodidina; tera-kovitra ihany koa mbamin’ny miaramila lohalalana sy ny mpanao vy very ny ainy. Nihovitrovitra ny tany; ka dia nisy fangitakitahana lehibe dia lehibe.

¹⁶Tazan’ny mpitilin’i Saoly, avy tao Gibehàn’i Benjamîna, ny vahoaka filistinina nifanaritaka izaitsizy.

¹⁷Ka hoy i Saoly tamin’ireo miaramilany: — Ataovy ny fiantsoana anarana, ka jereo izay nitsoaka an-daharana. Dia natao ny fiantsoana anarana, ary tsapa ny tsy nahateo an’i Jônatàna sy ilay mpitondra ny fitaovam-piadiany.

¹⁸Dia hoy i Saoly tamin’i Ahià mpisorona: — Ento atỳ ny Vatamasin’ny Tompo. (Tamin’izany andro izany manko dia teo amin’ny tobin’ny Israelita ny Vatamasin’ny Tompo.)

¹⁹Raha mbola niteny tamin’ny mpisorona i Saoly, dia nihamafy ny kotaba tao amin’ny tobin’ny Filistinina. Ka hoy i Saoly tamin’i Ahià: — Aoka ihany, tsoahy ny tananao.

²⁰Novorin’i Saoly ny tafiny manontolo mba handeha hiady amin’ny Filistinina izay efa nifanjevo sy nifamono ho faty tamin’ny sabatra.

²¹Ny Hebreo sasany izay nanompo ny Filistinina taloha sady niara-niakatra taminy ho any an-toby, dia nihodina nankamin’i Israely notarihin’i Saoly sy Jônatàna.

²²Fa ny Israelita rehetra kosa izay niery tany an-tendrombohitr’i Efraîma, raha nahare fa nandositra ny Filistinina, dia mba nanenjika azy ireo koa ka niady taminy.

²³Toy izany no nanomezan’ny TOMPO fandresena ho an’i Israely tamin’izay andro izay. Nitatra ankoatran’i Bety-Avena[68] ny ady.

²⁴Reraka mafy ny Israelita tamin’io andro io, satria efa norahonan’i Saoly tamin’ny fampitandremana hoe: «Ho voaozona anie izay manendry hanina alohan’ny hariva mandra-pahatò ny valifatiko amin’ny fahavalo[69]!» Dia tsy nisy sahy nanendry hanina ny olon-drehetra.

²⁵Tonga tao amin’ny ala iray feno tantely nihanaka hatreny amin’ny tany ny besinimaro.

²⁶Rehefa tafiditra ny ala izy ireo, dia indro hitany ny tantely izay efa mitsororoka fotsiny; saingy tsy nisy sahy nikasika nihinana na iray aza fa natahotra ny ozona.

²⁷Nefa i Jônatàna tsy mba nahafantatra ny fianianana nampanaovin-drainy ny besinimaro; koa avy hatrany dia nanatsoboka ny lohatehina teny an-tanany tamin’ny tantely izy ary nanao izany am-bava. Dia tonga nazava terỳ ny fijeriny.

²⁸Fa hoy ny miaramila iray taminy: — Ny rainao anie efa nampianiana mafy ny vahoaka ombàn’ny fampitandremana hoe: «Ho voaozona anie izay manendry hanina anio!» Izany no nampahareraka ny vahoaka.

²⁹Dia hoy i Jônatàna hoe: — Efa nampidi-doza ny firenena ny raiko! Koa jereo fa toa nihanahazo hery aho hatramin’ny nihinanako kely tamin’ny tantely teo.

³⁰Tsy ho latsak’izany koa androany raha mba navela nihinana ny remby azony tamin’ny fahavalony ny miaramila, dia ho nihoa-pampana ny fahavoazan’ny Filistinina.

³¹Tamin’io andro io dia resin’ny Israelita ny Filistinina ka nenjehiny nanomboka tao Mikmasy ka hatrany Aialôna[70]. Torovana loatra ny vahoaka,

³²koa avy dia niantoraka tamin’ireo remby izy; nalainy avokoa na ondry na omby na zanak’omby, dia novonoiny ary nohaniny teo amin’ny toerana nandatsahany ny rany ihany.

³³Dia nisy nitatitra tamin’i Saoly fa manota amin’ny TOMPO ny olona satria mihinan-kena eo amin’ny nandatsahany ra azy. Ary hoy i Saoly hoe: — Mpamadika ianareo! Izao ankehitriny izao dia manakodiava vato lehibe mankatỳ amiko[71].

³⁴Avy eo dia miparitaha any amin’ny vahoaka ka asaivo mankatỳ amiko tsirairay izy miaraka amin’ny ombiny aman’ondriny avy. Hovonoiny eto izany ka hohaniny, mba tsy hanotany amin’ny TOMPO amin’ny fihinanana izany eo amin’ny toerana andatsahan-dra azy. Tamin’iny hariva iny dia samy nitondra ny bibiny avy ny olona ka namono azy tamin’io toerana io.

³⁵Toy izany no nanorenan’i Saoly alitara ho an’ny TOMPO. Io no alitara voalohany izay naoriny ho AZY.

³⁶Avy eo dia hoy i Saoly hoe: — Andeha hanaovantsika latsaka alina ny Filistinina ka horobaintsika mandra-paharain’ny andro, ary dia tsy havelantsika hisy miangana na iray aza. Ka hoy ny navalin’ny miaramila azy: — Ataovy izay mahadiavolana ny fonao. Fa hoy kosa ny mpisorona hoe: — Andeha isika aloha haka hevitra amin’Andriamanitra.

³⁷Dia nanontany an’Andriamanitra i Saoly hoe: — Hidina hamely ny Filistinina ve aho? Hatolotrao horesen’i Israely ve izy? Nefa tsy namaly azy Andriamanitra tamin’izay andro izay.

³⁸Dia hoy i Saoly tamin’ny filohan’ny vahoaka: — Avia atỳ ianareo rehetra ka fantaro tsara izay fahotana natao androany.

³⁹Velona ny TOMPO mpamonjy an’i Israely ka mianiana aminy aho, fa tsy maintsy hatao maty izay nanao izany, na dia i Jônatàna zanako aza. Tsy nisy namaly azy ny vahoaka na iray aza.

⁴⁰Fa hoy indray i Saoly tamin’ny Israelita rehetra teo: — Mitsangàna ianareo etỳ ankilany, fa izaho sy i Jônatàna zanako kosa etsy andaniny. Dia hoy ny miaramila taminy: — Ataovy izay sitraky ny fonao.

⁴¹Ka hoy i Saoly hoe: — Ry TOMPO Andriamanitr’i Israely ô, nahoana no tsy novalianao aho anikeheo? Ry TOMPO Andriamanitr’i Israely ô, valio amin’ny antsapaka masina aho. Raha avy tamin’i Jônatàna na tamiko ny fahadisoana, dia valio amin’ny Orîma; fa raha avy amin’ny miaramila kosa, dia valio amin’ny Tomîma[72]. I Jônatàna sy i Saoly no voatendrin’ny antsapaka, fa ny vahoaka kosa afaka madiodio.

⁴²Ka hoy i Saoly hoe: — Aoka hatao antsapaka izaho sy i Jônatàna zanako. Koa dia i Jônatàna no azo.

⁴³Ary hoy i Saoly taminy: — Tantarao amiko izay nataonao. Dia notantarain’i Jônatàna azy izany ka hoy izy: — Nihinana tantely kely tamin’ny lohatehina teny amiko aho. Koa intỳ aho fa vonon-ko faty.

⁴⁴Ary hoy i Saoly hoe: — Enga anie hosazîn’Andriamanitra mafy tokoa aho, raha toa ka tsy hatao maty ianao, ry Jônatàna!

⁴⁵Fa hoy ny miaramila tamin’i Saoly: — Ho faty hoe i Jônatàna? Dia ilay nahatonga izao fandresena lehibe azon’i Israely izao! Sanatria azy izany! Fa velona ny TOMPO ka mianiana izahay fa tsy hisy singambolony na iray aza avelanay hilatsaka amin’ny tany, satria Andriamanitra mihitsy no nanampy azy tamin’izay nataony androany! Izany no nanafahan’ny miaramila an’i Jônatàna, ka dia tsy maty izy.

⁴⁶Ary natsahatr’i Saoly ny fanenjehana ny Filistinina, koa afaka nody tany amin’ny taniny izy ireny.

⁴⁷Rehefa tonga mpanjakan’i Israely i Saoly, dia niady tamin’ireo fahavalony rehetra izay nanodidina azy, izany hoe ny Môabita, ny Hamônita, ny Edômita, ny fanjakan’i Tsôbà ary ny Filistinina[73]. Fandresena hatrany no azony tamin’izay rehetra niadiany.

⁴⁸Niady tamin-kerim-po fatratra ka nandresy ny Hamalekita koa izy, ary dia nahafaka an’i Israely tamin’izay nandroba azy.

⁴⁹Nanan-janaka lahy i Saoly, dia i Jônatàna sy i Jisvỳ[74] ary i Melkisa; ny anaran-janany vavy roa kosa dia ireto: i Meràba ny zokiny, ary i Mikala ny zandriny.

⁵⁰Ny anaram-badin’i Saoly kosa dia i Ahinôhama, zanakavavin’i Ahimahatsa. Ny jeneralin’ny tafiny dia Abinera, zanakalahin’i Nera rahalahin-drain’i Saoly.

⁵¹I Kisy rain’i Saoly sy i Nera rain’i Abinera dia samy zanakalahin’i Abiela.

⁵²Nafotaka tokoa ny ady tamin’ny Filistinina nandritra ny andro rehetra nanjakan’i Saoly. Koa izay lehilahy rehetra hitany fa matanjaka sy mahery fo, dia noraisiny ho ao amin’ny tafiny avokoa.