Read Dikateny Iombonana Eto Madagasikara 1 Samoela 17 Bible Online

1 Samoela 17 - Dikateny Iombonana Eto Madagasikara bible

1 Samoela 17

¹Namory ny miaramilany hiatrika ady tao Sôkao any Joda ny Filistinina, ka nitoby tao Efesa-Damima anelanelan’i Sôkao sy Hazekà[86].

²I Saoly sy ny miaramilan’i Israely koa dia tafangona ary nitoby tao amin’ny lohasaha Elà[87], efa vonona hiatrika ady amin’ny Filistinina.

³Samy nitana tendrombohitra nifanao andaniny sy ankilany avy ny Filistinina sy ny Israelita, ka ny lohasaha no nampisaraka azy ireo.

⁴Dia nisy rapeton’olona nivoaka ny tobin’ny Filistinina mba hihantsy ady amin’ny Israelita; ny anarany dia i Gôliata, ary avy any Gata[88] izy. Nirefy tokony ho telo metatra izy.

⁵satroka varahina aro loha sy fonon-dranjo varahina no nanaovany, ary akanjo misy kirana varahina milanja 60 kilao no aro tena teny aminy. Nisamboady lefom-barahina izy.

⁶

⁷Nitondra lefona iray koa izy ka ny zarany dia lehibe toy ny voditenon’ny mpanenona ary ny lelany dia vy mihoatra ny fito kilao. Nisy miaramila iray mpitondra ny ampingany ka mialoha azy.

⁸Dia nijanona i Gôliata ary nitodika tamin’ny miaramila israelita sady niantsoantso hoe: — Nahoana ianareo no vory atrika hiady? Filistinina aho, ary ianareo kosa andevon’i Saoly. Mifidiana ianareo lehilahy iray hidina etỳ hiady amiko.

⁹Fa raha toa resiny aho ka matiny, dia ho andevonareo izahay; fa raha resiko kosa izy ka matiko, dia ianareo kosa no ho andevonay ka hanompo anay.

¹⁰ka hoy aho hoe: Efa nihaika anareo miaramila israelita aho androany; ka omeo lehilahy iray aho mba hiady amiko.

¹¹Raha nandre izany tenin’ilay Filistinina izany i Saoly sy ny miaramilany rehetra, dia nivadi-po sy natahotra mafy.

¹²I Davida dia zanakalahin’i Jisay avy amin’ny terak’i Efratà, izay nonina tany Betleheman’i Joda; nanan-janaka valo mirahalahy i Jisay izay efa tena antitra tamin’ny andron’i Saoly.

¹³Ny zanany telolahy zokiny, i Eliaba sy i Abinadaba ary i Samà, dia voaantso miaramila ka niara-niantafika tamin’i Saoly. Fa i Davida kosa, ilay zandriny indrindra,

¹⁴

¹⁵dia lasa nanompo an’i Saoly ary niverina tsindraindray mikarakara ny ondrin-drainy, tany Betlehema.

¹⁶Nandritra ny efapolo andro, dia niseho teo anatrehan’ny tafik’i Israely marain-tsy hariva i Gôliata ilay Filistinina.

¹⁷Indray andro dia hoy i Jisay tamin’i Davida zanany: — Raiso ity lango folo kilao ity sy ireto mofo folo ireto ho an’ny rahalahinao, ka ento haingana any an-toby ho azy ireo.

¹⁸Ento koa ireto frômazy folo ireto ho an’ny kômandin’ny antokon-tafika. Dia jereo ireo rahalahinao na mba nanao ahoana ihany izay izy ireo any. Ho hitanao raha toa ka salama tsara izy ireo, ary dia hitondranao vaovao tsara momba azy ireo aho.

¹⁹Ary ny hahitanao azy telo mirahalahy dia miaraka amin’i Saoly sy ny miaramila israelita rehetra, eo amin’ny lohasaha Elà sady miady amin’ny Filistinina.

²⁰Ny ampitso vao maraina dia napetrak’i Davida tamin’ny mpiandry hafa ny ondriny. Noraisiny ny entany, dia lasa izy araka ny tenin’i Jisay, ary tonga tany an-toby. Tamin’izay indrindra ny miaramila no milahatra hivoaka hiady sady velona hiakan’ady.

²¹Ary ny Israelita sy ny Filistinina samy vory atrika imasoimaso, efa vonon-kiady.

²²Natolotr’i Davida ny mpiambina ireo entana nentiny, ary dia lasa izy nilomay nankeny am-bava ady nanontany izay vaovao momba ireo rahalahiny.

²³Raha mbola niresaka tamin’ny rahalahiny teo i Davida, dia indro i Gôliata, ilay Filistinina avy any Gata, fa nandroso teo anoloan’ny tafiny sady namerina ny fihantsiany mahazatra azy[89]. Ary ren’i Davida izany.

²⁴Raha vao nahita an’i Gôliata anefa ny Israelita rehetra, dia mihemotra satria matahotra mafy izy ireo;

²⁵fa hoy izy samy izy hoe: «Hitanareo ve io lehilahy miakatra io. Hihaika antsika Israelita no anton’ny niakarany. Koa izay maharesy azy io dia hataon’ny mpanjaka tretrika tokoa amin’ny hareny, sady homeny ho vadiny ny zanany vavy ary ny fianakaviany hahazo tombontsoa manokana eo amin’i Israely.»

²⁶Dia hoy i Davida tamin’ny miaramila iray teo akaikiny: — Hatao ahoana tsara hoe izay maharesy io Filistinina io ka mahafaka an’i Israely amin’izao fahafaham-baràkany izao? Fa iza moa io Filistinina mpanompo sampy io no sahy mihantsy ny tafik’ilay Andriamanitra velona?

²⁷Dia naverin’ny olona tamin’i Davida indray fa izany sy izany no hataon’ny mpanjaka amin’izay maharesy an’i Gôliata.

²⁸Fa i Eliaba zokiny lahimatoa kosa, raha nandre azy tafaresaka tamin’ny miaramila, dia nisafoaka tamin’i Davida ka nanao hoe: — Inona moa no ataonao atỳ? Iza no namelanao ireo ondrinao vitsivitsy any an-taniefitra? Fantatro tsara ny fieboeboanao sy ny haratsiam-panahinao, fa hijery ady no nahatongavanao.

²⁹Ary hoy i Davida hoe: — Fa inona izao no nataoko? Moa tsy mahazo manontany ve aho?

³⁰Dia navelany teo ny zokiny, fa lasa izy nanontany miaramila hafa indray, ary nitovy hatrany ny valin-teny azony.

³¹Rehefa ren’ny olona fa voasarik’izany toe-javatra izany i Davida, dia nambarany tamin’i Saoly izay nampiantso azy avy hatrany.

³²Ka hoy i Davida tamin’i Saoly: — Tompokolahy, aoka tsy hisy ho ketraka noho ny io Filistinina io ny olona, fa ny tenako mihitsy no handeha hiady aminy.

³³Hoy kosa i Saoly tamin’i Davida: — Aoka itsỳ, anaka, tsy azonao atao ny hiady amin’io Filistinina io. Mbola zaza loatra ianao nefa izy dia efa miaramila hatramin’ny fahatanorany.

³⁴Fa hoy ny navalin’i Davida hoe: — Tompokolahy, raha miandry ny ondrin-draiko aho, ka nisy liona na bera tonga maka amin’ireo,

³⁵dia nanenjika azy aho ka mikapoka azy ary manaisotra ny haza mby am-bavany; ary raha miantsambotra amiko izy, tonga dia raisiko amin’ny vavany, dia vonoiko ho faty.

³⁶Raha izany no nahafatesan’ny mpanomponao ny liona sy ny bera, dia ho tahaka izany koa no hanjo io Filistinina mpanompo sampy io, satria nihantsy ny tafik’ilay Andriamanitra velona izy.

³⁷Ny TOMPO izay efa niaro ahy tamin’ny hohon’ny liona sy ny bera, dia hanafaka ahy koa amin’ny tanan’io Filistinina io. Dia hoy i Saoly tamin’i Davida: — Mandehana àry, ka homba anao anie ny TOMPO!

³⁸Nomen’i Saoly hanaovan’i Davida ny fitafiany fentiny miady dia ny satroka varahina aro loha izay napetrany teo an-dohan’i Davida, ary akanjo varahina aro tena.

³⁹Mbola nafatotr’i Davida tamin’ny akanjony koa ny sabatr’i Saoly, ary dia nanandrana namindra izy, nefa tsy afaka, satria tsy mbola zatra nitondra ireny, ka dia hoy izy tamin’i Saoly: «Tsy mba afa-mamindra amin’ireto zavatra tsy nahazatra ahy ireto aho.» Ary nesorin’i Davida teny aminy avokoa ireny.

⁴⁰Noraisiny ny tehiny, dia lasa izy nifantina vato kilonjy dimy terỳ amoron’ny ranon-driaka, ka nataony tao anaty kitapony fitondra miandry ondry. Nataony an-tanana ny antsamotadiny, dia roso izy hiatrika ilay Filistinina.

⁴¹i Gôliata etsy andaniny, ialohavan’ilay mpitondra ny ampingany, sady manatona tsikelikely an’i Davida.

⁴²Dia nandinika an’i Davida ilay Filistinina ka naneso azy, satria hitany fa mbola tanora izy no mazava endrika[90] ary tsara tarehy.

⁴³Ary hoy i Gôliata tamin’i Davida: — Alika angaha aho no hatonin’ialahy amin’ny tehina? Ho voaozona anie ialahy amin’ny alalan’ireo andriamanitray!

⁴⁴Avia atỳ, fa homeko ny voro-manidina sy ny bibidia ny nofon’ialahy.

⁴⁵Dia hoy ny navalin’i Davida azy: — Manatona ahy amin’ny sabatra sy ny lefona ary ny lefom-pohy ianao, izaho kosa manatona anao amin’ny anaran’ny TOMPOn’izao rehetra izao, Andriamanitry ny tafik’i Israely, Izay efa nohantsinao.

⁴⁶Anio ihany no hanoloran’ny TOMPO anao ho eo am-pelatanako, hahafaty anao aho ka hanapaka ny lohanao. Anio koa dia homeko hohanin’ny voro-manidina sy ny bibidia ny fatin’ny miaramila filistinina. Ary ho fantatry ny tany tontolo fa manana Andriamanitra tokoa i Israely.

⁴⁷Dia ho fantatry ny Fiangonan’i Israely tsivakivolo koa fa tsy mba mila sabatra na lefona ny TOMPO hanomezam-pandresena. An’ny TOMPO ny ady, koa dia hatolony ho eo an-tananay ianareo.

⁴⁸Raha vao nanomboka nihetsika hanatona an’i Davida ilay Filistinina, dia nihazakazaka mafy i Davida hitsena azy.

⁴⁹Nandray vato tao anaty kitapony i Davida ary nandefa izany tamin’ny antsamotady ka nahavoa ilay Filistinina teo an-tampon-kandriny. Tafalentika teo ilay vato ka nidaraboka niankohoka tamin’ny tany izy.

⁵⁰Toy izany no nandresen’i Davida an’i Gôliata ka namonoany azy tamin’ny antsamotady sy ny vato, fa tsy mba tamin’ny sabatra.

⁵¹Dia nihazakazaka nankeny amin’i Gôliata i Davida ka nanatsoaka ny sabatr’i ilay rapeto tamin’ny tranony ary nanapaka ny lohany. Koa rehefa hitan’ny Filistinina fa maty ilay maherifony, dia nitsoaka nandositra izy ireo.

⁵²Tafatsangana ny miaramilan’i Israely sy i Joda ka nanao hiakan’ady sady nanenjika ny Filistinina hatrany am-bavahadin’i Gata sy i Hekrôna[91]. Ary ny fatin’ny Filistinina niampatrampatra teny an-dalan’i Saharaîma ka hatrany Gata sy i Hekrôna.

⁵³Dia navelan’ny Israelita ny fanenjehana ny Filistinina fa lasa izy ireo namabo ny tobiny.

⁵⁴Nalain’i Davida ny lohan’i Gôliata mba hoentiny any Jerosalema, fa ny fiadian’ilay rapeto kosa notahiriziny tao an-dainy.

⁵⁵Rehefa hitan’i Saoly ny nandehanan’i Davida nifanandrina tamin’ilay Filistinina, dia nanontany an’i Abinera kômandin’ny tafika izy hoe: — Zanak’iza moa iny tovolahy iny, ry Abinera? Ka novalian’i Abinera hoe: — Velona ny ainao, ry andriamanjaka, fa tena tsy fantatro mihitsy iny tovolahy iny.

⁵⁶Dia hoy ny mpanjaka taminy: — Ataovy àry izay mety hahafantaranao ny mombamomba azy.

⁵⁷Koa rehefa tafaverina an-toby avy nahafaty an’i Gôliata i Davida, dia nalain’i Abinera izy ary nentiny tany amin’i Saoly. Mbola teny an-tanany amin’izany ny lohan’lay Filistinina.

⁵⁸Dia hoy i Saoly nanontany azy: — Zanak’iza moa ianao, anaka? Ka novalian’i Davida hoe: — Zanak’i Jisay mpanomponao avy any Betlehema aho, tompoko.